Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Hjir dwarsoer hat in hutte stien, dat wie net mear as in foech keet. Dêr wenne in âld minske yn. Dat âld-minske kom to forstjerren. Dêr koe net in wein op 't hiem komme, hwant der roan allinne mar in smel fuotpaedtsje nei de dwarsreed ta. Doe moest de kiste fan 'e hoeke nei dy keet ta droegen wurde.
Us buorman passearde de jouns fan tofoaren, doe wie 't...
nl.verhalenbank.34517
Alde Roel fan 'e Harkema sei, hy hie in fordekte wein sjoen sûnder hynders der foar en 't gong hurd, hurd, hurd. Letter kommen de auto's.
nl.verhalenbank.23527
Alde Willem Bos fan 'e Harkema wie mei de helm geboaren. Dy moest altyd alles sjen. Nachts moest hy der út. Dan bleau er op 't eigen hiem stean. Dêr seach er de bigraffenis passearen.
Hy hat de bigraffenis fan myn mem sa ek fan tofoaren sjoen.
nl.verhalenbank.25778
Us heit hat ris in forhael heard fan in buorman. Dat wie sa: Der stienen ris guon yn Oerterp oan 'e kant fan it wetter. Doe hearden se in stem út it wetter:
"De tijd is er, maar de man is der nog niet."
Even letter, doe wie der in glêzen wein oanriden kom, dêr siet in man foar yn. Dy man wie pardoes yn 'e feart riden en fordronken.
nl.verhalenbank.34516
Warmolds wie in jonge man. Syn heit wie herfoarme dominé yn Surhuzum. Hja hearden dêr fan 'e rare tastânnen yn 'e Harkema, dat dêr alhielendal net in tsjerke wie en it folk neat fan God ôfwiste. De jonge Warmolts sei: Dêr mat foroaring yn komme. Doe gong er nei de Harkema ta om to sjen hwer't de tsjerke stean moest. Doe kom er op in keal oarde. Dêr wie 't...
nl.verhalenbank.34514
Op in nacht hearde heit timmerjen en klopjen. Hy gong der ôf en nei de jonges ta. Hy sei: "Hwat wie dat? Hwat dogge jimme?"
Mar de jonges leinen to sliepen, der wie alhielendal neat. Doe't heit op bêd gong bigong it timmerjen en sa wer opnij. Letter is 't hûs fan binnen fortimmere woarn. 't Gebeurde yn 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema.
nl.verhalenbank.23518
Paulus fan Albert en Tet (Alma) wie in jonge fan achttsjin jier. Hy hie harsensykte en it like slim. Op in joun soe âlde Hindrik Vaartstra der noch op út. Doe't er oan 'e daem fan it hûs fan Albert en Tet ta wie, koed er net fierder. Dêr stie in lykstaesje. Hy seach de wein mei de kiste en 't folk. Doe is er weromgong.
In wike letter is Paulus stoarn.
Tet...
nl.verhalenbank.20950
Klaes Kooistra hie trije jier yn 'e gefangenis sitten.
Mei syn swager Tseard kom er thús. Doe't se oan 't plak ta wienen, dêr't nou it nije tsjerkhôf is yn 'e Harkema, sei er tsjin Tseard: "Kear dy om. Der komt in lykstaesje oan." Mar Tseard seach it net. In pear dagen letter kom de echte lykstaesje. Doe koe Tseard it èk sjen.
nl.verhalenbank.27408
Us Sibe en in kammeraet fan him roannen us op it paed, dat nou de betonwei is. 't Wie let yn 'e joun. Doe hearden se dêr op in plak allebeide hyltyd getimmer. Mar der wie neat to sjen.
It duorre net lang, doe kom dêr in nij hûs to stean.
nl.verhalenbank.19519
Op in kear hearde ik hiel dúdlik ien stappen, dy't op ús hûs takaem. Ik sei tsjin 't wiif: "Hearst wol hwa't dêr oankomt? Dat is ús Sibe."
"Ja," sei 't wiif, "dat is Sibe." Hy stapte mei gewelt. Mar der kom net ien by de doar. Der wie ek net ien to sjen.
Mar in ûre letter, dêr wienen deselde stappen wer. De doar woarde iependien en dêr stie Sibe.
nl.verhalenbank.19518
Guon matte ris heard ha, dat der yn 'e Liuwepoel ris in kear roppen woarde: Help! Help! 't Hie in manljuslûd west.
Men wol ha dat dêr nochris ien yn forsûpe mat.
nl.verhalenbank.32986
Op in nacht moest ik der noch even ôf. Ik gong nei 't húske ta, dat stie yn 't hok. Wylst ik dêr siet, seach ik trije mannen oankommen, alhiel yn 't swart, mei slipjassen oan en in hege hoed op. Ik strûpte de broek gau omheech. Sy gongen kantroerend by my lâns, op noch gjin meter distânsje.
Sy rounen njonken elkoar.
Ik sei: "Goeije." Mar sy seinen neat...
nl.verhalenbank.33285
It gebeurde op in kear doe stie skoanheit foar 't sydgleske fan syn hûs yn 'e Smoarhoeke, by de Pauloane. It wie krekt as droomde er. Hy seach dúdlik in lykstaesje foar it hûs lâns gean, mar it nuvere wie, der roan in wyt hynder foar de lykwein. Dat wie noait it gebrûk.
It duorre in setsje, doe stoar syn buorman. Der wie doe krekt net in swart hynder to...
nl.verhalenbank.32981
Tusken Blaufallaet en Gerkeskleaster is in man mei rydtúch en al yn it djip riden. Fan tofoaren hienen se dêr heard: "De tijd is verschenen, de man is er niet."
nl.verhalenbank.21240
Freark gong op in moarntiid bitiid nei 't wurk ta.
't Wie oeral noch nacht om him hinne. Doe't er by de Pauloane kom, tocht er, hea, hwat giet it dêr nou al op in timmerjen. Hy kom tichterby om to sjen, mar doe wie der net ien.
In jier letter stie der op datselde plak in hûs. Myn neef - ek in de Haan - hat letter yn dat hûs wenne.
nl.verhalenbank.25740
Frits Klunder wennet nou yn Bûtenpost (west). Mar earder wenne er op 'e Bulten yn 'e Harkema.
Op in joun doe wienen hy en 't wiif to praten west nei har âlden, dy wennen yn 'e Bosk. Dêr wie doe in âld sânweike, der roannen se lâns. Doe kom der ûnderweis in lykstaesje oan. Hy passearde harren. Frits seach it net, mar syn wiif wol. Hy gong kantroerend by...
nl.verhalenbank.25754
By de brêge fan Readskuorre ha de minsken ris in stem heard dy't út 'e feart weikom: "De tijd is verstreken, en de man is der niet."
Fuort dêrnei is Japik Schorsje dêr fordronken yn 'e kolk.
nl.verhalenbank.23523
Ek sei se in kear: "Ik ha allegearre ljochtsjes sjoen, dy't biweegden. Der komt hjir foroaring." Doe kom dêr letter in hurde wei, dêr't de auto's lâns snuorren.
nl.verhalenbank.22289
Fokke Weening hjir fan 'e Harkema hat my us forteld: Hy wie sa'n twintich jier âld, hy lei op bêd. Doe seach er dúdlik in spultsje brânnen dat tichte by de fabryk Spineta stie. Mar yn werklikheit brânde it net. Sahwat in jier letter is it ôfbrând.
nl.verhalenbank.20689
Jierren lyn gebeurde it dat ús heit en dy, as se jouns op bêd leinen, altyd hwat hearden dat se net thús bringe koenen.
It hie in soad fan motorgeronk, mar sy koenen har net bigripe dat it dat wêze koe, hwant der wienen dêr gjin moters.
Alle jounen wie dat lûd der wer.
Doe kochten myn broer en ik elk in frachtauto. Wy kommen der op in joun mei delsetten....
nl.verhalenbank.33032
