9 datasets found
Dutch Keywords: man zoon Place of Narration: Opende
Yn 'e Hantumer Utbuorren wenne foarhinne in sekere Jensma. Dat wie in hiele raren-ien. Hy flokte alles by elkoar. Op in kear lei er dea op 'e telle, mei de holle achterstofoar op 'e romp. De duvel hie him de nekke omdraeid. Syn mem hie faek tsjin him sein: "Tink der om jonge, de duvel komt aenst by dy." Mar dêr hied er de spot mei dreaun. De plaets stie...
nl.verhalenbank.23142
Myn tante had forkearing met een fint út 'e Kòrnhörn. Doe het se ergens op 'e kermis weest. Doe sag se doar in de swarte spiegel en doe sag se in hiel ander fintje in de spiegel stoan as dêr't se forkearing mee had. Doe sei se: "Dit is allemoal bedrog." Even loater komt se in Oldekerk bij een dikke boer te woonen. Se kriegt forkeering met syn seun en sy...
nl.verhalenbank.26014
Douwe Stavasius syn heit Fokke wie us in kear op 'e klaei by in boer yn 't wurk. Hy siet by de boer yn 'e keamer en sy dronken in pantsje thé. Fokke dy siet mar nei ien punt to staren en hy sei hielendal neat. "Is der hwat?" sei de boer. "Dat kin ik jo net fortelle", sei Fokke. "Hwerom net?" frege de boer. "Omdat it jou jonkje is", sei Fokke. De boer...
nl.verhalenbank.25896
Der wie in âld minske, dat kom to overlijden. It woarde de bern oansein. Mar de iene soan, dy't troud wie, hie in bytsje forkearing mei in oare frou. Hy hie krekt dy deis dat er de deatynge fan syn âlde mem krige mei dat frommes steld om by har to kommen. Tsjin 'e famylje sei er: "Ik kin hjoed net komme, ik kom moarn wol." It wie sa'n fjirtich k.m. nei...
nl.verhalenbank.25706
Douwe was ook us in kear met syn seun Fokke in 't heidefjild oan 't sodesteken. Ynienen hoorde hij in klap. Hij sei teugen Fokke: "God, Fokke, wat is dat?" "Wat bedoelt heit?" sei Fokke. "Hestou die klap niet hoard?" "Ik hè niks hoard", sei Fokke. Die seun Fokke kwam in skoftsje letter te sterven. De broer fan olle Douwe kwam op 'e begraffenis. Hy wou...
nl.verhalenbank.25897
Wibe van der Woude, dy wenne op Fryske Poalen. Hy hie op 'e fyts nei syn heit west; dy wenne yn Trimunt yn in olle woanwein. Doe't er oan 'e Skâns ta wie, doe gong der hwat foar him op, in great swart ding, krekt as in kachel. It botste hyltyd mar foar him op. Hy waerd deabinaud.
nl.verhalenbank.25891
Yn Houtigehage wenne in man mei in soan fan achttsjin jier. Dy man wie tsjerks. Alle sneinen gong er mei de jonge nei tsjerke. Ik sei dy moarns tsjin 'e buorliuwe: "As er dy feint nou thús bliuwe liet, hâldde dy jonge syn leven. As er him meinimt nei tsjerke, dan is 't de dood." En dat is dy heit ek oerbrocht woarn, mar hy woe der neat fan witte, hy naem...
nl.verhalenbank.24120
De begrafenis in den nacht. Er moet in Opende een herbergier hebben gewoond, die de gave van den voorloop bezat. Maar hij wist dit niet, want geen mensch had hem ooit verteld, dat hij met den helm was geboren. Ja, niemand scheen het te weten: de moeder, de tantes, de baker, die in zulke gevallen de wonderlijke tijding wel ver in de rondte zaaien, zwegen....
nl.verhalenbank.42083
Douwe Stavasius had lutje en grote jongens. Hy had een begrafenis bij hem in huis sien en doe docht hij, dat het een van de lutje jonges was die begraven werd. "Ik docht nooit dat 't Fokke was", - zo hiete de oudste - zee die. Moar 't was Fokke die stierf. Douwe woonde hier achter ons huus in een spitkeet.
nl.verhalenbank.23962
35