Datasets - ISEBEL

Mem har beppe wie mei de helm geboaren. Hja woe noait lije dat mem en dy by 't tsjuster midden op 'e wei roannen. Hwant dan koenen se tsjin in lykstaesje oprinne en in rare stomp krije. Mem har beppe seach lykstaesjes fan tofoaren. Hja hat ek sjoen hoe't har eigen soan op in skip fordronken is. Hja sei de deis fan tofoaren noch tsjin him: "Dû mast der...

botsen

nl.verhalenbank.37750

Ik: "Toch aardig met zukke kollen: dan ben het vliegen, en dan ben het muizen. Je zoudt zeggen: hoe ken het?" Nadort: "Zeg dat wel, mijnheer, maar soms ben het vogels, maar den ben het eigenlijk geen kollen. Dan is het meer zwarte kunst. Uwe weet wel, dat ik ers van de strontkar bij Klaver gevallen ben, en dat me vrouw toe zoo akelig was. Nou, toe had al...

achterna

nl.verhalenbank.9312

Tsjoensters hienen de eksters yn bidwang. As de eksters dan moarns yn 't finsterbank of yn 'e beammen om 't hûs hinne sieten to skatterjen, dan kaem der ûngelok oer dat hûs. Dan krigen se hwat mei 't fé of mei de minsken dy't dêr wennen. Dat wie dan 't wurk fan in tsjoenster.

bewerkstelligen

nl.verhalenbank.29584

Us heit soe op in moarn nei 't wurk ta op 'e fyts. 't Wie noch o sa bitiid en 't wie noch tsjuster. Ynienen wurdt er mei fyts en al oan kant set en komt sa yn 'e feart tolânne. 't Wie in rjochte wei. Der kaem in lykstaesje lâns, mar dy hat er net sjoen. 't Gebeurde hjir yn 'e Westerein.

begrafenisstoet

nl.verhalenbank.30363

It gebeurde by de Koba ûnder de Pein dat der by lju dy't dêr wennen hyltyd in ekster by 't sinkgat stie. De frou tocht: Hwat mat dy fûgel dêr? En sy jage him fuort. Mar hy kom hyltyd wer. Doe is dêr de middeis in jonkje fan harren yn dat sinkgat forsûpt.

dood

nl.verhalenbank.33722

Fan 'e wike kom hjir in beppesizzer. "Dû hast hjir fan 'e moarn ek al west", sei 'k. "Né, beppe", sei se. "Dû hast hjir west, 'k ha dy sjoen, dû hiest in blauwe jurk oan. Mar dû wytst it sels net." "Ja," sei se, "'k hie in blauwe jurk oan fan 'e moarn."

bezoeken

nl.verhalenbank.21681

Op in kear sieten wy allegear yn 'e keamer. It wie op in moarntiid. It wie o sok kâld waer en der wie net in minske bûten to sjen. Doe rattele der ynienen ien oan 'e foardoar om. Mar der wie net ien. Dy foardoar woarde noait brûkt. Ik sei: Dit hat hwat to bitsjutten. Myn man woarde ridlik gau dêrnei siik en dokter mast komme. Krekt njoggen dagen letter...

betekenen

nl.verhalenbank.12307

Ik hie in houn, dêr gong ik nachts faek mei it fjild yn. Ik gong faek to stropen en ek wol gauris to murdzjen. Op in kear hie 'k der op út west mei in famyljelid fan my. It hountsje dat wy hienen wie tige waeks. Dat blafte altyd fuortdaelks as der ien oan kom. Yn 'e nacht gong ik wer mei myn hountsje nei hûs ta. Myn famyljelid socht ergens oars ûnderdak....

aanslaan

nl.verhalenbank.24661

Freark gong op in moarntiid bitiid nei 't wurk ta. 't Wie oeral noch nacht om him hinne. Doe't er by de Pauloane kom, tocht er, hea, hwat giet it dêr nou al op in timmerjen. Hy kom tichterby om to sjen, mar doe wie der net ien. In jier letter stie der op datselde plak in hûs. Myn neef - ek in de Haan - hat letter yn dat hûs wenne.

