Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Alde Liuwe Kûper wie in fremd persoan. Dy hie hwat fan 'e kweade oer him. Op in kear lei er op bêd, doe wie 't krekt in lyk. Hy wenne yn in arbeidershûs, dêr hienen se froeger groppegatten yn. Doe wie der in stik fjûr troch dat groppegat gong. Dat wie op âlde Liuwe yngong en doe waerd er wer libben.
Alde Liuwe Kûper wenne op Burgumerheide. Guon woenen him...
nl.verhalenbank.19644
Myn frou en ik wienen op in snein-to-joun nei har heit en dy ta. De suster fan myn frou har twadde mem lei dêr siik op bêd. Dêr wie in fremde kat yn 'e hûs. Poeke, poeke, sei myn frou har twadde mem, mar de kat forroerde him net. Dy bleau sitten dêr't er siet. Doe jage ik dy kat fuort. Dy kat, dat wie de tsjoenster. Dy hie it sike minske bitsjoend.
nl.verhalenbank.30374
Gerrit van der Kooi wenne to Burgumerheide, hy wie reiddekker. Hja hienen by har faek krânsen yn 'e kessens. Dêr krige Gerrit syn nocht fan. Hy sei: "As ik de tsjoenster treffe kin, dan sjit ik har hartstikke dea." Hy koe goed sjitte.
Op in kear wie der in fremde kat op it hûs. Gerrit krige it gewear en skeat mei hagel op dy kat.
Hy rekke him goed. Letter...
nl.verhalenbank.30955
Op in kear kom der in fremde kat by lju yn 'e hûs. 't Wie yn 'e Westerein. Se ha dy kat in slach joun. De oare moarns wie der in frommes, dat tichteby wenne, kreupel. 't Wie Piters Willemke, in echte tsjoenster.
nl.verhalenbank.21469
Heit en dy hienen in stik of fiif koeijen. Mar dy wienen noait goed. Se ha noait fleurich en glânzich west. Se tjirmen. Se seagen der út as geraemten en joegen hast gjin molke. En dochs krigen se genôch to fretten. Jouns kom de molke farsk út it kouwejaer. Dan sette mem fuort guon op 'e kachel, om dy molke to sieden. Mar dan bigoun dy molke altyd direkt...
nl.verhalenbank.29960
Op in kear sei Jehannes Meerstra tsjin 'e boer: "Jo meije wolris nei de keallen sjen, hwant dy dogge it fordomde raer." Doe roannen se allegear op 'e naed fan 'e skuorre om.
nl.verhalenbank.17694
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden.
Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Willem Everts wie duvelbanner yn Mouneein. Myn pake Tseard Dykstra moest ris nei him ta om in drankje. Pake hat it faek forteld. Doe't er by de duvelbanner kaem, sei dy: "As ik dat nou wol, dan komme jo net mei dat drankje thús." Dat like pake nuver ta. Hy sei: "Jo kinne my mear wysmeitsje, mar dêr leau ik neat fan."
Mar ûnderweis doe sprong him de drank...
nl.verhalenbank.30978
Ik kwam van Nijmegen af, opte fiets. Toe ik goed en wel Lent vörbé’j was, hörden ik fluite. Ielke keer: fuut-fuut-fuut. ’t Geluid ging wel vijf kilometer me mien mee. En toe hörde ik niks mer. Mar ienens kwam er hond nève mien lopen, een heel grote wuiles [onbehouwen dier of mens]. Hé’j was pikzwart. Ik was bang. Want hé’j bleef een lange poos nève mien...
nl.verhalenbank.45075
Rikele Myt koe soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. As ús mem ús bang ha woe, sei se: "Pas op, hear, nou matst foarsichtich wêze, oars lit ik de soldaetsjes ta de hurddobbe út komme."
nl.verhalenbank.17525
Lutske wenne to Houtigehage. Sy wie in tsjoenster. De minsken koenen it wol oan har egen sjen, dat wienen fan dy spleetsjes, krekt as katte-egen. Sy foroare har ek faek yn in kat. Op in kear hie se in bern fan Ritske Aeltsje deatsjoend. It bern hie 3 krânsen yn 't kessen. Dy hie Lutske dêr yntsjoend. Ritske Aeltsje hat dernei altyd duveldrek ûnder 'e...
nl.verhalenbank.12514
Tsjoensters komme troch 't kaeisgat.
nl.verhalenbank.12528
Yn myn jonge jierren wie der in berntsje bitsjoend.
