Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Der wie in frou, dy hie in gouden skonk. Hja sei: "As ik der us ôf kom to reitsjen, dan wol ik dy skonk by my hâlde. Dan meije jimme dy der net ôfhelje."
Dat biloofden se har, mar doe't hja stoar, hâldde de man him net oan syn wurd. Hy nom de skonk der àl ôf en it minske kom sûnder gouden skonk yn it graef.
Doe't se ien dei op 't tsjerkhôf lein hie, kom...
nl.verhalenbank.23719
Hjir yn 'e Westerein wie in man, dy hie ek altyd lêst fan in nachtmerje. Hy wenne yn 'e Tsjerkestrjitte. Op in kear hied er moal struid foar 't bêd, en dêr hat er dy nachtmerje mei fangd. Doe koe se net wer fuortkomme.
Doe wie 't de dochter fan tige wolstelde lju, dy't dêr de oare moarns by de tafel siet. Hja liet him bilove dat er [it] net tsjin oare...
nl.verhalenbank.29778
Yn Burgum wie us in man forstoarn. Hy hie in pear moaije sulveren gaspen op 'e skuon hawn en foardat er stoar sei er tsjin syn wiif: "Dy gaspen dy matte der bliuwe. Dy moat ús jonkje letter op 'e skuon ha." De frou biloofde dat.
Mar letter kaem dy frou sa bot yn 'e earmoed to sitten, dat hja forkocht dy gaspen oan in buorfrou.
Doe sei it jonkje op in...
nl.verhalenbank.19718
Bûten Bûtenpost stiet in herberch: De laatste Stuver.
Dy herberch hat sà syn namme krigen. Der wenne yndertiid in kastlein yn, dy mocht graech in buorrel en syn wyfke krektengelyk. Dat kom de saek net to'n goede. It kaem safier, dat doe't de drankleveransier kom, doe koenen se him net bitelje. Sy seinen tsjin 'e drankleveransier: "Dat komt, de lju dy't...
nl.verhalenbank.17697
Dyselde tsjoenster, dy't us by twa froulju alhiel ûnforwacht kom, hat ek us in man bitsjoend.
Dy man dy woarde siik. De tsjoenster kom him yn 'e mjitte, doe't er op in wein siet.
"Dû âlde duvel!" sei er, "dû hast my bitsjoend. Dû mast my bilove, dast my wer better makkest!"
"Ik biloof it dy, jonge", sei se.
En doe kloppe se him op 't skouder. Hy is wer...
nl.verhalenbank.20561
Us heit fortelde, der hie op 'e Tike in minske wenne, dy hie by har libben bigeard, as se ienkear dea wie, dan woe se mei in wyt-mûtse op yn 'e kiste lizze. Har folk hie har dat biloofd, mar der letter noait wer om tocht. Hja woarde sûnder wyt-mûtse op biïerdige.
Mar in dei of hwat letter, doe't de lju al op bêd leinen, woarde der by harren kloppe. Doe't...
nl.verhalenbank.21093
Der wie in boerefaem, dy tsjinne by in boer. Dy faem seach nou en dan de geast fan in man by har kommen. Hja sei it tsjin 'e boer en de boer sei: "Ik sil dûmny ophelje. Hwant hoe't wij dêr mei oan matte, wit ik net."
Doe kom de dûmny en dy bigong to bidden.
Doe sei de geast, de eardere faem, dy't dêr wenne hie, hie him hwat biloofd, mar dat hie se net...
nl.verhalenbank.19508
Der wie us in man, dy hie him oan 'e duvel forkocht. Hy moest noadich jild brûke, dat hy tocht, der mat mar in slim set fan wêze. Hja praetten ôf, hy soe in koer ophingje oan 'e hoannebalke yn 'e skuorre en dan soe de duvel dy fol ryksdaelders smite.
Mar dy man gong hinne en sloech earst de boazem der ûnder wei en doe hong er de koer op.
Doe de duvel mar...
nl.verhalenbank.25145
Yn 'e Westerein spûke altyd in frommes om nachts, dy wie yn 't swart klaeid. Sy kom fan 't tsjerkhôf. Ik ha se wit hoe faek sjoen. Dan kuijere se de wei lâns en gong troch in sleat hinne. Sa gong se nei har eigen húske ta. Sy wie al stoarn. 't Wie 't wiif fan Gerben. Hja hie skulden makke doe't se noch leefde. Har man Gerben hie biloofd, hy soe dy skulden...
nl.verhalenbank.24059
Deure was omzet. Moar t huilp niks; klinke wur weer oplicht. Dat was n maal geval; nou mos dr wat bezunders aan de hand weezn. De mensn goan noar de dominee.
Doomnie komt in huus en vragt, of zai de dode misschain wat beloofd hebben en nait noa komen binnen.
Toun mos t woord dr wel uut. Zai harn hom n poar oorbeln touzegd en nooit geevn.
