Datasets - ISEBEL

HIJ HAD ER GENOEG VAN In Mierlo klopte eens een jonge bakkersknecht aan de deur van een bakkerij. Zij werd opengedaan door de bakkersvrouw die weduwe was en de bakkersknecht vertelde het doel van zijn komst: hij zocht werk. De bakkersvrouw had juist iemand nodig en nam de bakkersknecht aan tegen kost en inwoning. Ze stelde echter één voorwaarde: hij mocht...

aannemen

nl.verhalenbank.49574

Zonnemaire Di woonde vroeger ene Jewanna Hoeke, ’n zuster van ’n grôôten boer, Daan Hoeke. Die kon ok tôôvere. Op ’n keer zou ’t er ’n uutvoerige wezen op ’t durp. Een jongen en een meisje, die tegen Jewanna tante mosse zegge, zoue d’r ok ni toe gaen. Jewanna zei ’s mirrigs: “Motte julder ok ni die uutvoerige?” Ze zeie van ja en Jewanna zei toen: “Pas...

dijk

nl.verhalenbank.46447

“It sil sa njonkenlytsen wol in hûndert jier forlyn wêze,” sei pake, “dat dizze skiednis gâns opskuor joun hat yn Boalsert. Mâl, hoe 't jaloerskens en vergunst in minske op 'e doele hinge kinne. Der wennen hjir op it Heech in pear fikse jonge minsken, man en frou, mei in flink tal bern. Fikse bern, goed út 'e kluten woeksen en soun as in fisk. Allinne it...

aanwijzing

nl.verhalenbank.50544

Op 'e Sumarreheide wenne in boer, dy hie in arbeider, dy hiet fan Jimke. Op in kear kaem de boer by him. "Hwat hastû hjoed dien?" frege de boer him. "Ik haw oan 't dongstruijen west", sei er. Mar dat wie sa net. Hy hie slept. Hy hie neat dien. Doe seach de boer dat der neat gebeurd wie. Doe sei Jimke: "Mei in ûre is 't út elkoar struid. Dat komt wol...

aardmannetjes

nl.verhalenbank.30336

Jehannes tsyske wie boerefeintsje yn Ryptsjerk. Hy wie dêr lytsfeint. Dêr wie ek in greatfeint. Doe wie 't op in kear Burgumermerke, en dêr woe Jehannes graech hinne. Hy frege de boer of dat mocht. Doe sei de boer: "Dû mast earst op dat stik lân de dong út elkoar struije." Dat wie in karwei, dat wie yn ien dei net to dwaen. Jehannes gong nei 't lân ta. En...

akker

nl.verhalenbank.38219

Een Zuiderwouder vertelde mij in 1911 het volgende: In de Haarlemmermeer was iemand, die de vrije of zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig hem vooruit was, kon hij het laten stil staan. Was hij weer een eind vooruit, dan kon hij het weer laten nader komen. Ik vond dat zoo merkwaardig, dat ik het wel wou leeren. Hij was er niet ongenegen toe,...

afkomen

nl.verhalenbank.9397

In de Bellemeermolen (Belmermeermolen) woonde vroeger een moeder en dochter. Die dochter had verkeering en die vrijer kwam zondagsavonds bij er opzitten. Nou most ie altijd vóór twaalf uur de deur uit, en as ie dan op de weg liep, liep er een kat maar al langs zijn beenen te strijken. Op 't laatst kwam hem dat toch verdacht voor, dat hij besloot, al...

aandringen

nl.verhalenbank.9331

Bie n boer dainden es n moal n grode knecht en n lutje knecht. Op n dag vuil et de grode knecht op, dat lutje aal man moagerder wur; ook was e zo stil en zee biekans niks meer. Hai muik zuk dr zörgn over en vruig aan zien kameroad: “Wilt, mien jong, doe vermoagerst bie de dag; wat he-st; scheelt die wat?” “Dat kan ik die nich verteln”, zee Wilt. Grode...

afrekenen

nl.verhalenbank.45695

Als iemand zo’n boekje kocht, uh die mocht hij dat zelf niet aanraken, die mocht het dus zelf als ie het kocht niet aanraken door bijvoorbeeld. Eerst moest de verkoper van het boekje, het boekje in de handen hebben en de moest de verkoper zelf het in handen van de koper geven. Maar dan moest eerst die koper het boekje van A tot Z opzeggen. Wanneer hij dat...

afnemen

nl.verhalenbank.70206

Imke koe minsken samar stil stean litte. Hy koe se ek samar útklaeije litte. Se koenen him net sa bot opslute of hy koe der út komme. Doe't er ûnder tsjinst wie woarde er fuortjage. Sy koenen dêr neat mei him wurde. Hy krige oarder, dat hy moest om tolve ûre de stêd forlitte. De wacht moest melde as hy der wie. Doe gebeurde it eigenaerdige dat Imke der op...

nl.verhalenbank.25589

De nachtmerrie Twee paardenknechten sliepen samen in een bed boven de stal. De ene was een zware knaap die elke dag toenam in gewicht, de ander was zo dun als een lat en vermagerde zienderogen. Daar kon de dikke met zijn pet niet bij, en op een keer vroeg hij: "Hoe komt het toch dat jij steeds magerder wordt?" "Daar kan ik niks aan doen," zei de magere....

aanbreken

nl.verhalenbank.9554

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur