22 results
Dutch Keywords: lopen
Weerwolf De weerwolf besprong de nachtelijke wandelaar, hield zich met zijn klauwen vast. De drager van de weerwolf begon van angst te lopen, van angst kreeg hij een neusbloeding, zodat de huisgenoten het bewijs hadden, dat de nachtelijke thuiskomer de weerwolf gedragen had. De wolf werd meegedragen tot op een kruispunt, hier liet hij los. De dragers van...
nl.verhalenbank.13462
Vroeger dan zatte ze bij 't vuur, dan kwame de verhale. Veel over de weerwolf. Wtj haddän een buurman en die had verkering in Kerkwijk. Op een keer, toen had ie z'n meisje thuisgebracht, lopende, want vroeger ging alles lopende, en hij gaat naar huis en toen zat d'r wat achter 'm. D'r was d'r eentje vlak achter 'm, sloffe en steune, vlak achter 'm. En die...
nl.verhalenbank.125698
Aan de andere kant van het dorp Burum was een pad, daar liep een weerwolf. Daar lag een plank over de sloot. Als vader een stap over die plank deed, deed ook de weerwolf een stap. Deed vader twee, dan deed ook de weerwolf twee. Deed hij drie, dan deed ook de weerwolf drie. Ging vader terug, dan ging ook de weerwolf terug. Toen vader dat vertelde was ik...
nl.verhalenbank.20287
In Braambosch, een klein gehuchtje onder Riethoven, moet vroeger ook eens een weerwolf hebben rondgezworven. Dat moet een eigenaardig wezen geweest zijn: men hoorde hem lopen, men hoorde hem hijgen, men kon zelfs zijn gewicht op zijn rug voelen, maar men zag hem nooit. Soms had hij een belletje om zijn nek. Dan hoorde men dat belletje rinkelen en dan wist...
nl.verhalenbank.49790
De werwolf, ja dat ie over een dijk liep en de mensen bangmaakte. Zulke verhalen werden vroeger verteld. Dierenhuiden om en op handen en voeten lope.
nl.verhalenbank.125669
Tusse twaalf en één niet in 't paardepad, want dan kom je de weerwolve tege.
nl.verhalenbank.125790
Van een weerwolf heb ik nooit horen vertellen. Ik denk niet dat dat in Zeeuws-Vlaanderen werd verteld. Maar wel de Bonte Hond. Daar is in Hulst nog een straat naar genoemd. Dat was een grote gevlekte hond met vurige ogen, die zich ophield in de buurt waar nu de Bonte Hondstraat is. Daar vertoonde hij zich. Hij liep stil naast sommige mensen, zonder...
nl.verhalenbank.127683
D'r was hier een ouwe man, die noemde ze de weerwolf. Daar hadden ze 't niet op, die kon weerwolven. D'r ging een verhaal, d'r was iemand van de suikerfabriek en had d'r een weerwolf vlak achter 'm gezeten. Die man had toen erg hard gelopen.
nl.verhalenbank.126262
Dat was in Rhenoy, die man was daar zo van overtuigd, dat ie achter 'm aanliep. Dat was de weerwolf.
nl.verhalenbank.127913
Daar Velthoven, daar woonde een zekere Van Lieshout die eens met twee kameraden ergens aan het buurten was. Toen ze ‘s avonds laat huiswaards keerden voelde Van Lieshout een hond langs zijn benen schuren, eerst aan de linkse toen aan de rechtse kant. “Ziede gullie die hond niet?” vroeg van Lieshout angstig aan zijn beide makkers. Die schudden hun hoofd...
nl.verhalenbank.69625
Een knecht van een boer uit Bladel had verkering met een meisje uit hetzelfde plaatsje. Toen ze eens een vrije dag hadden gingen beiden een dagje naar een ander dorp. Ze gingen ’s morgens al vroeg weg en maakten er een mooie dag van. Tegen de avond keerden ze weer naar hun dorp terug. Maar onderweg kreeg de knecht plotseling de lust om voor weerwolf te...
