Datasets - ISEBEL

Myn skoanheit hat forkearing hawn mei in faem yn Kûkherne. Dat wie in tsjoenster. Hja hie har âlden forlern en wenne allinne op in boerespul. Myn skoanheit en hja sieten dy jouns in skoftsje yn 't bûthús - dat wie doe sa de gewoante - en hja praetten hwat en sa, en sa waerd it stadichoan letter. Doe't it in eintsje yn 'e nacht op wie, tocht skoanheit:...

akkoord

nl.verhalenbank.25181

Stammerige Harm hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel. Se seinen, dat er ryk wie. As er hwat kochte foar in goune, gong dy altyd wer nei him ta. In dûbeltsje of in kwartsje net. Dy koenen jy gerust fan him oannimme, mar noait in goune, hwant dy wienen je even letter wer kwyt.

aannemen

nl.verhalenbank.29817

Grutte Wopke fan Kûkherne Hjir oan 'e Alddyk ûnder Sint Anne wenne in boer, dy hiet Binnema. It wie in widner en hy wenne mei in húshâldster. Dy húshâldster wie spoekbenaud foar foarsjirmerij en tsjoenderij. En nachts miende se te hearren, dat de hynders op 'e stâl en de kij yn 't bûthús troch de duvel of in sadanigen beseten en riden waarden. Doe kaam se...

aandacht

nl.verhalenbank.13008

Voader had es ’n mooie kopere soldoateknoop gevonde. As ie ’m verloor, kwam ie toch ielke keer wer terug. Voader wou er wel vanaf zien. Hé’j vertrouwde ’t nie. En hé’j gooiden ’m ien de put. Mar de knoop kwam terug ien de tes. Hé’j had ’m ok al es ien ’t vuur gegooid. Mar hé’j kwam toch terug. Voader is er toe es ’n keer mee nor de pestoor gegoan. Die...

behekst

nl.verhalenbank.50408

Oege wie arbeider by in boer. Dy boer hie twa sike hynders, dêrom stjûrde er Oege nei greate Wopke fan Kûkherne, de wûnderdokter en duvelbander. Hy joech Oege hier mei fan 'e sike hynders, mar ek hier fan in oar hynder, dat net siik wie. 't Wie yn 'e winter en 't iis dat hâldde, dat Oege ried op redens nei Kûkherne. Wopke biseach de trije soarten hier en...

arbeider

nl.verhalenbank.31584

Op 'e joademerk (it Saeilân) to Ljouwert stie froeger in koopman, dy forkocht fytsbannen. Mar deselden dy't guon kochten, rekken se altyd wer kwyt. Wienen se ûnderweis nei hûs ta dan hienen se ynienen de bannen net mear. Se kommen altyd wer by de koopman tolânne

eigenaar

nl.verhalenbank.19940

Vroeger had je hier in Sliedrecht ouwe vrouwen die konden toveren, wanneer je de verhalen moest geloven. Wanneer wij als jongens naar school gingen, ik deed daar ook aan mee, dan gingen we ze plagen. Als we ze aan zagen komen, dan trokken we een krijtstreep over de dijk. D'r waren d'r die doorliepen, maar d'r waren d'r ok die teruggingen!

afweer

nl.verhalenbank.57782

Wolter Veenstra wenne by Hústerheide. Der wie by him gauris tsjoenderije. Dan woarde Piter Poes fan Sumarreheide helle. Dy kom op 'e hounekarre. Op in kear wie der ek wer ien bitsjoend. Piter Poes hie de kessens neisjoen. Der siet in krânse yn. Piter sei: "De earste dy't hjir oer de drompel komt, hat it dien. Dy mat in ammerfol wetter oer de hûd ha." Doe...

aanraden

nl.verhalenbank.32447

Der wienen twa man by in kaertlizter. Mar se leauden net hwat it minske sei. Se seinen: "Dit is hjir neat wurdich." Doe blyndoeke it minske de beiden en brocht se yn in oare keamer. Dêr leinen allerhande wikseldaelders op 'e tafel. Dêr koenen se elk ien fan meinimme. Mar de beide maten wegeren. Doe krigen se elk in briefke mei. Mar dat briefke koenen se...

begraven

nl.verhalenbank.20151

Het ijzeren veulen huisde in Cabouw, volgens de verhalen. Toen was er een witte man (1), die heeft het opgekeerd (2). Het ijzeren veulen sprong in het water en riep: "Over honderd jaar ben ik er weer!" (1) een witte pater (2) verdreven

dier

nl.verhalenbank.50666

Doe't wy krekt troud wienen, wennen wy oan 't Wyldpaed by pake yn. Wy hienen al in pear bern. Alle moarnen kom stammerige Harm by ús lâns. Hy hie in sek by him, hwant hy roan to skoaijen. Elke kear bleau Harm by ús foar 't glês stean en dan frege er: "Hoe giet it mei de lytse jonge?" Ik sei altyd: "Goed." Mar sa faek as Harm dêr stien hie, bigong de jonge...

aanvliegen

nl.verhalenbank.19888

Doch thans het eigenaardige van het tooverboekje. Dit bleef bij Herk totdat hij het verbrandde. Verloor hij het: het kwam terug. Eens heeft hij het uit aardigheid weggegooid, maar het kwam weer terug (hoe?). Alleen door het te verbranden, kon hij uit het bezit ervan geraken. Mijn zegsman (iemand uit de Beets) wist niet of hij dat ook gedaan heeft.

bezit

nl.verhalenbank.8795

3.22 Vele jaren geleden bemerkte men elken morgen, dat de paarden, die in het Broek te Nederwetten weidden, in den afgeloopen nacht zoo waren afgejaagd, dat zij schuimden van 't zweet. Nadat de eigenaars van de geplaagde beesten verschillende nachten op de wacht hadden gelegen, zonder iets gewaar te worden, vonden zij op een morgen in de weide een zeef,...

afjagen

nl.verhalenbank.50267

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur