Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
No. 188. Een boer uit Vught speelde op zekeren avond kaart op een naburige hoef met een paar vrienden, die wisten dat hij een weerwolf was. Het ging tegen middernacht, maar opzettelijk bleef iedereen plakken. Hoe later het werd, hoe onrustiger werd de weerwolf, en toen het hem niet gelukte om er stillekens van door te gaan, begon hij om zich heen te slaan...
nl.verhalenbank.46943
Van een Weerwolf.
Op de Achterste hoef woonde indertijd een boer, en die boer had een knecht, en dat was een weerwolf. Op een eigenaardige manier zijn ze daar achter gekomen.
Die knecht vrijde met een meid uit de buurt. Eens waren die twee samen buiten dorps (1) geweest en 't was al tusschen licht en donker toen ze op huis aan gingen. Ze waren al niet...
nl.verhalenbank.35060
Nog een ander verhaal dat hier op de buurten bij de boeren verteld werd is het volgende.
Op de Achterste Hoef woonde eens lang geleden een boer, en diejen boer haj (had) een knecht en die wier (werd) ooit weerwolf. En daar waren ze ârrig (aardig) achter gekomen. Die knecht vreêj (verkeerde) met een meid uit de buurt. Nou waren die twee samen eens buiten...
nl.verhalenbank.13127
Vroeger was hier een knecht, die 's nachts in een wolf veranderde en het de mensen dan lastig maakte. Onder zijn bed vond de boer op zekere dag een wolfshuid en verbrandde die. Sedert was de knecht verdwenen.
(Verteld door een zeventig-jarige).
nl.verhalenbank.13538
De weerwolf van Blitterswijck
Ook in Limburgsche sagen treden meermalen weerwolven op. Zoo leefde er vroeger een te Blitterswijck. Als de klok van den kerktoren het uur van middernacht sloeg, dan zorgden de bewoners van Blitterswijck binnenshuis te wezen, want wie nog buiten was kon het slecht vergaan. Immers dan begon de weerwolf zijn gang door bosch en...
nl.verhalenbank.49522
Op den tolheuvel woonde 'n boer, met 'n knecht die door de duivel bezeten was. Om zich in 'n weerwolf te kunnen veranderen had de knecht 'n band nodig, die hij natuurlijk altijd droeg. 'n Keer echter had hij die band neergelegd op 'n eikenstruik. De boer wist dat en stuurde z'n knecht naar 'n werk waarvoor hij 3 dagen ver van de boerderij zou zijn. Na het...
nl.verhalenbank.46386
Een knecht van een boer uit Bladel had verkering met een meisje uit hetzelfde plaatsje. Toen ze eens een vrije dag hadden gingen beiden een dagje naar een ander dorp. Ze gingen ’s morgens al vroeg weg en maakten er een mooie dag van. Tegen de avond keerden ze weer naar hun dorp terug.
Maar onderweg kreeg de knecht plotseling de lust om voor weerwolf te...
nl.verhalenbank.49786
Weerwolven:
Op de boerderij Gravenhof in Kessel-Dorp had men vroeger enige knechts. Een daarvan, goed voor zijn werk, deed wat geheimzinnig. ’s Avonds na het eten werd gezamenlijk rozenkrans gebeden. Deze knecht echter bad nooit mee, streek zich weg naar buiten, en bleef tot na twaalven zoek. De boer sprak met zijn andere knechts af, hem eens na te gaan....
nl.verhalenbank.69264
No. 186. Zooals ge weet bezitten de weerwolven een band, die ze om het lijf doen, wanneer ze zich willen veranderen. Op een goeie keer had die boer (te Bladel) bij wien hij woonde, hem ver van huis ergens naar toe gezonden; en toen hij weg was vond de boer den band. Dadelijk liet hij de oven gloeiend heet stoken. De buren werden erbij geroepen en de band...
nl.verhalenbank.46941
Nog weer een ander verhaaltje van een weerwolf. Nu een verhaal van – dat ik opgedaan heb bij de boerin van de boerderij ‘d'n Ueland’ in Kessel-Hout.
Op Gravenhof, dus de hof van de graaf zou je hier kunnen zeggen, in Kessel, en gelegen bij de oude burcht, hield de boer daar een drietal knechten. Eén van deze drie deed z’n werk uitstekend, maar viel wat...
nl.verhalenbank.128734
Dor was es ’n boereknech. En ’n beste knech ok. Dor was niks op ’m te zegge. Mar ien de winter mos ie zowat iederen oavend èrs nor toe. Woar nor toe zeitie nooit. Ok nie as ze ’t ’m vroege. Mar hé’j mòs en zòu weg. Da koj wel on ’m zien. Op ’n keer doch den boer: “Dor mot ik toch es meer van wete”. En hé’j zèj tege d’aandre ien huus: “We zullen ’m es ’n...
nl.verhalenbank.45233