bouwen

nl.verhalenbank.25740

Der wie in boerefeint dy slepte yn 't búthûs achter de kij yn in bêdsté. Dy feint hie yn 'e nacht al in pear kear sjoen dat se ûnder yn 't bûthús ien biklaeiden, dy't stoarn wie. Hy koe net sjen hwa't it lyk wie en dat woe er doch graech wite. Doe wie it wer in kear it gefal dat se mei 't lyk oan 't biklaeijen wienen. Doe gong dy boerefeint dêr mei de...

afknippen

nl.verhalenbank.31633

Ik wie in fanke fan in jier of 14, 't wie yn 'e nacht, ik lei op bêd. Ik wie wol klear wekker, hwant ik siet op 't lêst yn bêd, sa bang waerd ik. Ik tocht: se binne hjir yn 'e skuorre oan 't terskjen, ik hearde it hiel dúdlik. Mar 't wie net sa fansels, hwant dat koe net. De oare moarns ha se dêr terske. Ik hie 't dus de nacht tofoaren al heard.

angst

nl.verhalenbank.31797

Wanneer gebeurt dat nou, wat je zain? Dat ligt d'r moar aan, op wat tiedstip van de dag wie 'n veurloop woarneemn. Doar is 'n riemseltje van. H o u n o a d e r b i e d e d a g H o u n o a d e r b i e d e s l a g. Zain wie veurloop 's mörns of 's oavends, den is de werkeliekheid dicht bie. As wie teegn de middag wat zain, den ken 't hail...

avond

nl.verhalenbank.44137

As eksters op 't hiem komme, tichte by hûs, gebeurt der hwat. As se moarns komme gebeurt der hwat nijs. (net treurich) As se jouns komme komt der in sterfgefal.

avond

nl.verhalenbank.33815

Veurloop. Wat woar is dat is woar. Binnen wel mensn, dei dr nait aan leuvn, moar wat ik toch beleefd heb en zain mit aigen oogn, proat mie gain mens uut de kop. Wie woonden indertied in de Beetse. ‘s Mörns brochde mien vrouw de sikke noar boetn en den zee ze wel ais: “Ik heur voak n törteldoeve rouom; t is net of e bie ons in hoes is.” Nou kon dat niat,...

aarde

nl.verhalenbank.44562

Myn broer Brucht siet by syn frou yn 'e hûs. Se wennen doe noch oan 'e Bethlehemsreed, hjir flak by. 't Wie noch ier yn 'e moarn. Doe sei er tsjin syn frou: "Hjir komme aenst mannen mei glêdde petten op. 't Lykje wol plysjes." Dyselde moarns, om healwei tsienen stie it hûs fan achteren yn 'e brân. Doe kommen de brandspuitmannen delsetten. Dat wienen de...

achter

nl.verhalenbank.37831

Doe't ús Jinke stoar hearde myn suster Hiltsje de moarns fan tofoaren ien jammerjen en gûlen. "Ik tochte," sa fortelde se letter, "hwa soe hjir wêze. Ik lei noch op bêd. Ik gong der ôf en seach yn 't hok, mar der wie net in minske," sei se. Mar de oare moarns bitiid kaem ús Joeke by har, skriemende en gûlende. Hy sei: "Hiltsjemoai, ús Jinke is dea." En hy...

dochtertje

nl.verhalenbank.22019

Leen S. verslete ze ok vur ’n heks. Toe ik es ’n keer ’s oaves uut de herberg nor huus gieng, kwam ik ze tege. “Goeien oavent, Jan. Goj wer nor huus? Zie mar vurzichtig, daj nie val”. Ik zie nie gevalle, want ik dronk gin borrel. Mar smèrs ha’k wel de knieë uut de boks.

avond

nl.verhalenbank.49645

Op in moarn hearden wy hwat rinkeljen yn 't keukentsje. It wie krekt as woarden alle glêzen dêr ynslein. Wy der hinne, mar der wie neat to sjen. Mar de middeis kom der in great skilderij fan boven. Der siet in glês foar. Dat wie yn gruzels en de faeskes dy't op 'e skoarstienmantel stienen, kommen mei. Dy wiene ek yn diggels. 't Wie 't selde lawaei, dat wy...

breken

nl.verhalenbank.19517

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur