Datasets - ISEBEL

It gebeurde yn Strobos dat dêr in frou forstoar. Hja hie har man bilove litten, net ien mocht nei har dea de klean drage, dy't hja droegen hie. Mar dy man tocht dêr letter net mear om en hy troude wer. Hy joech dat minske de klean fan syn earste frou en dat minske die dy klean oan. Mar sûnt dy tiid kom syn earste frou alle jounen by harren yn 'e hûs. Doe...

aanspreken

nl.verhalenbank.32714

Doe't Boele Ytsma dea gong, doe sei er tsjin syn buorman: "Ik gean fuort, mar oer fjouwer wiken kom ik wer." "Dan moast by my oankomme", sei syn buorman. Mar hy woe wol dat er dat net sein hie. Sûnt dy tiid wied er deabinaud. Mar Boele kom net wer.

dood

nl.verhalenbank.32722

By de grifformearde tsjerke yn Surhuzum wie ris in man forsûpt. Nei dy tiid spoeke hy dêr altyd noch, seinen se.

dood

nl.verhalenbank.27661

Us heit kom us in kear fan Reahel. 't Wie sahwat twa ûre yn 'e nacht. Hy tocht: "Heden, dêr komt in man oan. Dy hat grif in sekfol hout stellen." Sa like it krekt. Hy roan hwat dûknekkich. Hy kom lyk op heit yn. Mar doe't heit better taseach hie dyselde keardel hiele greate gleone egen, krekt as koallen fjûr. Doe is heit in stik of twa, trije ikkers...

angst

nl.verhalenbank.23752

Us heit hat ek ris hwat bileefd, ek op 'e Lytse Wei, op itselde plak. Heit wie op 'e fyts. 't Wie nacht. Hy soe nei hûs ta. Wy wennen yn 'e Harkema op 'e Bulten. In great wyt frommes roan samar ynienen njonken syn fyts lâns. Heit stapte ôf. Hy woe sjen hwat dat wie. Doe gong dy wite gedaente fan heit ôf. It like dat se fuort gong. Doe gong heit wer op 'e...

achtervolgen

nl.verhalenbank.33620

Alde Boele de Vries, dat wie Anne de Vries syn pake. Dat wie in hiele raren. Dy hat it wol sà raer fortoand yn syn leven. Op in kear kom er mei 't wiif fan Surhuzum. Hy moest nei 't Wêst fan Stiensgea. Doe't se oan 't pypke ta wienen, dêr't nou de grifformearde tsjerke stiet, doe foelen de beammen samar foar har del op 'e wei. Doe hat er rare binaud west.

boom

nl.verhalenbank.23754

Ik wie seis jier dat ús pake forstoar, dat is nou 75 jier lyn. Beppe kaem hjir by mem yn to wenjen. Hja die altyd de doarren goed op 'e skoattels. Beppe slepte yn in bêdsté. Doe gebeurde it op in jountiid, - doe lei se al lang op bêd - dat der ien ta 't hûs yn kaem. Hoe koe dat? Hwant de skoattels sieten op 'e doarren. It wie in mantsje dat yn 'e keamer...

dood

nl.verhalenbank.32711

Myn buorman hie us west to jounpraten. Hy wie sa'n fyftich jier âld. Hy stapte de wei del. En doe kom er op in plak dêr wie in gloppe yn 'e wâl. Dêr groeide gjin beammeguod. Doe kom dêr hwat út dy gloppe wei - it wie in gestalte en hie in gesicht. Sahwat as dat fan in frommes, fortelde buorman letter. Dy gestalte kom op him ta. Dy kom al tichter en...

angst

nl.verhalenbank.21974

Us mem fortelde, der hie ris in sterfgefal yn Stiensgea west. De man wie allinne oerbleaun. Elke joun, om in ûre of acht hinne, kaem der ien by him yn 'e hûs by de leider del. Dat koe dy man op 't lêst net langer úthâlde en hy helle dûmny der by. Dy seach doe deselde skime, dy't by de leider del kom. Doe sei dûmny: "Als gij van God zijt, kom bij mij, zo...

avond

nl.verhalenbank.32713

Ytsen Ytsma wenne yn 'e Poes ûnder Surhuzum. Hy gong wol gauris to jounpraten, èk yn de Poes. Dan nom er altyd syn jonge mei, hwant hy doarst der net allinnich út op 'e joun. Hy hie in min geweten. As er to praten gong woarde de jonge altyd yn 'e hutte opsluten, hwant dy mocht net by de praterij wêze. Op in kear gongen se togearre wer op hûs yn. Doe sei...

avond

nl.verhalenbank.27663

Mar ien kear yn myn leven haw ik hwat meimakke dat net doogde. Doe hie 'k mei Sytse nei Grinzer Pein ta west, nei Albert Gjaltema, in fékoopman. Sytse kocht twa skiep fan him en yn 'e nacht gongen wy dêr wer wei. Wy hienen twa hounen by ús en op 'e weromreis woenen wy murdejeije. Sytse hie de beide skiep oan 't tou. Ik hie in dikke, swarte houn, in...

nl.verhalenbank.34530

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur