Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Pake leaude sterk oan tsjoensters en spûkerij. Sy hienen buorlju en dy frou gong foar in tsjoenster troch. Pake hie it net op dat âld minske stean. Hja kaem wol by pake en dy. Jouns op bêd dan wie der wolris gerattel by de muorre lâns. "Hark," sei pake dan, "dêr komt se wer oan."
Op in nacht kaem se yn 'e hûs yn 'e gedaente fan in swarte kat. Doe pakte...
nl.verhalenbank.22177
Guon wurde mei de helm geboaren, dy sjogge letter altyd lykstaesjes. Hja geane nachts faek út bêd wei om der nei to sjen. Tink der om, seinen se froeger tsjin ús, net midden op 'e wei rinne. Oars kinne jim yn 'e sleat smiten wurde.
nl.verhalenbank.36670
Der woarde froeger altyd sein: Noait midden op 'e wei rinne by nacht. Dat wie fanwege de lykstaesjes.
nl.verhalenbank.33720
Ik weet wel dat 'r een persoon ziek was, een man ging naar de dokter,
die ging met een rijtuig. Z'n paard werd kreupel, langzaam
stappe naar Leerdam. Toen die voorbij 't kerkhof van Schoonderwoerd
was, was 't weer over. Dat gebeurde tussen twaalf en één uur
in de nacht. Een paar dagen later stierf die zieke en die is toen in
Schoonderwoerd begraven. Een...
nl.verhalenbank.126403
Der siet hwat jongfolk by elkoar yn 'e herberch. Der wie ek in polderjonge by. "Ik bin foar de duvel net binaud", sei er.
"Dat sille wy nochris sjen", tochten de oaren. Doe seinen se tsjin him of er wol yn 'e nacht, om tolve ûre nei 't tsjerkhôf ta gean doarst en dêr út it knekelhúske in deabonke helje.
Dan soed er in tientsje ha as er dat die.
"Dat nim...
nl.verhalenbank.28466
Op de Harste stiet in hûs: It earrebarrenêst. Dêr hearden se froeger alle nachten de tsjerne gean. En dochs wie der neat.
nl.verhalenbank.25630
Der spoeke op 'e Ikkers ek in mantsje mei in kroade. Dat wie in hiel lyts mantsje. Guon biwearden dat er swart wie.
Guon ha him wol sjoen. Dat mantsje flokte hiel bot.
It sil deselde west ha dy't dêr nachts yn dat húske kaem.
De measten doarsten net yn dat húske to wenjen.
nl.verhalenbank.37234
Ik ben sinds 2 jaar verhuisd, weg uit mijn vertrouwde stad, Rotterdam. Daar heb ik in het Oude Noorden gewoond, in een huis die waarschijnlijk meer historie heeft dan mij. In die periode heb ik veel aan mijn geestelijke "verruiming" gewerkt. Mediteren, chakra oefeningen etc.
Ik heb van jongs af aan al een link gehad met het onbekende, het probleem was dat...
nl.verhalenbank.49926
Ze zegge, dattat veul minse overkomme is. Jan Willems verteldenes, dat ’t mee hum ok was gebeurd. Toetie soaves es ’n keer dör de gemeinte gieng, was ie zo mar ienens ien ’n graaf gezet. Mar toe ze ’m vroege: “Mar Jan, wie deej da?”, zètie: “Bè [wel], Schiedam!”
nl.verhalenbank.49715
[35.30]
Hier in d'n molenakkers, daar waar in mijn jeugd alleen nog maar een molen stond met daar om alleen maar zo ver je kijken kon een zee van korenvelden, daar zie je nu een nieuwe wijk gebouwd. De molen staat er gelukkig nog en die staat zoals meester Panken ook al vermoedde, op een van die ouwe grafheuvels die daar vroeger in de eenzaamheid lagen....
nl.verhalenbank.49067
Myn skoanheit hat forkearing hawn mei in faem yn Kûkherne. Dat wie in tsjoenster. Hja hie har âlden forlern en wenne allinne op in boerespul.
Myn skoanheit en hja sieten dy jouns in skoftsje yn 't bûthús - dat wie doe sa de gewoante - en hja praetten hwat en sa, en sa waerd it stadichoan letter. Doe't it in eintsje yn 'e nacht op wie, tocht skoanheit:...
nl.verhalenbank.25181
Yn 'e Twizeler Mieden wenne froeger Gearte Wekke.
(Letter hat Jelke van der Valle yn dat hûs wenne)
Wekke seach bigraffenissen fan tofoaren. Sy moest der dan nachts út. Sy koe ûnmooglik lizzen bliuwe.
Soms moest se hiele einen fuort om to sjen. As se it dan sjoen hie dan sei se de oare deis soms: "Dy en dy stjert gau. Ik ha de bigraffenis sjoen. En ik haw...
nl.verhalenbank.22765
Letter hat er wer us hwat sjoen, doe kom er ek by my wei. Dat wie noait liker as wie 't in auto of in rydtúch of sa. 't Wie heger as in gewoane wein en 't stie by harren thús foar de doar. Letter ha se syn heit (healwize Gradus) nei Wagenborgen ta brocht. Doe kom der echt in auto foar de doar. Dat hat it grif west.
nl.verhalenbank.15877
Alde Willem Bos fan 'e Harkema wie mei de helm geboaren. Dy moest altyd alles sjen. Nachts moest hy der út. Dan bleau er op 't eigen hiem stean. Dêr seach er de bigraffenis passearen.
Hy hat de bigraffenis fan myn mem sa ek fan tofoaren sjoen.
nl.verhalenbank.25778
Der binne guon, dy wurde mei de helm geboaren. Dy matte lykstaesjes fan tofoaren sjen. Sa'n man ha 'k ek kend to Boarnburgum. Dat wie Hindrik Wybenga. Dy moest der nou en dan nachts út. Dan seach er alle minsken dy't achter 't lyk oan roannen. Dy koed er meast allegear wol en dan wist er meastal èk wol hwa't der stjerre soe. As de lykstaesje der oan kaem...
nl.verhalenbank.36704
Doe't ik noch net troud wie, kom ik us in kear oer 't Wytfean. Ik wie oan 't murdejeien. 't Wie by nacht. Doe seach ik op 'e Bopperein in hûs yn 'e brân stean. Mar it brânde net. Letter is 't opbrând.
nl.verhalenbank.19917
In nachtmerje wie ien fan sawn dochters. Hja kaem troch 't gat fan 't ûleboerd. Dan gong se earst even op it saeibuordtsje sitten. In nachtmerje kaem ek troch de skoarstien.
Men moest der foar soargje dat de skoarstien tige rikke, dan kaem se net.
It hinnegat moest jouns fral ticht yn 't achterhús, oars kaem se dêr troch. 't Kaeisgat moest ticht treaun...
nl.verhalenbank.37354
Myn bruorren Tamme en Wytse hienen elk in faem yn Drylst to wenjen. Dêr hienen se ris togearre op 'e fyts hinne west. Doe't se weromkamen yn 'e neinacht, doe wienen se sahwat oan 'e Wergeaster mar ta, by Idaerd, doe hie Wytse ynienen sein: "Sjoch, dêr is in fanke, dy rint dêr by 't foarste tsjil fan myn fyts lâns."
Fuort dêrnei hie Tamme itselde fanke...
nl.verhalenbank.31902
Veurloop
Vrouw Pr. zag nog meer; zij woonde in het Eksler moeras. Veurnoamelk waarn het liekstaties, woor ze met bezig was.
En dan gung ze dr s nachts uut.
Heur man zee dan:“Blief toch lign.”
Moar dat kon ze onmeugelk. Dan zol ze er last van kriegen, zee ze.
nl.verhalenbank.43358
Op het forum van Marokko.nl in begin april 2006 vertelt “safiyarabia” een verhaal over haar oudtante uit Rotterdam. Zij stond in de familie bekend als de “Engel des Doods”.
“Telkens al zij belt of langskomt gaat er in de familie iemand dood. Echt, ze is een lief mens, maar toch hebben we liever dat ze in Rotterdam blijft.
We hadden het over Char en die...
nl.verhalenbank.49885
