Datasets - ISEBEL

No. 166. Op 't einde der achttiende eeuw dreef Theodoor Verbeek van Westerhoven handel in Luxemburg en 't Walenland. Toen hij eens, in zeker dorp in Luxemburg vertoefde, vertelde hem een onbekend wijfje, dat zijn vrouw was bevallen van een meisje, Meintje geheeten, en dat moeder en kind welvarend waren. Zij voegde er bij dat ze een brok van de "zuipe" *)...

bevallen

nl.verhalenbank.46915

Voader was met ’n poar kameruij on ’t grasmèje opte Koewei. Toen ze ’n hortje gemèjd hadde, vonne ze ’n groot lère zeef. Ze zèje tege mekoar: “Hoe zow da hier gekomme zien?” Da wis niemand. “We zullen ’t mar achter ’n hooiopper zette”, zèje ze. En ze ginge wer on ’t wèrk. ’n Hortje dornoa kwam er een heks on. ’n Heel vremde heks. Ze hadde ze heel nie...

's middags

nl.verhalenbank.50310

Wy hienen in famke, dat waerd bitsjoend. Hja is dea gong. It bern waerd siik en dat waerd minder en minder. Op in nacht waerd ik wekker en doe gûlde it bern sa. Ik sei: "Wolst by my lizze, leave?" Doe kaem se by ús to lizzen. Hja hie noch mar even by ús lein, doe sei 'k tsjin myn man: "Nou mast dêr ris hearre, sa raer docht dy kat it." Doe stie der in kat...

bedstee

nl.verhalenbank.29740

Froeger hienen se oeral âlde bolkoerrinsters en dy krigen dan rounom kofje en dan kommen se ek wolris by jonge minsken. Dan rekke der gauris in berntsje siik. Sa wie 't ek in kear yn Feanwâlden. De heit gong mei 't mûtske fan 't bern nei Wopke ta. "Ja," sei Wopke, "sjoch, dêr komt in forkeard frommes by jimme en dy matte jim fuortstjûre. 't Hie mar even...

bed

nl.verhalenbank.24222

Hwat ik nou fortel is al lang lyn. Myn suster hie in jonkje, en dat wie net goed. Har buorfrou wie in âld minske, dat hiet fan Gjertsje. Dy kom noait fierder as de drompel, en dan frege se nei 't jonkje. Sy kom noait yn 'e hûs. Op in kear, doe hie se der ek wer west. Sy wie noch mar krekt fuort of doe kom der in fremde kat by myn suster en dy yn 'e hûs....

bed

nl.verhalenbank.21572

Skoanheit en dy brochten altyd geregeld turf nei Burgumerheide. Dêr hienen se fêste klanten sitten. Sy hienen dan in fuorman dy brocht de turf op 'e wein nei de minsken ta. Dy fuorman hie in bern, dat wie sa'n skroedtsje. Dat tsjirme, 't siet yn 'e pogge. It gûlde altyd. Doe gong dy fuorman op in kear nei Wopke fan Kûkherne ta. Wopke sei, dat bern wie...

aanraden

nl.verhalenbank.25065

Yn myn jonge jierren wie der in berntsje bitsjoend. Der waerden krânsen yn 't kessen foun en dat wie in klear biwiis dat it bern ûnder in kweade macht stie. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta. Dy joech in drankje mei foar 't bern en de minsken krigen oanwizings hwat se dwaen moesten. It drankje moest net stikken gean ûnderweis, en der mochten fral...

aanwijzingen

nl.verhalenbank.29806

De frou fan Aelsen Hollander hiet fan Tsjutsje. Dy wie siik. Bontsje, de frou fan Jits de Vries kaem faek by har to kofjedrinken. Bontsje wie in tsjoenster, it lei dus foar de hân dat dat minske Tsjutsje bitsjoend hie. Hja gongen nei Frânse Hinke ta, de duvelbanster fan 'e Rottefalle. "Hwa komt faek by jimmes?" frege Hinke. "In âld minske, Jitse Bontsje",...

afrekenen

nl.verhalenbank.37528

De famylje Wesbonk wenne to Ljouwert oan 'e Spanjaardsloane. Myn suster hat dêr faem west. Dêr kaem ek altyd in werkster, dat wie in troude frou. Op in kear fortelde dy werkster, dat har bern siik wie. Dat woe mar net betterje. It kwynde. Doe wie se nei in duvelbanster tagong. Dat wie Smoarge Jantsje, dy wenne to Ljouwert. Dy sei, it bern wie bitsjoend....

nl.verhalenbank.31906

Heit hie in stik heide kocht, dat wie by de Skieding. Dat hie er mei twa oaren kocht. Der sieten seadden op en mei har trijen wienen se dêr oan 't baggerjen. Us mem en de beide froulju fan 'e oare manlju gongen dêr dan mei har trijen hinne, elk achter in kroade, om turf op to heljen. Dat wie in hiel ein fan hûs en sy namen de bern mei. Dan moesten se by...

anderen

nl.verhalenbank.37928

Ik wie fiif en twintich jier, ik frijgeselle by myn broer. Dy hienen in jonge, dy wie siik. Op in kear gong ik nei Hinke Kaert ta, de kaertlizter fan Nijebrêge. Ik sei tsjin Hinke: "Myn omkesizzer is siik." "Ja," sei se, "dy is bitsjoend. Hjir wennet in duvelbander yn Nijebrêge, dêr matte jo mar ris hinne." Ik dêr hinne. Doe joech dy my hwat guod mei. Hy...

nl.verhalenbank.21015

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur