Datasets - ISEBEL

In susterke fan my rekke net goed. Sy woarde al minder en minder. Op 't lêst wienen har lippen al hielendal blau en wy moesten se hyltyd wiet meitsje. It wie neat mear. Doe sei Aukmoai op in kear: "Sille wy us foar har nei Rottefalle nei ús Hinke-moai." (Dat wie Frânse Hinke, de duvelbanster) Doe dêr hinne. Hinke sei, it bern wie bitsjoend. Se joech mem...

beter

nl.verhalenbank.21646

HIJ HAD ER GENOEG VAN In Mierlo klopte eens een jonge bakkersknecht aan de deur van een bakkerij. Zij werd opengedaan door de bakkersvrouw die weduwe was en de bakkersknecht vertelde het doel van zijn komst: hij zocht werk. De bakkersvrouw had juist iemand nodig en nam de bakkersknecht aan tegen kost en inwoning. Ze stelde echter één voorwaarde: hij mocht...

aannemen

nl.verhalenbank.49574

Heit hie in stik heide kocht, dat wie by de Skieding. Dat hie er mei twa oaren kocht. Der sieten seadden op en mei har trijen wienen se dêr oan 't baggerjen. Us mem en de beide froulju fan 'e oare manlju gongen dêr dan mei har trijen hinne, elk achter in kroade, om turf op to heljen. Dat wie in hiel ein fan hûs en sy namen de bern mei. Dan moesten se by...

anderen

nl.verhalenbank.37928

Myn wiif har pake, âlde Foppe Nieuwenhuis fortelde: Der wie us in faem, dy tsjinne by de boer. Dat fanke hie noait forkearing. Op in kear sei se: "Nou wol 'k joun in feint ha, as wie 't de duvel ek." Dy jouns kom der in feint om har. Sy lieten him der yn. 't Wie in hiele raren ien om to sjen en hy hie in pear fremde fuotten. De boerinne hie fuort troch,...

aardewerk

nl.verhalenbank.21557

Je had bij ons dat weet ik nog weer van m'n moeder, dat was iets raars, de koeie stonge achterstevore op stal.

achterstevoren

nl.verhalenbank.70697

Ze zeie vroeger duk: Aster ’n schilderé’j van de muur valt, gebeurt er iets. Da vurspel, dat er iemand dood zal goan. Ik heb ’t eiges meegemak. Ons moeder wier vrijdag ziek, heel ernstig ziek. En soaves viel d’r ’n schilderé’j van de muur. ’t Touw was nie kapot. ’t Schilderé’j stond fijn overeind tege de muur. Ze was er ienens boeks afgevalle. Er was niks...

afvallen

nl.verhalenbank.45980

Thysom, dat wie ús heit syn omke. Dy hie in bern, dat rekke bitsjoend. Earst woe Thysom dat net leauwe, mar it kaem doch sa fier, hy rekke nei de duvelbander Wopke fan Kûkherne ta. 't Wie midden yn 'e winter en der lei in dikke laech iis. Dat omke gong der op redens hinne. Wopke joech him in drankje mei, mar sei: "Tink der om, ûnderweis komt der dy ien...

aanvallen

nl.verhalenbank.19344

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur