Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Frijmitselers, dat binne minsken, dy kinne in oar fêstsette.
Ik hie in kammeraet, dy koe 't ek. Dy hat us in plysje fêst set. Dy koe net in stap mear gean. Ik wie der by. 't Wie op 'e Nije Wei. Doe't it lang genôch duorre hie, sei er in pear wurden, doe koe dy plysje wer rinne.
Fan 'e frijmitselders mat der om 'e sawn jier ien dea. Sy krije jild fan 'e...
nl.verhalenbank.28062
Op it tsjerkhôf to Boelensloane hâldden altyd gâns wylde kninen ta. Myn heit gong dêr faek hinne to kninefangen. Dat die er dan mei strikken. Myn broer Miente naem er faek mei. Dat wie doe in lytse jonge.
't Wie op in winterjoun by ljochtmoanne waer. Der lei snie. Heit en Miente wienen op 't tsjerkhôf.
Doe kom krekt Germ Tuinstra (Germ Smous waerd er...
nl.verhalenbank.37784
Heit wie ris in kear ergens op 'e merk. Dêr wie Ymke ek. Doe wie dêr ien, dy krige in bytsje wurden mei Ymke de Jong. Doe sei Ymke tsjin him: "Dû wytst noch wol, tink, hoe't ik it doe mei dy hawn ha? Dû koest net in foet mear forsette." Doe't de man dat hearde, gong er stil fuort.
nl.verhalenbank.27756
Imke de Jong koe de minsken stean litte.
nl.verhalenbank.27541
Ien fan ús jonges hat soldaet yn Ynje west. Hja hienen in majoor, dy koe de jonges omraek negerje. Mar der wie in fint by har, dat wie in sekere Bambergen. As dy sei: "'t Moat út wêze" dan hâldde de majoor him stil.
As de majoor "acht!" sei, liet er de majoor mei de mûle iepen stean en dan koe dy majoor him net forwege, of Bambergen moest it earst wolle.
nl.verhalenbank.20639
Tseard van Dekken fan Droegeham hat Imke de Jong de gek al ris oanstutsen. Doe liet Imke him fêst stean. Hy koe net in kant mear út.
nl.verhalenbank.25782
Bij Aant. 1948, §3, fol. 326: Zie Aant. 1938, fol. 27: Wed. G.A. Gröbe-Krabbenbos.- Het contact met deze vrouw kwam tot stand via aanwijzingen, verstrekt door mej. Dr. H.E. Heimans te Almelo.- De „weduwe Gröbe”, „Lappendina”, gaf met kennelijke tegenzin toe op haar vent-tochten per rijwiel vaak kabouters te zien. Zij vertelde o.m. –spontaan- dat deze...
nl.verhalenbank.48590
Wel mit de helm geboorn was, har altied geluk.
Hai hof nait in dainst en zien zoakn gongen ook goud.
Ie heurn nou nooit meer van mit de helm geboorn, omdat dat ding nou votdoadelk weg doan wordt deur verpleegsters en zo.
Vrouger wur e opbaargd.
Zo ain kon ook begravvenisn zain van te veurn.
Lichtgeleuvig bin ik nait, moar dat er veurloop bestait leuf ik...
nl.verhalenbank.44023
Luutsens Janke har heit was in Jongsma. Toen dat nog een jonge man was, werkte hij op 't Feen (= Surhuisterveen) bij in boer. Der wou in koe kalven en de boer wou graach dat hij 's oavends terug kwam.
Hij ging der 's oavends weer heen. Doar komt hij bij in dam en hij kan niet in stap meer forsetten. Hij het doar in fol uur stoan moetn. Op 't loatst het-ie...
nl.verhalenbank.26010
Imke de Jong koe in hynder en wein samar ta stean krije. Ek minsken koed er stean litte sûnder dat se in stap fierder forsette koenen.
nl.verhalenbank.33796
Myn man hie in neef, dat wie Ielke Hottes Kooistra, dy hie yn syn jonge jierren forkearing mei in sekere Tiet. Dy wenne yn 'e kolonjes yn Broek.
