Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Die zelfde vent kon ook weerwolven. Het was een wonderbaarlijke kerel. Hij kon toveren. Geregeld kwam daar* een zwarte hond over de brug. Dat was die boer zeiden ze dan. Die kwam weerwolven!
*in Meerkerk
nl.verhalenbank.50866
Hjir flakby, by de barte, spoeke ek altyd in pleachbeest.
't Like krekt op in greate, swarte houn. Doe't Jan Dykstra noch feint wie, hat er him faek troffen. Hy gong stiif neist Jan lâns en hy brocht him oan hûs ta. Dan gong er werom. Deselden dy't dat meimakke wienen dan deabinaud. It beest hie hiele greate egen. By dei wie hy der noait, allinne by nacht.
nl.verhalenbank.27378
Op 'e Trekwei by de Kalkhúsbrêge, der mat yn myn bernejierren in grouwe, swarte houn west ha. Dy kom altyd oer de brêge, roan in eintsje by de feart del en waerd wer wei. Dy houn spûke dêr.
nl.verhalenbank.37355
Mar et heyt up een witte pål, dår wordt een man vermourded weasen um syn paerd. En dee sucht altyd noch um syn paerd. See kunnen hum süms trevven … dan had hee een Nedderlanske vlag um hum henne, mar een nöäs had hee neet. Mar y kun ouk trevven dat e in een wit laeken was, en dat löyp hee med een doudskup, doudshöyvd, up een skåle, löyp hee derumme. See,...
nl.verhalenbank.128363
Tusken de barten en de wei yn 'e Westerein roan in pleachbeest, sei Anne-moai. Men moest altyd in koarste roggebrea by jin yn 'e bûse ha, dan gebeurde der neat. De pleachbeesten brochten de minsken nei hûs ta en roannen deun tsjin 'e minsken oan. In pleachbeest seach der út as in greate, swarte houn.
nl.verhalenbank.21069
E: Dat zölfde, ie hadn net owwer hoolt oplaadn, datzölfde kan ok passeern as woar n kanaal wördt graavn. Dan zol der ok a n lechke vaarn.
Wit: Joa, dat heb ik nich, nooit zeen.
Bie Frontroth in Fleeringn en doar was destieds nog ne bruw in, in de stroat. Den is der no oet en doe ston der ok een op de bruw, god, ik har t hert achter vuur n hals zitn, ik...
nl.verhalenbank.128629
Mijn va Ziland waar 'n heks. Ze zaat gerigeld op de O-breug in de Berken. Ze ha schopu, hoond en kattu. Op 'n keer kwam ze nu 't därp in de winkel van Driek Schillings. "Mijn", zee Driek, "ge most us hekse; as ge 't doet krie de ge ne krintemik." "Och Driek" zee Mijn, "de zeggu zu wel mer ik kan niks." Mer daags d'rnò zaat Driek Schillings vol leus. Mijn...
nl.verhalenbank.43956
Surinamers vertellen elkaar graag jorka tories, wat spookverhalen betekent. Op het forum van Mamjo worden veel van dit soort verhalen (vooral anoniem) gepost. Uiteraard spelen veel verhalen zich in Suriname af. Maar de Surinamers die in Nederland wonen maken ook veel onverklaarbare, bovennatuurlijke zaken mee. Hieronder een (ter bevoordering van de...
nl.verhalenbank.49922
Us heit wie ek in fûgelfanger. (dêrfandinne syn bynamme putter) Op in kear gong er nei Ljouwert ta en doe moest er mei de hounekarre oer in brêge. Mar hy koe de houn mei gjin mooglikheit foarút krije. Dat heit bigong to skouwen, mar it joech him hast neat, 't wie krekt as woarde der fan achteren oan 'e karre lutsen. Heit hime der oer doe't er der op it...
nl.verhalenbank.17609
Piter Alma mei nòch ien fan 'e Harkema wienen togearre to murdzjen. Doe kommen se by 't kleaster. Dêr gongen se achterút. Se gongen skean de paden oer en stapten oer in bartsje, dat oer de sleat lei.
De houn soe der ek oer, mar dy bleau der foar stean en bigong to janken. Hy pipe 't út.
"Hark ris," sei Piter, "dit doocht net."
"Hwat soe der wêze?" sei de...
nl.verhalenbank.22261
De heer Hummel vertelt:
We woonden te Nieuw-Weerdinge.
Rondom was alles veen.
Hier en daar stonden enkele huizen.
Onze naaste buren hadden een hondje, een dobermann.
Ik weet zeker, dat het hondje van tevoren wist, waar een sterfgeval zou zijn. Het begon dan erg te huilen.
Het volgende heb ik meegemaakt.
De hond stond eens voor een brug.
De buren riepen...
nl.verhalenbank.42741
To Aldegea, dêr't nou Sibbele Douma wennet, stie froeger in great foarnaem hûs mei in gracht en in brechje dat omheech lutsen wurde koe.
De boer en de frou wienen fuort, mar it folk wie thús.
Doe kom dêr in man mei in great pak oansetten. Dy handele yn doeken, lapkes en sok spul. Hy frege of er dêr it pak wol delsette mochte.
Nou, dat koe wol.
Moarn kom...
nl.verhalenbank.12196
Krekt nei de lêste oarloch wienen ik en myn jonge by de Swâdde yn Twizelerheide. 't Wie sahwat by de froegere flapbrêge. Ik wie oan 'e iene kant fan 'e feart en ik soe myn jonge oerhelje. 't Is sa'n 30 jier lyn. Myn jonge is nou 40.
"Ik sjoch hjir hwat, heit", sei Jan.
Jan koe net in stap mear gean. "'t Is in ezel of in lyts bont hynderke. En dêr sit in...
nl.verhalenbank.36744
Op 'e Haule wenne in boer, dy hie in arbeider. As dy arbeider moarns kaem, siet der in swart hountsje op it houtsje, dêr't er oer hinne moast. Dat hountsje liet de tosken sjen, as dy arbeider der oan kaem, dat hy wie der eins mar hwat bang foar. Dan moast de boer earst komme, hwant it hountsje gong net in striebreed út 'e wei. As de boer kaem, gong 't...
nl.verhalenbank.20708
Der wie in boer, dy wenne op in plaets. Hy hie in sleat foar hûs, dêr lei in fonderke oer. Dy boer hie twa dikke Sint Bernard-hounen dy leinen deis altyd op it hiem oan wjerskanten fan it bartsje.
Jierren letter, doe't de hounen al lang dea wienen en de boer dêr net mear wenne, wienen der minsken dy seagen nòch altyd dy beide hounen dêr lizzen.
nl.verhalenbank.23567
To Eastemar by de âld toer spoeke in dikke, swarte houn om. Der wienen minsken, dy hienen him wol sjoen. Yn 'e sechstiger jierren fan 'e foarige ieu wenne der op Skûlenburch in man, dy hie dêr in oaljeslagerij. Dy man hie forkearing mei in widdou to Eastemar. Mar hy doarst net to reizgjen by nacht. Hwant by de âld toer, dêr't [er] foarby moest, dêr spoeke...
nl.verhalenbank.15760
Hindrik Kooistra wie in neef fan my. Hy wenne yn 'e Harkema. Syn faem wenne yn Bouwetille. Hy moest as er nei har ta gong oer de brêge en in eintsje by de feart lâns. Syn faem hiet fan Jantsje.
Op in kear sei er tsjin my: "Oebele, as ik nachts by Jantsje wei kom, stiet der altyd in pleachbeest klear. 't Is in greate swarte houn. Dy giet kantroerend...
nl.verhalenbank.22053
Op 't Blaufallaet, tichte by de brêge, farde ris in skipper. Doe kom der fan 'e wâl in hiele grouwe swarte houn mei gleone egen, dy plompte yn 'e feart. 't Wie krekt foar it skip - oan 'e oare kant kom er wer út 'e feart.
nl.verhalenbank.22753
Veurgezicht.
Door ken ik joe stoaltjes van verteln dei beslist woar binnen omdat ik ze zeulf beleefd heb. Meer den ains heb ik wat zain. t Was op n schemeroavend bie t eerste kruusdaip in de Weerdingermond. Ik had n zwart peerd; peerden kennen smanks nog eerder wat zien den mensn. Wie kwamen den bie n brogge, mien kameroad Jan Brands was dr ook bie. t...
nl.verhalenbank.43150
Us heit wie noch frijgesel. Hy wenne yn Feanwâldsterwâl en syn faem wenne yn Burgumerheide.
Elke kear as er fan 'e faem werom kom, kom der in pleachbeest njonken him. Dat beest wie sa great, dat rikke him oan 'e skouders ta. En 't wie pûrswart. Mar heit wie der net bang foar. En 't die heit èk neat.
It kom by him op 'e draei tusken Burgumerheide en...
nl.verhalenbank.28481
