Datasets - ISEBEL

Hja wenne oan 'e feart. As de bern op it iis rieden, by 't winter, foelen se altyd op it iis op it plak dêr't hja wenne. Alle minsken wienen bang foar har. Sy koe har yn in kat foroarje.

angst

nl.verhalenbank.20562

As men trije krúskes op 'e wei set, kin de tsjoenster jin net pakke. Men mat noait trije kear achterelkoar 'ja' sizze op hwat in tsjoenster jin freget, hwant dan hat se jin yn 'e macht. Hat men in koarste roggebrea yn 'e bûse, dan kin gjin tsjoenster fet op jin krije.

nl.verhalenbank.24062

It barde jierren lyn yn Zevenhuzen ûnder Burgumerheide. Dêr wennen Tsjitse en Kei (Boonstra). Op in kear soe Kei de aeijen ophelje, mar de hinnen seinen: "Wy lizze hjoed net." Doe soe Tsjitse de kou melke, mar de kou kearde him om en sei: "Ik jow hjoed gjin molke." Tichteby wenne in tsjoenster, dat wie Jantsje. Jantsje hie in winkeltsje. Dy krige de...

eieren

nl.verhalenbank.36472

Myn groatmoeke fan Holwert gyng eens feur haar kiend naar Wopke. 't Kiend had kransen in 't kussen. Wopke sei tegen moeke Tryntsje: Hier heste goed, mar dû moest it an deze kant by dy houwen. En aan die kant moestû niet ien passeare laten, omdat dan dat fleske met goed der an gaat. Ik warskou dy Tryn, denk aan dyn naaste familie. It waren haar mans vader...

aanraden

nl.verhalenbank.32614

Stammerige Harm fan Twizelerheide wie in tsjoenster, seinen se. Hekse-Harm seinen se ek wol. Hy koe him yn in kat mei gleone egen foroarje, seinen se. Hie ien krinten om 'e mûle of in seare holle, dan wie sa'n ien bitsjoend. In bern dat bitsjoend wie hie in krâns yn 't holkessen. Dy krâns woarde der úthelle en opbrând. Earder woarde 't bern net better. By...

betoveren

nl.verhalenbank.36314

Alde Bearn van der Woude fortelde: "Ik en myn faem wienen togearre by de Bearnewyk yn Drachtster Kompenije. Wy makken plannen om to trouwen en dêr praetten wy oer. Der wie iderkear in lyts katsje by ús, dat sei: - Miau - miau. Ik skopte him yn 'e wyk. Fierder wie der net in minske. De oare deis kom Rikele Myt by my en sei: 'Soa, soenen jim ek trouwe?' Net...

heks

nl.verhalenbank.23725

It gebeurde froeger us dat Wytse de Wind bitsjoend rekke. Doe moest er in pod yn 't skelkje ha en dy by him drage, krekt salang oant dy fordroege wie. Alle Tet hie him bitsjoend.

betoverd

nl.verhalenbank.21132

Eten veranderd Vruuger ginge ze op de kaoie (kaantjes), da wier dan 'n heul fist. Dan ginge ze goed zitte ete. Nou ha iemand de kaoie in de pan op de kachel gezet, en ze zaote mar te wachte. Toen ze us keke vonde ze 'n pan vol mee pèrdemoppe, dan waore de kaoie weg.

nl.verhalenbank.41611

Yn 'Ons Huis' yn 'e Westerein wenne Hoedemaker. Dy krigen in poppe. Hja krigen de molke altyd fan Piters Willemke. Mar Willemke, dat wie ek in greate tsjoenster. Dy molke moest de poppe drinke. It bern waerd siik. Doe sei myn suster Pytsje tsjin Hoedemaker: "Tink der om, jimme bern is bitsjoend. Willemke, dat is in tsjoenster. Jimme poppe giet dea as...

afleveren

nl.verhalenbank.29744

Ne boer ging mee z'n paard en z'n wage over de weg. Ineens bleef 't paard stilstaan. Da was in de Kakhoek. En iedere keer as die d'r langskwam, bleef dat paard stilstaan. Want daar woonde een vrouwtje en die verdachte ze van tovenarij.

angst

nl.verhalenbank.72754

In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Pake en beppe wennen op 'e Noarder Dwarsfeart. In broer fan pake, dat wie Geart Schriemer, dy wie bitsjoend. Hy wie sa siik as in houn en trille fan 'e koarts. Der wie altyd in dikke swarte kat by harren yn 'e buurt en dy hie pake yn 'e rekken. Dat wie de tsjoenster. Pake hie al in pear kear in raem op dy kat...

afhandig

nl.verhalenbank.19863

Ik wie froeger in bulte by Ale Westra (= Aeltsje Schievink-Westra B65-14, 15, 16, 164) Dy har mem, âlde Ot dat wie in tsjoenster (Ale sèls giet der trouwens èk foar en har dochter èk). De minsken koenen har net bigripe hoe't ús mem it fortroude, dat ik kammeraetske wie mei Ale. Mar ús mem sei: "Der kin har noait hwat oerkomme, hwant sy hat in dûbelde...

nl.verhalenbank.21456

In 't Kuilenburgse Veld, een man uit Schoonrewoerd heb me daar veel over verteld. D'r woonde een ouwe vrouw in 't Kuilenburgse Veld, hoe heette ze ok weer. Dat was A. K. En de boeremense ginge naar de mart in Kuilenburg en dan zatte ze op die boerewage zo'n man en vrouwen dan ging ineens die boerewage van de weg af.

behekst

nl.verhalenbank.72797

Alde Fije Antsje wie in tsjoenster. Mar Fije woe dêr gjin praet fan hearre. Dy sei: "Ik kin tsjoene, mar Antsje net."

hekserij

nl.verhalenbank.19650

Alde Antsje Eggat (skelnamme) wenne by de Bouwetilster brêge yn 'e Harkema. Dat wie in tsjoenster. Sy foroare har samar yn in kat, seinen se. As bern wienen wy fjûrbinaud foar har. Alle Tet wie ek in tsjoenster. Dy koe har ek yn in kat foroarje. Hja wenne op 'e bulten.

dier

nl.verhalenbank.27796

Myn skoanheit hat forkearing hawn mei in faem yn Kûkherne. Dat wie in tsjoenster. Hja hie har âlden forlern en wenne allinne op in boerespul. Myn skoanheit en hja sieten dy jouns in skoftsje yn 't bûthús - dat wie doe sa de gewoante - en hja praetten hwat en sa, en sa waerd it stadichoan letter. Doe't it in eintsje yn 'e nacht op wie, tocht skoanheit:...

akkoord

nl.verhalenbank.25181

Dy't in apel fan in tsjoenster oannimt kriget in pod yn 'e mage.

aannemen

nl.verhalenbank.21481

Tichte by ús wenne in tsjoenster. It wie ús buorfrou. Dêr stienen mar twa huzen tusken uzes en harres. Op in kear wienen heit en ik yn Holwert oan 't wurk. Doe't wy op in sneintojoun weromkamen wienen alle 32 piken fan ús dea. Dy hie dat minske deatsjoend. Ien hoantsje, dat leefde noch, mar dat gong èk dea.

dood

nl.verhalenbank.30375

Ik heb wel es heure vertelle, da vroeger ’n gruupke hekse, soms wel zeuven, acht, bé’j mekoar kwame um aandere minse te ploage. Ze zetten dan de poppen op ’n ré’jtje en gave ze de naam van degenen, ien ’t dörp, die ze woue peste. Ze nuumden dan bijvoorbeeld een naam: Hanneke Jansen, zullen we mar zeggen, en dan stoake ze de pop med’n nold of speld. Die...

acht

nl.verhalenbank.50481

Noch net sa mâlle lang lyn traktearre in âld wiif in jonge op pankoeken. Doe't er thús kom, bigong de jonge to koarjen. Dat wie syn gelok. It wienen allegearre slangehûden dy't der út kommen. It gebeurde yn 'e Harkema. Twa fan syn susters woarden doe sa lulk op it âld wiif, dat hja roannen nei har ta en seinen: "Nou silstû, âlde duvel, stjerre!" Mar it...

nl.verhalenbank.21250

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur