Datasets - ISEBEL

Weerwolf De weerwolf besprong de nachtelijke wandelaar, hield zich met zijn klauwen vast. De drager van de weerwolf begon van angst te lopen, van angst kreeg hij een neusbloeding, zodat de huisgenoten het bewijs hadden, dat de nachtelijke thuiskomer de weerwolf gedragen had. De wolf werd meegedragen tot op een kruispunt, hier liet hij los. De dragers van...

aanwijzing

nl.verhalenbank.13462

D’r was uh, d’r was een keer oproer in het dorp ennuh en zei de een tegen de ander: “wat is daar?” Zei ze: “Er is iemand, de weerwolf is weer op iemand gesprongen, de weerwolf is op iemand gesprongen”. En en nou hadden ze ’n huis binnengedragen die man en er was een man helemaal overstuur. En hadden ze ‘m helpen van de kleren van de jas ontdoen. Het was...

beestenharen

nl.verhalenbank.69945

Hier enkel den korenwolf. Vaak verwisseld met weerwolf. Den korenwolf (tamelijk vaag) was 'n viervoetig beest, dat 's avonds laat en vooral 's nachts je op de rug sprong, en dat je dan moest torsen, tot hij vanzelf weer eraf sprong. [Er zit een bijlage bij de lijst: antw op 4.:] Reeds vroeger heb ik hierover uitvoerig geschreven. Zie lijst over sagen,...

angst

nl.verhalenbank.17888

Er was een – een aantrekkelijke jonge dochter. Aanbidders, of vrijers zou je ook kunnen zeggen, waren er genoeg, en tot haar genoegen. Een vrijer uit de omgeving scheen toch wel haar favoriet te willen – te moeten zijn. Die jongen, die kreeg bij het ’s avonds op straat lopen en op bezoek gaan bij die boerderij, kreeg hij last met de weerwolf, dus de...

aanbidder

nl.verhalenbank.128733

Weerwolven: Een broer van mijn grootmoeder stierf op 92 jarige leeftijd, een kleine man, vertelde veel over geesten. Ik herinner me, dat hij vertelde, meermalen bij de St. Antoniuskapel in Beesel-Rijkel te zijn besprongen door de weerwolf. Dat beest beklemde zijn hals, woog zwaar, en was niet af te schudden. Men werd hem niet kwijt, of men moest er mee...

afschudden

nl.verhalenbank.69409

De weerwolf, ja, hier was iemand die noemde ze de weerwolf. 't Was gewoon een oud mannetje. Hij ging er 's nachts om twaalf uur op uit. ,,Hij gaat bujen'' werd er dan gezegd. Hij kon weerwolven. Als schooljonges waren we d'r bang voor. Weerwolven dat waren mensen met de gedaante van een wolf. Vurige ogen. Ik herinner me uit m'n jeugd nog een verhaal, een...

boer

nl.verhalenbank.126284

No. 70. Nu mag je me geloven of niet, maar ik verzeker je dat er nog genoeg heksen en spoken zijn. Daar had je nu b.v. in de Moersche bosschen onder Zundert. Daar leefde een goeie veertig jaar geleden toch zoo'n eigenaardig beest. "Den Dier" noemden ze dat spook. En ik heb ons vader vaak hooren zeggen, dat er soms menschen waren, die 's avonds een...

's nachts

nl.verhalenbank.46703

Ja, die sprong op je rug, die moest je een end drage. D'r was een man, die had daar een knak door gekrege. Die had de weerwolf thuis motte brenge. Een zwarten hoond met oge als vuurballe. En dan werd dat beest op 't lest zo zwaar, dat zo'n man in mekaar zakte.

dragen

nl.verhalenbank.126072

Vroeger wier d’r veul over werwolve geprot. Zo’n werwolf sprong iemand, die soaves loat opte weg was soms opte rug. En dan wiertie al zwoarder en zwoarder. Zo iemand kos ’m hos nie mer drage. En hé’j wier woaternat van ’t zweit. As ze bé’j huus kwame, gieng de werwolf van de rug af.

's avonds

nl.verhalenbank.50490

Werwolve zien altied kjels of manne. Hekse altied wief of vrollie. ’n Werwolf is ’n kjel, die nou en dan gedwonge wur um zien eige te veraandere ien ’n wolf. Dorvör het ie ’n wolvepak of wolvevel nodig. Ze numen ’t duk ’t vel. Daddis èrs verstoppeld. Duk ien ’n holle knotwilg - ge wit nie in welke - of èrs aanders, woar niemes ’t zuke zal. Op ’n oavond...

angst

nl.verhalenbank.49656

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur