Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
87 results
Dutch Keywords: duivel
Minse Griper wie troud mei Tryn Snipel. Tryn wie kaertlizter. Minse koe mear as in oar. Hy koe samar in flesse drank yn 'e hûs komme litte. Hy stjûrde skoppenboer fuort en dan moest in oar de flesse drank oannimme. Op in kear doarst dyselde dat net dwaen. Doe sweefde de flesse mei drank hyltyd mar om 'e lampe hinne. Doe hat dy man him op 't lêst...
nl.verhalenbank.17669
Stammerige Harm hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel. Se seinen, dat er ryk wie. As er hwat kochte foar in goune, gong dy altyd wer nei him ta. In dûbeltsje of in kwartsje net. Dy koenen jy gerust fan him oannimme, mar noait in goune, hwant dy wienen je even letter wer kwyt.
nl.verhalenbank.29817
Dyselde tsjoenster, dy't us by twa froulju alhiel ûnforwacht kom, hat ek us in man bitsjoend. Dy man dy woarde siik. De tsjoenster kom him yn 'e mjitte, doe't er op in wein siet. "Dû âlde duvel!" sei er, "dû hast my bitsjoend. Dû mast my bilove, dast my wer better makkest!" "Ik biloof it dy, jonge", sei se. En doe kloppe se him op 't skouder. Hy is wer...
nl.verhalenbank.20561
De minsken wienen bang foar pake Hindrik Ophuis. Se hienen him allegear yn 'e rekken, omdat er tsjoene koe. Op in kear gong er nei Willem Hiemstra ta. "Hy mat net by ús bargen komme!" rôp it wiif. Mar hy wie der al. "Moaije bargen," sei er, "moaije bargen." En hy streake se mei de hân oer de rêch. En dêr hienen jy 't al. De beide bargen woarden siik....
nl.verhalenbank.12317
Pake en beppe binne letter hjir yn 't werkhûs tolânne kom. Doe't pake op syn stjerbêd lei sieten heit en mem der by. Doe sei pake wit hoe lûd: "Toe duvel, goai der noch mar in takkebosk yn!" Beppe wie doe al dea. Pake en beppe wienen beide oan 'e duvel forkocht.
nl.verhalenbank.27179
Alde Hindrik Ophús (Pyl) koe tsjoene. Myn susterke wie noch in poppe en slim siik. Hindrik kom by ús en sei tsjin mem: "Hoe giet it mei 't popke, Truike?" "Dat sil 'k dy, âlde duvel, sizze", sei mem. Hja raemde de tange en sloech him dêrmei, oer de bealch. De oare moarns sette heit nei greate Wopke ta. Mar om trije ûre de moarns al stie Hindrik Pyl by...
nl.verhalenbank.21242
Alle Tet wie ek in tsjoenster. Dy wie soms bot blau om 'e holle. Doomny kom op in kear by har, doe sei er: "Hwat binne jo blau om 'e holle." "Ja," sei Tet, "ik stomp my altyd oan 'e bêdsdoarkes." Mar 't wie de kweade, dy't har soms op 'e hûd joech.
nl.verhalenbank.19455
Minse Griper liet soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme. Dy marsjearden oer de flier. Hy liet ek wol ris in flesse drank komme. Hy stjûrde skoppenboer fuort. It earste romerfol drank smiet er oer 't linkerskouder hinne. Dat wie foar de duvel.
nl.verhalenbank.25797
Alde Foppe Ophús fan 'e Harkema koe soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte. Hy hie him oan 'e duvel forkocht en hie in wikseldaelder. Hy wie noait earm. Foppe Sint neamden se him. Hy koe lêze noch skriuwe. Edzer Sint dat wie famylje fan him. Dy hie ek in wikseldaelder.
nl.verhalenbank.20660
Wy ha twa jier njonken stammerige Harm wenne. De minsken seinen dat er tsjoene koe. De man hie altiten wol jild. Hy wie oan 'e duvel forkocht, seinen se en hy hie in wikseldaelder. Mar hy wie ek ôfgryslike deun en sunich. As er ûnderweis út 'e broek moest, died er syn bihoeften yn 'e bûsdoek. Hy pakte 't yn en naem it mei en lei it by him thús op it...