Der waerden krânsen yn 't kessen foun en dat wie in klear biwiis dat it bern ûnder in kweade macht stie.
Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta. Dy joech in drankje mei foar 't bern en de minsken krigen oanwizings hwat se dwaen moesten. It drankje moest net stikken gean ûnderweis, en der mochten fral...
nl.verhalenbank.29806
De famylje Wesbonk wenne to Ljouwert oan 'e Spanjaardsloane. Myn suster hat dêr faem west. Dêr kaem ek altyd in werkster, dat wie in troude frou. Op in kear fortelde dy werkster, dat har bern siik wie. Dat woe mar net betterje. It kwynde. Doe wie se nei in duvelbanster tagong. Dat wie Smoarge Jantsje, dy wenne to Ljouwert. Dy sei, it bern wie bitsjoend....
nl.verhalenbank.31906
Wy hienen in famke, dat waerd bitsjoend. Hja is dea gong. It bern waerd siik en dat waerd minder en minder. Op in nacht waerd ik wekker en doe gûlde it bern sa. Ik sei: "Wolst by my lizze, leave?" Doe kaem se by ús to lizzen.
Hja hie noch mar even by ús lein, doe sei 'k tsjin myn man: "Nou mast dêr ris hearre, sa raer docht dy kat it." Doe stie der in kat...
nl.verhalenbank.29740
Reid Keuning fan Koatstertille wie in fremd man. As der guon by him wienen to jounpraten, dan sei er: "Sjogge jimme dy lytse minsken wol út 'e hurddobbe weikommen?"
't Wienen soldaetsjes.
Mar ik koe 't net sjen, sei Rikele. Oaren seagen it wòl.
nl.verhalenbank.25152
Klaes Boskma hie in stik lân, dêr helle er 't hea út mei in hynder. Njonken dat lân wie bou. Dêr hie Jehannes Meerstra tún. Dat lân fan Klaes wie tige ûnsljocht en sa moest er op in stuit by in hichte op. It hynder koe 't net dwaen, dy koe der net by opkomme mei de folle wein. Dat like fremd, hwant oars koe 't hynder 't altyd wol dwaen.
Mar nou koe Klaes...
nl.verhalenbank.38103
Myn kammeraetske wenne oan 'e Swâdde yn in hiel âld hûs. Yn dat hûs doogde it net. It spûke dêr.
De hiele boel wie dêr bitsjoend. Hja hienen in keal yn 't hok. Dat siet altyd fêst, mar moarns wie 't grif los, alle moarnen wie dat sa. Der wie in ûnsichtbere macht, dy't it yn 'e nacht losmakke.
Dêr wienen altyd lûden yn dat hûs. Der kamen guon yn, dat wie...
nl.verhalenbank.30075
Thysom, dat wie ús heit syn omke. Dy hie in bern, dat rekke bitsjoend. Earst woe Thysom dat net leauwe, mar it kaem doch sa fier, hy rekke nei de duvelbander Wopke fan Kûkherne ta. 't Wie midden yn 'e winter en der lei in dikke laech iis. Dat omke gong der op redens hinne. Wopke joech him in drankje mei, mar sei: "Tink der om, ûnderweis komt der dy ien...
nl.verhalenbank.19344
Tsjoensters wienen der froeger plenty yn Stiensgea. Der binne rounom wol krânsen út 'e kessens helle woarn. Dêr siet naeijern, stopjern, lapkes en alsamear yn.
Hwa't hjir allegear net bitsjoend west ha - dêr ha je Fokke Alma. Dy sukkele. 't Kessen woarde iepentoarnd. Doe founen se in krâns. Pake gong foar him nei de duvelbander ta, mar hy is net mei de...
nl.verhalenbank.12549
