Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Spookdieren
Mijn oom hield ervan clandestien, hetgeen nog veel in Dungen gebeurt, op jacht te gaan op bunzings (stropen). Men doet dat 's nachts met een bunzinghond en bij voorkeur bij slecht weer, dan heeft men de meeste kans deze beesten te vangen. Op een keer hoorde hij duidelijk een hond met rammelende ketting door een heg gaan. Hij schrok er geweldig...
nl.verhalenbank.13432
Meer dan één inwoner van Soeren wist mij iets te verhalen
van den Jufferboom. In dien boom, zóó hol dat er wel een
man rechtop in staan kon, was van onderen een groote
opening.
Wanneer men 's nachts in het bosch kwam, kon men daar
een lichtje zien branden en hoorde men de Juffer in den
boom spinnen. Ook zag men wel een zwarten hond met
vurige oogen in den...
nl.verhalenbank.47066
Spokerij vertelde mien voar weer van.
Hai har daind bie n boer en door rommelde t smaanks op beune; ze heurden den onder in de keukn dat ze door boovn in t koorn aan t scheppen wazzen. Toch harn ze gain spint rogge op beune lign. As dat door zo te keer gung begonnen de baistn ook te bulkn. n Dikke hond harn ze ook, moar dei dus den nait noar de dele tou....
nl.verhalenbank.43703
Ouwe Kees Gras, nee, die heb je natuurlijk niet ekend, maar die heb ook ers schipbreuk geleje.
Die zei altijd: "Ik ben niet licht geloovig, maar dat heb ik zelf beleefd. We kwame in een vreemd land. We zagge een woud zoo prachtig, dat het leek wel een paradijs, dus we woue er graag ers kijke. Wij erheen, maar hoe we liepe, we kwame niet verder vooruit....
nl.verhalenbank.9012
Yn 'e Boelensloane wienen nochal hwat lju dy't froeger in hounekarre hienen, mei twa hounen der foar. Dat wie ek it gefal mei Jan Taekema en in sikere Van der Heide. Dy beiden handelen yn lytsfé, lyk as kninen en hinnen ensa. Se kochten yn Ljouwert ek wolris in karfol skieppekoppen, dy sutelen se dan yn 'e heide wer út foar in dûbeltsje it stik.
Dy...
nl.verhalenbank.37913
RK: Wat vinden jullie van de verhalen van mensen over spoken?
LP: Ik vind 't onzin, maar vind het wel spannend. Wat ze vertellen over die spoken of wat ze gaan doen.
Alleen verder, dat ze bestaan, dat geloof ik niet.
RK: Vertellen ze wel eens dat het ergens spookt in de buurt?
LP: Er is mij wel iets verteld over spoken. Dat ze iets zag met een heks of zo....
nl.verhalenbank.41113
5.14. Weerwolf steelt het spek
Vruger aaid' allemaal keten in de polder. D'r waren rieten keten aan de dijken. En in zo'n keet aaien ze spek gebakken 's avonds. Toen staken z't allemaal mee ne lange stek in de pan: nauw heed ieder zijn telloor. D'r staken ze die stukskens maar aan. Da waren van die vetpotten en daar lagen ze da spek in.
D'r aai d'r ene...
nl.verhalenbank.44451
In het heile land wordt wel verteld over heksen en spoken en rare kerels, maar Pieter Pompkeblad is speciaal iets veur Westerwolde. Pieter Pompkeblad die wordt zo noumd omdat hij lopen kan over pompkebloaden. Je moet uhm wel even mensen vertellen wat dat is. Pompkebloaden dat bin die grote groune bloaden, die drieven op ‘t waoter van de gele plomp. En...
nl.verhalenbank.69702
Ja, ik heb hier nog een verhaal en dat gaat over een onzichtbare hond. Die werd vroeger genoemd de Belleman, en zo’n Belleman moet vroeger een lelijke grote hond geweest zijn en een bel om de hals. En je hoorde z’n bel klingelen, je hoorde de hond ook lopen, maar te zien kreeg je hem niet.
Pieter Schellens, te Braambosch onder Riethoven in Brabant had...
nl.verhalenbank.69734
Ik het ’t meegemak ien mien trouwdag [tijd dat verteller getrouwd was]. Voader was èrg ziek. We** mosten um de beurt snachs wake. Ik was wezze kieke. Mar ze zèje: “Wé’j zulle vannach wel wake. Go gé’j mar nor huus. Gé’j het gisternach ok al gewaakt”. Ze bleve mee z’n drieë wake. Dan duurde de nach nie zo lang. Toen ik thuus kwam, had de vrouw de koffie...
nl.verhalenbank.50377
In Braambosch, een klein gehuchtje onder Riethoven, moet vroeger ook eens een weerwolf hebben rondgezworven. Dat moet een eigenaardig wezen geweest zijn: men hoorde hem lopen, men hoorde hem hijgen, men kon zelfs zijn gewicht op zijn rug voelen, maar men zag hem nooit. Soms had hij een belletje om zijn nek. Dan hoorde men dat belletje rinkelen en dan wist...
nl.verhalenbank.49790
t Is verder gebeurd in Schoonebeek.
Twei man wazzen op weg mit n vouer stro uut Duutsland noar huus tou. Inains wol de karre hoast nait wieder; t leek net of t rad vast luip. Aine gong dr of en keek es tou. Was niks te zain, moar zai harn t gevuil, dat dr n poale veur t rad lag en over de weg sleepde.
Moar was gain poale te zain. Wel har ain van de...
nl.verhalenbank.44920
Daar Velthoven, daar woonde een zekere Van Lieshout die eens met twee kameraden ergens aan het buurten was. Toen ze ‘s avonds laat huiswaards keerden voelde Van Lieshout een hond langs zijn benen schuren, eerst aan de linkse toen aan de rechtse kant. “Ziede gullie die hond niet?” vroeg van Lieshout angstig aan zijn beide makkers. Die schudden hun hoofd...
nl.verhalenbank.69625
Hier geloofde men vroeger 50 jaar gelden ongeveer, dat een hond wel eens mee liep, dat was dan de duivel, het waren vaak slechte mensen, dronkaards, vloekers enz. "t Was dan niet best als ze een zwarte hond zagen, dan spookte zoo'n man wat uit (slechte dingen). Zelf zag de bewuste persoon de hond zelf niet, maar andere mensen die hem bijvoorbeeld 's...
nl.verhalenbank.13406
Jan Ederveen - hé’j is al lang dood en hé’j is heel oud geworre - die het mien es verteld: “Ik was soaves es ’n keer bij den tunnel opten diek. Ik liep wat te fluite. Mar opens wier mien mond stief. Ik kos nie mer fluite. Ik doch: “Wat is tè nou, zou ik nie mer kunnen fluite?” En ik wier kwoad op mien eige. Ik probierdenet nog ’s. En ’t gieng heel ekkes....
nl.verhalenbank.49668
As et in een huus in t veen niet deugde, as de deurn oopn gungen of de klinke oplicht wur zunder dat er iene te zien was, dan mos men noar Rütenbrock; doar woonde n wievien, die boze geesten weg brengen kon. Nou achteraf denk ik, dat de lu bedroogn wurn. Dat mens mos betaald worn en daar gung et haar um.
Maar ie mutn niet vergeetn, dat alle mensen bienoa...
nl.verhalenbank.46174
Een slager uit Zeelst wandelde eens met zijn kameraad door de Biezenkuilen. Plotseling voelde hij hoe een grote hond door zijn benen liep. Hij keek en hij keek maar zag niets. Toen vroeg hij zijn vriend of die iets zag, maar deze schudde hard ‘t hoofd. Er was geen hond te zien. En toch voelde de slager de hond net zo lang tussen zijn benen lopen totdat...
nl.verhalenbank.69620
Spot nait mit de duvel.
Het is woar gebeurd in Farmsum.
Woonde n slechte kerel; hai was n oongeluk veur zien vrouw en wieder veur elk en ain. As hai in huus zat, har e voak n stok in de hand en doormit sluig hai aal moar op n hond, dei in zien verbeeln veur hom zat. Was gain hond, moar de duvel zol door den zitn en dei mos hai van de hoede holn.
In huus...
nl.verhalenbank.46210
Us heit wie noch feint, hy wie noch net troud. Hy wie boerefeint op Minne Geerligsplaets to Rottefalle, oan 'e Boppeste. Hy hie doe forkearing mei ús mem, dy wenne hjir op 'e Loane, yn in hûs krekt achter uzes.
't Wie yn 'e winter en moai waer. 't Wie yn 'e neinacht, der lei snie. Heit kom krekt by ús mem wei, doe seach er op 'e daem in keardel stean. 't...
nl.verhalenbank.37833
2.64. Een spokende hond te Bergeik
Geen spook te Bergeik schijnt in de eerste helft dezer eeuw zoo menigmaal ontmoet te zijn dan dat hetwelk tusschen het dorp en de Broekstraat, ofwel noordwaarts dit gehucht aan het binnenpad, des nachts de voorbijgangers verschrikte. Moeste ik al de gevallen hiervan meedeelen, dan zou ik gewis al te lang zijn. Daarom...
nl.verhalenbank.50105