nl.verhalenbank.20117
Alde Hinse Jehannes de Boer fan 't Swartfean krige us op in nacht selskip fan in pear man doe't er ûnderweis wie. Hy tocht: "Dy wolle my birove." "Ik mat earst efkes mei de âlde ôfrekkenje", sei er. Wylst draeide er mei de hakke in kûle yn 'e groun en lei dêr twa ryksdaelders yn. De twa naeiden út, sa hurd as se koenen.
nl.verhalenbank.20473
By Sjoerd en Tryn op 'e Sumarreheide gong it altyd op in kaertspyljen. Sjoerd siet fol fan flokwurden. Hy stjûrde samar in kaert út en in lege flesse en dan sette de duvel even letter in flesse drank op 'e reinwettersbak del.
nl.verhalenbank.19781
Op in joun hienen wy to praten west. Yn 'e nacht kamen wy werom. Doe kjirme en krolle stammerige Harm dêr op it lân om en hy rôp mei in aeklik lûd: Sy slagge my dea! Sy slagge my dea! Ik kaem by him en sei: Der is net ien, jong, dy't dy dea slacht. Mast mar sjen, datst op bêd komst en de doar fêst. Doe gong er nei hûs ta. Ik hie wol yn 'e gaten, dat it de...
nl.verhalenbank.16101
Karste Lamke wenne yn 'e Sweagerbosk. Dat wie in tsjoenster. Sy hie popkes op 'e tafel, dêr boarte se mei. Dêr stuts se mei nuddels yn. Dan krige dyselde pine, dêr't se 't op forsjoen hoe. Dat wienen har slachtoffers. Hja hat in soan forlern. Dy hie se bitsjoend. Hy sei tsjin syn mem: "Dû âlde duvel, hastû my bitsjoend? As dat sa is, silst stjerre." Mar...
nl.verhalenbank.20736
Stammerige Harm roan altyd mei in sekje op 'e rêch. Dêr hied er guod yn dat er opskoaide. Hy seach der sútrich út en wenne yn in hiel âld klintsje. Hy koe tsjoene. Fan jild hie er noait forlet. Moest er jild brûke, dan hong er de lege ponge bûten oan 'e doar. De oare moarns wie dy fol jild. Hy hie ek in wikseldaelder. Wy hienen hjir in winkelman, dat wie...
nl.verhalenbank.34623
Ien fan 'e Tike hat my forteld: Ik (dit wie âlde Jan Potskipper syn wiif) stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy masten ite. Der wie net in minske to sjen yn gjin fjilden noch wegen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne. Ik woarde danige kjel en sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."
nl.verhalenbank.12234
As men in apel fan in tsjoenster krijt, mat men dy apel noait hielendal opite. Hwant oars krijt men in levende pod yn 't liif. Wy mochten ek noait trije kear achter elkoar "ja" sizze. Hwant dan hie de tsjoenster jin yn 'e macht. Der wie froeger in jonkje, dêr boarten wy wol mei. As der in âld minske foarby gong, dan sei er altyd: "Ien âlde duvel, twa,...
nl.verhalenbank.20735
Stammerige Harm, koe net goed prate. Dêrfandinne de namme. Hy hie in pot mei jild yn 'e groun. Dêr hied er in reidsketsje om hinne. Sa nou en dan rôp er: "Sjoerd, dû mast my helpe. Ik kin net by de pot komme. De duvel sit der by." Sjoerd dat wie syn omkesizzer. Stammerige Harm hat syn eigen wiif omkomme litte. It minske wie blyn en sy hie sekken oer...
nl.verhalenbank.16523
Reid Keuning hie wol faek hwat to folle op. Hy wie fytsmakker en wenne yn Koatstertille. As er tofolle buorrels op hie nom er meastal minsken mei yn 'e hûs. Faek jongfolk. Dan sei er: "Kom op, duvel." Dan kommen der soldaetsjes út 'e hurddobbe tofoarskyn. Hy liet ek samar in flesfol drank komme.
nl.verhalenbank.20055
Jehannes Meerstra wenne op Feanwâldsterwâl. Dy hie hwat mei de duvel to meitsjen. Hy koe allerhande duvelskunsten. Hy hie samar in leger katten om him hinne. Hwer't dy allegear wei kommen koe net ien bigripe. Hy koe froulju samar de rokken útsakje litte en de broek ek. Hy sei it en 't gebeurde. Kom er op in plak, dêr't in tange by 't hurdsté hong, dan...
nl.verhalenbank.17073
100