Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
It gebeurde ris dat der in bern van my bitsjoend rekke. Doe wenne ik hjir al. Doe ik nei Wopke ta to Kûkherne. Wopke joech my in fleske mei guod. 'k Moest der goed op passe dat it fleske net stikken rekke, sei er, hwant dat koe gebeure. As it iene of oare my tsjin 'e jas oan stompte dan gong 't fleske stikken.
Healwei de Swâdde yn Twizelerheide moest ik...
nl.verhalenbank.24711
Wy hienen in famke, dat wie altyd gammel en siik. Doe kom der ris in kear in sekere Filippus by ús. Dy sei: "Hwat is hjir to rêdden? Is jimme fanke siik?"
"Al in hiel skoft", sei 'k.
Hy sei: "Jimme matte nei de duvelbander, hwant der sil wol hwat oars achter sitte. Jimme bern sil wol bitsjoend wêze. Ha jim it kessen al ris iepenmakke?"
Doe makken wy it...
nl.verhalenbank.27554
Achter it tsjerkhôf yn Heech, dat rounom de Herv. tsjerke leit, wennen trije frouljue. De mem wie thús; de heit wie skipper op ien fan de ielaken. De Hegemer ielaken hienen “previlegie” op Londen. Der wie altyd in lizplak foar de aken oan de kade biskikber, mar der moast ek altyd in aek lizze. Yn de oarloch is dit foarrjocht forlern rekke. De heit rekke...
nl.verhalenbank.50521
In wikseldaelder kin men altyd mar útjaen, hy komt grif werom. By de frijmetselarij ha se wikseldaelders. Kobus Dalstra wie sa'n frijmetselaer. Ek in neef fan my, Wessel Gal hie him oan 'e frijmetselerij forkocht. Frijmitselers, dy't jild brûke matte, wurde trije kear holpen.
As de frijmitselers by elkoar komme, ken de iene de oare net. Sy komme der...
nl.verhalenbank.24879
Beppe, fan heites kant, koe in bulte fan tsjoenen fortelle. Yn Heech wie ek al in tsjoenster. Pake en beppe hienen in bern fan sa 'n jier twa-trije en dat wie ek bitsjoend, sa it hjitte. Yn Heech wenne do-des-tiids ek in duvelbanner. Dy waerd helle, want dit wie hwat, dêr wist dokter dochs neat fan!
Hy sei:“Dat bern is bitsjoend; helje it kessen mar ris...
nl.verhalenbank.50519
It wie yn Grinzer Pein. Ik en myn earste man kommen op in jountiid út it tsjerkje. Wy kommen fan 'e sangforieniging. 't Wie tsjuster. Ynienen stienen wy yn 't folle ljocht.
Wy gongen nei heit en dy ta. Dêr fortelde ik hwat wy sjoen hienen. "Hwat soe soks nou bitsjutte?" frege ik.
Doe sei heit: "Moarn sil ik jimme fortelle hwat jim sjoen ha."
De oare...
nl.verhalenbank.23132
Myn heit hat nou fjouwerensawntich jier wei west. Ik wie goed alwe jier doe't er stoar. Trije wiken foar syn dea sei Knjillis Veenstra tsjin ús mem: "Dû hâldst Fokke net lang mear." En doe wie heit doch noch sa soun as in fisk. Hy krige krampkolyk en hy wie sa soun en sa dea. It wie in keardel as in beam en izersterk. Hy wie noch gjin seisenfjirtich jier...
nl.verhalenbank.19425
Dyselde omke wie in bern fan acht jier, doe rekke er bitsjoend. Alde Klare wie in heks, dy die dat. Omke syn mem hiet fan Wike. De âlde heks kom faek by harren. Dan sei se: "Och Wike, doe de planke even over. Ik wil even de kleine jongen zien." Hwant omke en dy hienen in draei oer de feart.
Klare wenne yn 'e buert. Hja kom der dan yn en krige kofje. Faek...
nl.verhalenbank.19619
Op een keer waren we met z'n drieën an 't zegenen*. 't Was in de IJsselwijk, in de buurt van 't Voormalig Sluishuis. Me vader, Janus Steehouwer en ik. Inene horen we een gil uit het water. Met dat dat gebeurt, springt d'r een grote karper over de zegen heen. Dat was bij die keer dat we ok nog drie snoek van vijfentwintig pond gevongen hebbe.
*vissen
nl.verhalenbank.50972
Grouwe katten binne tsjoensters.
Dikke Harm hie in jonkje. Dat jonkje rekke siik en bigong to sukkeljen. It woe net bikomme.
Doe moest Harm nei Kûkherne ta. Harm woe net, mar 't wiif die gjin lichten. Dat op 't lêst liet Harm him biprate. Doe't er in eintsje op stap wie, kom 't wiif him achternei rinnen mei 't mûtske fan 't bern. Dat hie Harm noch...
nl.verhalenbank.23595
In âld man fortelde my, der wie in minske stoarn út in húshâlding wei. Hja wie de mem fan trije bern.