“Leg de bellen op...
nl.verhalenbank.44469
Der wie in man, dy wie foar de twadde kear troud. Mar foardat syn earste frou stoar, hied er har biloofd, dat hy soe net wer trouwe. Hy hie 't lykwols àl dien.
Op in kear, doe't er op 'e stâl stappe soe om 't fé drinken to jaen, stie syn earste frou samar ynienen njonken him. Letter hat er har altyd by him hawn. Hwer't er roan, dêr wie sy ek.
Dat wie de...
nl.verhalenbank.19624
It gebeurde yn Strobos dat dêr in frou forstoar. Hja hie har man bilove litten, net ien mocht nei har dea de klean drage, dy't hja droegen hie.
Mar dy man tocht dêr letter net mear om en hy troude wer. Hy joech dat minske de klean fan syn earste frou en dat minske die dy klean oan. Mar sûnt dy tiid kom syn earste frou alle jounen by harren yn 'e hûs.
Doe...
nl.verhalenbank.32714
Wybren Wartena syn heit wenne yn Garyp. Dy wie foar de twadde kear troud. Hy hie buorkerije en in herberch. Doe't syn earste frou stoar biloofde hy har, hy soe noait wer trouwe.
Mar hy die it al. Sy koenen it skoan rêdde en sy gongen der togearre wolris mei de tilbry op út. As se dan thúskamen gongen de skûrredoarren fansels iepen. Dat wie it wurk fan syn...
nl.verhalenbank.19786
Klaes Bosma wenne to Nijtap njonken dikke Bôkke (v.d. Burg) op 'e plaets fan Hedzer Brandsma. Hy forlear dêr syn frou. Hy biloofde har fan tofoaren, hy soe net wer trouwe. Mar hy hâldde him net oan syn wurd. Hy troude mei in sekere Aeltsje. Doe't se fan 't gemeentehûs werom kommen, siet syn earste frou ek yn 'e wein. Hja kom letter hyltyd wer by him....
nl.verhalenbank.24942
Mem fortelde, yn Kûkherne hie in frou west dy wie forstoarn. Foar har dea hie se har bilove litten dat sy moesten letter hwat oan har famke jaen (ik wyt net mear hwat). Mar de widner troude wer en it famke krige it net. Doe bigong dy frou dêr to spoekjen. Sy kom werom út it graef. Doe ha se, troch bemiddeling fan 'e doomny dat famke jown dêr't se rjocht...
nl.verhalenbank.33590
Paulus en Klas wennen yn 'e Sumarrebuorren. Paulus liet in pear skuon nei mei sulveren gaspen. Foar syn dea liet er Klas bilove, dy mochten net forkocht wurde. Mar Klas rekke sa yn 'e earmoede, dat hja die it al. Doe oppenearre Paulus him letter hyltyd. Klas hat der doe foar soarge dat de skuon der wer kamen.
nl.verhalenbank.21369
Der wennen in man en in frou yn Jobbegea. De frou kom to forstjerren. Doe bleau dy man allinnich oer. Hy hie syn frou hwat biloofd, dat er dwaen soe, mar dat die er net. Hy hâldde him dus net oan syn bilofte. Doe kom dy frou werom.
De man siet op it húske bûtendoar. Wylst kom de frou fóár him to stean. Sy sei tsjin him dat er net neikom wie hwat er...
nl.verhalenbank.28414
Der wenne in man yn 'e Dokkumer Wâlden, dy forlear syn frou. Hy moest har bilove, dat hy soe net wer trouwe. Mar hy hâldde him net oan syn wurd. Hy troude opnij.
Doe kaem syn frou yn 'e nacht by him en gong njonken him lizzen. Dan wied er sa binaud, dan waerd er út it bêd weidreaun. Hy krige net in ogenblik rêst mear. Letter is er op 'e souder gien om dêr...
nl.verhalenbank.30515
Soms dwaelden der minsken op 'e paden om dy't al stoarn wienen. Dy hienen hwat útheefd en koenen de rêst net fine. Of se hienen noch in bigearte, dy't earst yn forfulling gean moest.
Ek guon dy't formoarde wienen dwelmen nachts om. Yn Kollumersweach wie in wiif stoarn, dy har man hie har min bihandele. Nei har dea kaem se hyltyd wer by dy man. Soms roun...
nl.verhalenbank.29939
Sytse en Diuwke wienen âlde minsken. Doe kom Diuwke to forstjerren. Dêr wienen sulveren en gouden slotten, dy hienen fan Diuwke west. Diuwke hie tsjin Sytse sein, dy moesten dy en dy ha. Mar dat hie Sytse net dien.
Op in nacht wie Diuwke by 't kastje kom, dêr't de sieraden yn leinen. Hja hie gjin rêst yn 't graef salang dy sieraden net toplak wienen.
nl.verhalenbank.33141