nl.verhalenbank.49786
Weerwolven: Op de boerderij Gravenhof in Kessel-Dorp had men vroeger enige knechts. Een daarvan, goed voor zijn werk, deed wat geheimzinnig. ’s Avonds na het eten werd gezamenlijk rozenkrans gebeden. Deze knecht echter bad nooit mee, streek zich weg naar buiten, en bleef tot na twaalven zoek. De boer sprak met zijn andere knechts af, hem eens na te gaan....
nl.verhalenbank.69264
± 50 Jaar geleden vertelden sommigen, dat des avonds op eenzame wegen (liefst langs de waterkant) de zogenaamde "flodder" achter op iemands rug sprong met de twee voorpoten over de schouders en dat men dan die "flodder", welke soms heel zwaar was, moest meedragen tot men bijna aan zijn huis of de bewoonde huizen van het dorp kwam. Daar verdween de...
nl.verhalenbank.13514
[Weerwolf:] Die mensen hadden een ruige huid om. 's Nachts om twaalf uur trokken ze een huid aan en dan liepen ze op vier poten. Ze deden de mensen niks, ze sjokten mee.
nl.verhalenbank.127817
Spookdieren 't Zal 60 jaar geleden zijn toen een christelijke boerenzoon kwam vrijen met een nichtje van me te Burgh. De jongen kwam van Sir-Jansland. Ze kwamen bij ons op visite en toen vertelde de a.s neef, dat hij op bezoek was geweest bij zijn broer Koos op Dreischor. Hij was maar gaan lopen, want fietsen waren er nog niet zo druk. "Op de terugweg, 's...
nl.verhalenbank.13338
Tusken Kûkherne, Feanwâlden en de Westerein roun altyd in wjerwolf. As hy der oankaem, dan hellen de minsken gau de bûsdoek ta de bûse út en dy smieten se him ta. Dienen se dat net, dan foel dy wjerwolf har oan. Mar nou pakte er de bûsdoek en forskuorde him.
nl.verhalenbank.29928
Spookdieren Mij is eens door drie verschillende personen op zeer verschillende tijden meegedeeld dat op de Waaldijk tussen Boven-Leeuwen en Druten 's avonds in pikdonker plotseling een abnormale grote hond, die plotseling verscheen, hen zwijgend met vurige ogen volgde en even plots aan de grens van Druten verdween. Beide personen waren niet bijgelovig...
nl.verhalenbank.13453
Nen weerwolf. 't Zal zoowat dertig jaor elien wezen, dow dit vertelsel is gebuurd. De stie waor dit vertelsel gebuurd is, ligt in 't noorden van Twenteland, de stie waor as vuur honnerden jaoren de ketik'kers de reeze duur de beume anpakten nao 't klooster van Sibcelo. Daor lee 'n kleen stieken dat de Goeze heette. Het spilken was bewoond duur Goezen Jans...
nl.verhalenbank.128404
Een ouwe man die heeft me is verteld, dat ie in de vroeger jaore an de Maasdijk bij Ammerzoden wacht moest lopen omdat 't waoter hoog tegen 't randjie van de dijk stond. Op een gegeven moment zag hij een groot gedaante liggen met twee vurige ogen. Hij dacht, dat 't een werwolf zou wezen. Deze zelfde man had wel is hore vertelle, als hij een mes tot 't...
nl.verhalenbank.72795
Het zwatte spook 'n Aovend begun a zachtjes an te vallen, dow Jens van Berghoes in Almelo oet 't spuur stapte, um te voot nao 't hoes te gaon. Fietsen wazzen d'r dow nog rech nich en dan was loopen de bôsschop. Jens van Berghoes harre 'n wek of zes nao Holland west hen grösmeijen en ok nen goo'n deute verdeend en dan wi'j wa wier op 't hoes an. Wat zien...
nl.verhalenbank.128407
31