Datasets - ISEBEL

Wy sels, myn man Gerrit Hokwerda en ik, gongen ris fan in buorre fisite, om sa healwei ienen nachts nei hûs. Doe wy foar it wenhûs lâns kamen, bleauwen wy ynienen stean. Ik rôp:“Us hûs stiet yn 'e brân!” Der wie in gieleftich ljocht yn ús wenkeamer. Wy seagen de meubels dudelik! Doe wy yn 'e keamer kamen, wie 't dêr donker.

bezoek

nl.verhalenbank.50526

It wie ± 1886 dat de dûmny mei in âlderling op hûsbisyk wie yn 'e Smoarhoeke. It wie bikend, dat der yn 'e Smoarhoeke hwat wie, dat net doochde. Dear roan hwat. By nacht doarst dear noait ien to reizgjen. De dûmny en de âlderling kommen it tsjin. Dûmny sei: "Hwa binne jo?" "Ik ben de vorst der duisternis", sei dyselde. Doe sei dûmny: "Mat de forst der...

bezoek

nl.verhalenbank.15620

Een man uit Valkenburg ging eens naar Hulsberg, waar hij veel familie had. Toen hij na het bezoek aan de familie naar Valkenburg terugging, was het al erg laat geworden en bijzonder donker. Hij ging door de Holle Weg langs de berg naar het Geuldal toen hij langs de weg een vurige figuur zag staan. De figuur was wel twee meter hoog en straalde een zacht...

afweer

nl.verhalenbank.49802

Van verhoaln uut de oale deuze wait ik allain van veurberichten en wat ik vroeger leezn heb in de almanakn. Veurloop Het is mien vrouw en mie zulf overkoom-m; in t begun toen wie hier woonn. Op een oavend wazzen wie op bezuik west bie de buurn. Toen wie noar huus gungen, zeg ik:“Kiek, doar giet nog ene noar ons huus.” Wie zaggen allebei n fietse ankomen;...

aankomen

nl.verhalenbank.43583

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur