Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Frijmitselers hienen harsels oan 'e duvel forkocht. Dêrtroch hienen se altyd jild en koenen se dwaen hwat se woenen. Mar 't kostte har de siele.
Hekse Harm (= Stammerige Harm) wie ek frijmitseler. Hy hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel.
Hekse Harm wie net fortroud by 't fé. Hy hie de kweade hân. Hy striek mei de hân oer de rêgen fan 'e dieren...
nl.verhalenbank.29542
Stammerige Harm koe ek tsjoene, mar dy hie 't meast op it fé forsjoen. Dy moest men noait by it fé litte. Hy hie in wikseldaelder fan 'e duvel. Dy hied er altyd by him yn 'e bûs.
Hy wie frijmetseler. Frijmetselers ha altyd in wikseldaelder. Dy ha ek altyd jild. Mar ien kear draeit de duvel har de nekke om. Om de sawn jier mat der ien dea, krekt as by de...
nl.verhalenbank.30505
Frijmetselaars ben ook koegelfrij. Die hebn een verbond met de kwade. Om de seuven joar moet der ien dood. In tsjoenster moet eens in de seuven joar ien doodmoakn.
nl.verhalenbank.24406
Yn Burgumerheide hienen wy in buorfrou, dat wie in tsjoenster. Sy wie út 'e famylje fan Liuwe Kûper. Sy koe har sels yn in kat foroarje. Soms hâldden dy tsjoensters in forgadering. Dan wienen it katten. Yn fjirtich jier moesten se ien deatsjoene. As se dat net dienen, dan stoaren se sels. Sy hienen in forboun mei de duvel.
nl.verhalenbank.20267
Stammerige Harm syn mem hie in winkeltsje. Op in joun sieten se dêr meielkoar oan 'e kofje.
Doe sei 't minske ynienen: "Nou is 't aanst myn tiid." "Hoe dat sa?" sei ien fan 'e oaren. Guon makken der in grapke fan. Ien sei: "Ast it liichste, mast de stok oer de bealch ha."
Klokslach tolwe ûre yn 'e nacht die 't minske noch ien snok en doe wie se dea.
Sy...
nl.verhalenbank.19889
Op 'e Nijebrêge wenne in âld wiif, dat tsjoene koe.
Doe't se fuortgong ha se har de nekke omdraeid. Dat wie fansels it wurk fan 'e duvel.
nl.verhalenbank.29683
Vroeger waren ’r vrijmetselaars. En d’r ware twee groepe. Kwam je bé’j de rieke groep dan had je je kosje gekoch. Bé’j de twidde groep, de èrme, mos je werke. De lede van de werkgroep hadde ’n werkkamertje. Dor zate gin vensters ien. ’t Was er hardstikke duuster. En die lede krege kleine gouwe gereedschappe: ’n trufelke, ’n hamerke en ’n voegspieker. Da...
nl.verhalenbank.50250
Sjoerd en Ael (Sjoerd potskipper) fan Sumar hienen in berntsje, dat wie noait rjocht goed. It bern hie in krâns yn 't kessen en doe wie 't wol dúdlik, dat der forkeard spul yn 't wurk wie. Sy fortochten in âld bolkoerrinster der fan, dat dy it bern bitsjoend hie. Dy frege altyd hoe't it mei it berntsje wie.
Op in kear, doe kom se der wer oan. Sy sei: "Hoe...
nl.verhalenbank.22911
Beppe wenne to Feanwâldsterwâl. Dêr wie in bern siik. Dêr kaem altyd in swarte kat om 'e doar rinnen, dat wie de tsjoenster dy't it bern bitsjoend hie. De buorfrou sei: Tink der om, dat en dat âld minske, dy docht it. Dy makket jimme bern siik. Jimme matte in krús fan rogge meitsje ûnder 't kleedtsje by de drompel, dan kin se der net yn komme.
It bern hie...
nl.verhalenbank.31286
Verlydt van Cathelynken onbert bij Brugge wede, wijlen Boudin Bernaart in zijn levene Draadtwerkere, Prochiaet in Westcappelle, gedaen bij heuren vrijen wel wetende wille den 9 en jann: en anderwerf den 17e daar aane dit jaar 1541.
De voorn: Cathalina onbaart bekend en verklaart hoe dat zij voortijds een tijd van Jaren geleeden bij den gerechte van 't...
nl.verhalenbank.48812
Doe't ik achtsjin jier âld wie hie ik in broer, dy wie tige siik. Se gongen mei syn wetter nei Kûkherne ta; dêr wenne Minke doe, dat wie in dochter fan greate Wopke. Minke sei, hy wie bitsjoend. Sy koe der neat mear oan dwaen. In pear wiken letter is er stoarn.
nl.verhalenbank.32706
Douwe Baeije (de frou fan Douwe v.d. Meer) wie in tsjoenster. Hja tsjoende krânsen yn 'e kessens, dêr't de lytse bern op slepten. Hie se dêr trije folle krânsen yn, dan gyng it bern dea. De âlders gongen nei de duvelbander ta, dy rêdde der fierder mei.
nl.verhalenbank.32122
't Wie in waerme simmer. De bern fan Hinne yn 'e Broek woarden siik.
Alde Minne Hindrikje wie in tsjoenster. Har eigen soan Wopke wist dat wol. Hy gong nei Hinne ta en sei: "Jimme bern binne bitsjoend."
Hinne sei: "Dan sil 'k nei Wopke Minke ta." (Wopke wie duvelbander en wenne yn Kûkherne, sûnt syn dea gongen se nei syn frou Minke ta.)
Hinne sei tsjin...
nl.verhalenbank.25113
Yn Feanwâldsterwâl hat in tsjoenster ien deatsjoend.
Der wienen guon ûnder dy tsjoensters, dy koenen fleane op in biezemstok.
De lju leinen duveldrek ûnder 'e drompel, dêr kaem in tsjoenster net oer.
Om 'e sawn jier moest in tsjoenster op syn minst ien deameitsje, oars moest hja sels stjerre.
nl.verhalenbank.29662
Alle Tet sutele mei fisk, mar dy't guon fan har kochten koe dêr rare gefolgen fan ûnderfine. Hwant der siet altyd libben guod yn 'e fisk fan Tet. Der sieten dieren yn. Dêr koe Tet de minsken mei bitsjoene.
As Tet kom, dan struiden se duveldrek ûnder 'e drompel. Dan koe se der net oer komme.
Doe't Tet stoarn wie, hie 't in dweil west. 't Mat freeslik like ha.
nl.verhalenbank.25348
Heit en dy wennen op 'e Fjouwer Roeden. Sy hienen in jonkje, dat woarde siik. Sy woenen nei Greate Wopke ta to Kûkherne. Mar sy koenen it wetter fan it bern net meinimme, dêr wie 't noch to lyts ta. Doe nom heit it himdtsje fan 't jonkje mei.
"Wite jo ried?" sei heit tsjin Wopke. Hy liet Wopke 't himdtsje sjen.
Wopke biseach it en sei: "Der komt wolris in...
nl.verhalenbank.22161
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden.
Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Der wie in fanke yn Zevenhuizen, dat woarde samar ynienen slim siik. Alles roun har ôf. Hwat der út kaem, dêr sieten allegearre ielshûden tusken. Hja tochten: sy kin wol ris bitsjoend wêze. Doe toarnden se it holkessen los, en ja, dêr kaem in krâns fan fearren út. Dat wie 't biwiis, dat it fanke bitsjoend wie. Doe hellen se de duvelbanner der by. Dy...
nl.verhalenbank.31652
Skoanheit en dy brochten altyd geregeld turf nei Burgumerheide. Dêr hienen se fêste klanten sitten. Sy hienen dan in fuorman dy brocht de turf op 'e wein nei de minsken ta. Dy fuorman hie in bern, dat wie sa'n skroedtsje. Dat tsjirme, 't siet yn 'e pogge. It gûlde altyd.
Doe gong dy fuorman op in kear nei Wopke fan Kûkherne ta.
Wopke sei, dat bern wie...
nl.verhalenbank.25065
Oene Kempenaar fan Sweagerbosk koe tsjoene.
Syn pakesizzer wenne yn Ljouwert. Dy hie in pear jonges. De iene jonge wie faek siik. Soms wie 't even wer goed, mar even letter wie 't wer mis. As pake der wie wie 't op 't allerslimst; dan wied er hast dea, sa raer like it dan.
De mem krijt hwat yn 'e gaten. Sy giet nei de apteek ta en hellet duveldrek. Dat...
nl.verhalenbank.24583
