Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger...
nl.verhalenbank.23451
Der wie in faem, dy tsjinne by de boer. Dy faem woe noait forkearing ha. Hja krige wol genôch oansyk, mar sy stegere alle manlju ôf. Dêr woarde se faek om pleage. Op in kear, doe't se wer ris tige narre woarn wie, doe sei se: "Goed, de earste de bêste, dy't om my komt, dy bliuwt, as wie 't de duvel ek."
De earste dy't kom, mocht bliuwe. De frou seach dat...
nl.verhalenbank.19737
Ergens yn 'e Wâlden wenne in âld-feint. Dy wie arbeider by de boer. Hy wie mei de helm geboaren en moest alles sjen.
De boer dêr't er by wenne, hie twa soannen. Ien dêrfan woardde great mei de faem. Dy faem moest fan him bifalle. Sy mienden 't elkoar wol, mar de boer woe syn tastimming net jaen.
Doe gong de soan mei syn faem nei dy arbeider ta. Dy wenne...
nl.verhalenbank.19696
De swarte spegel hienen se froeger altyd op 'e merken.
Dêr koe men jin takomstige frou yn sjen. Òf men seach in deakiste. Dat woe sizze dat men net trouwe soe.
Men moest achterstofoar wer ta de tinte út gean.
nl.verhalenbank.25581
Ik kom us in kear út tsjerke wei. Ik moest de bosk foarby. Doe hearde ik dat dêr ien kjirme.
Ik tocht: O heden, dat is grif in oanranding. Ik gong dêrhinne, dêr't it lûd wei kom en ik hie myn mes al út 'e bûse. Doe kom ik by in bank, dêr siet in âld-minske op.
Ik sei: "Goeije dag, mefrou."
"Ik bin gjin mefrou," sei se, "ik bin in juffrou."
"Sil ik de...
nl.verhalenbank.26936
Myn ex-skoanâlden wennen yn Drachtster Kompenije. Hja hienen in kampke lân foar hûs lizzen. De buorlju dêr omhinne seagen op dat kampke lân alle jounen in ljocht brânnen. De âlde minsken seagen it sels ek. As se der by kommen, wie 't ljocht út. Doe is ien fan 'e bern troud en doe boude de âld man dêr in arbeidershúske op dat kampke lân foar de jonge lju....
nl.verhalenbank.18128
Doe't ik yn 'e Haskerveenpolder oan 't wurk wie, fortelde Paulus van Zanten my oer in man en in frou.
De man arbeide op 'e febryk. De frou wie great mei in oare keardel. Dat hienen de lju him al in kear of fjouwer, fiif forteld, mar hy woe it noait leauwe.
Mar op in kear tocht er: ik wol 't ûndersykje.
Doe't er dy moarns nei 't wurk ta gong wie, kearde er...
nl.verhalenbank.24002
Pake wie in tsjerkeman. Hy wie tige fyn en in foarman fan 'e grifformearden. Ien fan syn soannen, dat wie Jan-om, dy rekke by 't wiif wei. Sy wennen yn 'e Rottefalle.
Doe't dat gebeurd wie, kom Hylke Jits by pake en sy sei:
"Ik ha fannacht sa raer droomd."
"Ja?" sei pake.
"Ja," sei se, "it laatste oordeel." Doe sei se: "Rottefalle waerd wegere, hwant der...
nl.verhalenbank.32884
Der wie in man, dy wie foar de twadde kear troud. Mar foardat syn earste frou stoar, hied er har biloofd, dat hy soe net wer trouwe. Hy hie 't lykwols àl dien.
Op in kear, doe't er op 'e stâl stappe soe om 't fé drinken to jaen, stie syn earste frou samar ynienen njonken him. Letter hat er har altyd by him hawn. Hwer't er roan, dêr wie sy ek.
Dat wie de...
nl.verhalenbank.19624
Der wie in widner, dy hie trije bern. Hy krige forkearing mei in widdou. Hy frege har of se mei him trouwe woe, mar hja seach hwat biswier yn 'e trije bern.
"Ja," sei er, "dêr kin ik net fan ôfsjen. Ast míj ha wolst, mast de trije bern ek nimme."
Hja sei doe: "Ei nou, dat kin ek net oars, fuort dan mar."
Doe kom er wer in kear by har, doe joech se him...
nl.verhalenbank.19625
Klaes Bosma wenne to Nijtap njonken dikke Bôkke (v.d. Burg) op 'e plaets fan Hedzer Brandsma. Hy forlear dêr syn frou. Hy biloofde har fan tofoaren, hy soe net wer trouwe. Mar hy hâldde him net oan syn wurd. Hy troude mei in sekere Aeltsje. Doe't se fan 't gemeentehûs werom kommen, siet syn earste frou ek yn 'e wein. Hja kom letter hyltyd wer by him....
nl.verhalenbank.24942
Twa arbeiders dy wennen by in boer. Dy hienen dêr al jierren wenne.
Op in kear wie de boer nei stêd en doe bisluten se him to bistellen as er werom kom. Sy forburgen har ûnder 'e brêge en wachten him sa op. Hja hienen it moardark klear. Hja seagen him yn 'e fierte al oankommen. Mar doe't er tichter by har wie hied er oan elke kant ien rinnen. Doe doarsten...
nl.verhalenbank.21165
Op 'e merk yn in tintsje koenen jo yn 'e swarte spegel sjen. Dan wisten jy mei hwa't jy trouwe soenen. Mar ik ha noait yn sa'n tintsje west.
nl.verhalenbank.37936
Rypke Atsma fan Eastemar moest in bern ha by de faem. Mar hy liet har mei it bern sitte. Doe is hja mei har bern yn 't wetter sprong en fordronken. Op 'e dei fan 'e bigraffenis woe Rypke de klok net lieden hearre. Hy soarge der foar dat er út 'e wyn wie. Mar krekt op 'e ûre, dat it lyk op it tsjerkhôf brocht woarde, draeide de wyn en klonk it lieden sa...
nl.verhalenbank.26154
Der wie in man, dy wie troud. Syn frou rekke oan 't sukkeljen. Doe sei se us op in kear: "As ik hjir wei reitsje, dan hoopje 'k datst net wer trouste. Dat mast my bilove."
Hy sei: "Ast it graech wolste, dan biloof ik dy dat."
Hja rekke der ôf en de man seach net nei froulju om. Mar dat foroare letter. Doe kom er yn 'e bisoeking. En hy troude wer.
De jouns...
nl.verhalenbank.23513
In tsjoenster koe har yn in kat foroarje. Wy hienen froeger ien by ús, dat wie Rikele Myt, dy koe spoekje.
Ien wie troud mei in dochter fan Myt. Dat wie in evenredige keardel, dêr't alhiel gjin kwea by siet.
Dy sei fan Myt: "Dat wiif - ik haw har it eech út 'e kop slein. Ik siet to matteweven by de spitmuorre. 'k Siet yn 'e hûs. Ik tocht: - hwat in...
nl.verhalenbank.25406
Der wienen in mantsje en in wyfke, dy wienen dy deis fyftich jier troud. De beide âldtsjes wienen tige wiis mei elkoar.
't Mantsje sei dy deis tsjin 't wyfke: "Dû bist my mear as twatûzen goune wurdich, sa mâl bin 'k mei dy."
't Wyfke sei tsjin 't mantsje: "Dû bist my ek mear as twatûzen goune wurdich, hear."
De jouns soenen se nei bêd ta togearre. 't...
nl.verhalenbank.33111
Yn 'e swarte spegel koe men de takomst sjen. Der kom in frommes yn of in deakiste. Dat frommes soe men mei trouwe. De deakiste bitsjutte dat men net trouwe soe.
nl.verhalenbank.29400
De swarte spegel, dat wie in soart kaertlizzerij. De man seach dêr it portret yn fan 'e frou dêr't er mei trouwe soe.
As se in deakiste krigen to sjen bitsjutte dat dat der binnen trije à fjouwer dagen in sterfgefal yn 'e famylje komme soe.
nl.verhalenbank.36656
Hoe't de stjonkswam der kommen is
Der wie ris in fanke. dat waard grutbrocht by har beppe. Beppe wenne yn in hûske yn 'e bosk. Se wie tige earm en waard fan 'e tsjerke ûnderhâlden. Dat sadree't it fanke âld genôch wie, moast se der út en waard boerefaam. Beppe woe graach, dat se har ta deugd oanstelle soe en dêrom fertelde se har allerhanne ferhalen,...
nl.verhalenbank.14634