Doe seinen se ris in kear tsjin Ielke: "Wytst wol dat it in tsjoenster is?"
"Né", sei er.
"Nou," seinen se, "it is wol degelik sa."
"Dan meitsje ik it snein-to-joun út," sei er, "as ik wer by har kom."
En dat...
nl.verhalenbank.27453
Op Eastemarre hynstemerke hie Tseard van Dekken in greate bek tsjin Ymke de Jong. "Dû mast dy stil hâlde," sei Ymke tsjin Tseard, oars lit ik dy stean." Mar Tseard hâldde him net stil en doe hat er in hiel skoft stien.
nl.verhalenbank.27727
Kees Jansen zèj, dat ie iemand stief kos loate stoan. As ie da wou. Mar ik heb nooit gezien, dat ie ’t deej. Hé’j zèj ok, dat ie ’n pjerd stil kos loate stoan. Wel op honderd meter afstand. En ’m ok wel kreupel kos loate lope. Mar ik het nooit meegemakt, dat ie ’t gedoan het.
nl.verhalenbank.50380
Het volgende heb ik ook beleefd.
t Was in 1933.
Op t waark was dr overdag over proat, dat dr s oavends n steern veur de moane komen zol.
Ik wol dat ja wel es zain en gung op boetn stoan te kiekn.
Nou was dat van dei steern veur de moane moar larie, door kwam niks van uut; moar ik zag hail wat anders.
Ik kiek zo naor de heldere lucht en den zai ik n ruut...
nl.verhalenbank.43920
Ze zèje vroeger wel, dat inkele minse da koste. Ze lieten iemand dor ze ’n hèkel on hadde, stil stoan. Die minse koste ok ’n pjerd stil loate stoan. En mins of pjerd kos nie weg, vörda de man permissie gaf.
nl.verhalenbank.50403
Op in kear kom Kees by de buorlju. Dêr moest er in sage weihelje. De frou stie yn 'e keamer. Doe't er omtrint oan har ta wie, koed er ynienen net fierder. Hy bleau stean.
"Hwerom bliuwe jo stean?" frege hja.
Hy sei: "Der moest my in lyk foarby."
In pear dagen letter stoar dy frou har heit, dy't by harren ynwenne. (Hy seach nachts faek bigraffenissen)
nl.verhalenbank.28145
Der wienen froeger guon dy koenen de minsken fêstsette.
nl.verhalenbank.27833
Der wie ris in fanke, dat wie o sa knap. It wie in beeld fan in fanke. Dat fanke soe op in kear nei tsjerke ta. Doe sei der ien tsjin har: "Hwat bistû moai en knap."
"Ja," sei se, "it soe skande wêze, dat ik skielk yn 'e modder mat."
"Hwat woestû dàn?"
"Ik woe leaver foaroan yn 'e tsjerke stean", sei se. Mar doe't se yn 'e tsjerke kom, doe bleau se stean....
nl.verhalenbank.12533
Ergens yn Fryslân stie in slot. De hear en de frou wienen fuort. Allinne de faem wie thúsbleaun mei de âld túnman. Dy moesten togearre op it slot passe.
Dêr kaem in keardel mei in great pak op 'e rêch. Dêr hie er handelswaer yn, sei er, en hy frege de faem of dat pak dêr dy nachts wol op it slot bliuwe mocht, wylst hy nei it doarp ta gong.
Dêr hie dy faem...
nl.verhalenbank.37950
Us heit Jan Bijma en Janom en noch in omke: Keimpe Heidsma hienen yn 'e Parken yn 'e kroech to kaertspyljen west. Sy wienen op stap wer nei hûs ta. Keimpe-om hie hiel bot flokt en dien. Op in stuit koe Keimpe-om net fierder. Hy bleau stokstiif stean en koe net in foet forsette.
Heit en Janom gongen troch.
(Keimpe en Jan wienen bruorren fan mem)
nl.verhalenbank.25984