Doe't dat minske al in skoftsje dea west hie, seinen de bern: "Heit, mem hat hjir hjoed ek west."
"Dat kin net", sei de man. Hy wie oerdeis oan 't wurk. Mar it gebeurde al us wer en al us wer dat de bern seinen: "Mem hat der west. Hja hat by de tafel...
nl.verhalenbank.23838
Trije jonkjes stienen by in brêge. De brêge wie ôfdraeid, der wie dus in hiel great gat yn 'e wei.
It iene jonkje sei: "Us heit springt samar oer dat gat hinne." "Dat bistiet net", seinen de oaren.
Mar it jonkje hâldde fol, dat op 't lêst moesten se it wol leauwe.
Doe sei it twadde jonkje: "Jimme heit is in hiele baes, mar dan mast ús heit ha. Lêstendeis...
nl.verhalenbank.33828
Us heit en dy wienen oan 't wurk by in boer yn Eastemar. Sy slepten dêr ek. De boer sei, as se hwat seagen yn 'e nacht, dan moesten se net bang wurde.
Heit woe fan 'e boer wite hoe let dat wie en hwer't it gebeurde. De boer fortelde it him.
Doe tocht heit: "Ik wòl 't sjen." En hy frege de Heare of dy it him sjen litte woe.
Dy nachts stie heit foar 't...
nl.verhalenbank.18121
Alle Tet wie in greate tsjoenster. Sy koe harsels yn in pod foroarje. Sa kom se dan by de minsken op bêd. Sy wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema.
Mar âlde Eke wie ek in tsjoenster. Dy hat us in bern bitsjoend. It bern woarde gammel en siik. Doe gong de man nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie dêr de duvelbander, dêr reizgen se út 'e Harkema...
nl.verhalenbank.19559
Yn Ychtenerbrêge (Echtenerbrug) sieten us trije man yn 'e herberge by in slokje. It wienen o sokke rûge mannen. Sy leauden gjin fan trijen oan 't opperwezen.
De iene sei: "As der in God is, dan soe 'k wol us tekens sjen wolle oan myn bern."
Dy man hiet Rouke Kuipers. Hy is letter troud en hat fiif bern hawn, dêr't alle fiif hwat oan skeelde.
De âldste...
nl.verhalenbank.23612
De hûskes stienen froeger bûtendoar. 't Wienen trijehoeken.
Twa famkes sieten op in joun yn Houtigehage op it hûske.
Doe kaem de heit der oan en dy sei: "Ik ha wolris twa famkes op it hûske sitten sjoen, mar noch noait trije."
Doe waerden dy famkes sa bang, dat sy fleagen yn 'e hûs.
nl.verhalenbank.37465
Sterke Hearke wenne yn Droegeham. Hy hie in dochter, dy wie ek o sa sterk. Hja wenne njonken 'e smid. Op in kear, doe pleage dy smid har. Doe tocht se: "'k Sil dy wol ha." Hja pakte it ambyld en brocht dat achter hûs. De smid mei noch twa oaren prebearren it wer nei de smederij to sjouwen, mar se koenen it mei har trijen net rêdde.
Doe sei de smid: "Ik...
nl.verhalenbank.32053
Een meisje uit Eersel kwam onderweg eens een spook tegen. De volgende avond weer, en weer… en weer…
Eindelijk vroeg het meisje wie hij was. Toen antwoordde het spook: ‘Ik ben je vader. Jullie hebben beloofd om drie H. Missen voor me te lezen. Dat hebben jullie nog niet gedaan en daarom kan ik niet de hemel binnen.’
De missen werden alsnog gelezen en vanaf...
nl.verhalenbank.49812
Sterke Hearke en syn dochter Rixt wienen us in kear mei de wein yn Drinte. Doe kommen se op in plak, dêr koenen se net fierder, hwant der lei in hiele swiere beam dwars oer de wei.
Trije man wienen dwaende dy beam der wei to krijen. Mar sy koenen it net rêdde. Sy krigen him net in tûmbré fan 't plak.
Doe wie Hearke fan 'e wein kom en hy hie de beam optild...
nl.verhalenbank.21820
Spookcafé
In de hei, niet ver van de weg van Tilburrug naar Hilverenbeek moet vroeger 'n sort spookkafee gestaan hebbe. M'n overgrootvader heeft daar nog us iets meegemaakt. Ik heb 't m'n grootvader nog dikkuls hore vertelle. M'n overgrootvader was daar ok aan 't werruk. Ze ware d'r toen de weg aan 't aanlegge van Tilburg nar Hilverenbeek. Ze hadde laat...
nl.verhalenbank.41633
