Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
183 datasets found
Dutch Keywords: dood revenant
Der hie by Jehannes Hinses in boer west fan Grinslân. Dy hie sein: Ik bin forlegen mei myn fé. Sa en sa. De man wie widner. It fé wie alris earder siik west en nóu wie 't noch slimmer. "Sjoch," sei er tsjin Jehannes Hinses, "'k ha hier fan 'e kij meinom." Jehannes Hinses biseach it. "Nou," sei er, "dìzze kou mast mar ris hwat koekjes jaen, dy wurdt...
nl.verhalenbank.24704
Alde Ealse Sijke fan Eastemar fortelde, der wienen wol berntsjes fan kant makke woarn, dy't de âlden net bigearden. Mar dan kommen dy berntsjes werom en spoeken algeduerigen. Hwant dy berntsjes koenen de rêst net krije omdat se gjin léguod meikrigen hienen. Der moesten dan twa minsken freegje, hwat se bigearden. Dat wienen de oansprekkers. Ien...
nl.verhalenbank.21873
Een frou uut Rotterdam fortelde ons, heur man was al een poaske dood. Hy kwam altyd loat thuus, toen hij nog leefde. Hij had altyd nachtdienst. 't Was een heel gelukkig houlik west. Ruzie haddn se nooit gehad. Toen hoar man een tijdje dood was, kwam hij 's oavends weer. Elke oavend om deselfde tyd. Hy fimelde wat bij de toafel om en kwam bij hoar bêdde en...
nl.verhalenbank.27033
Yn Burgum wie us in man forstoarn. Hy hie in pear moaije sulveren gaspen op 'e skuon hawn en foardat er stoar sei er tsjin syn wiif: "Dy gaspen dy matte der bliuwe. Dy moat ús jonkje letter op 'e skuon ha." De frou biloofde dat. Mar letter kaem dy frou sa bot yn 'e earmoed to sitten, dat hja forkocht dy gaspen oan in buorfrou. Doe sei it jonkje op in...
nl.verhalenbank.19718
Yn 'e buert fan Houtigehage stie in hûs, dêr doogde 't net yn. De frou hie in kear yn 'e hoeke sitten. Doe wie der hwat by har yn 'e hûs kom, dat wie by har op 'e skelk kom. 't Wie in forstoarn minske. De frou hie de skelk foarwei dien, doe kom it by har op 'e skoat. Doe ha se der in doomny by helle. Dy spruts it spoek oan. Hja moest sizze hwat der oan...
nl.verhalenbank.25180
Ik haw in kammeraedtske hawn, dat wie Sjoeke. Dy wenne yn 'e Westerein. Har âlde mem kom by har yn to wenjen. Dy hie aerdich hwat sinten, mar dy rekken op. Doe wie Sjoeke hounsk tsjin 't âld-minske. Op in kear gong se mei de feint to reedriden. Hja lei har mem achter de bêdsdoarkes del. Doe't se werom kommen fan it riden wie har mem dea. Letter wie 't dêr...
nl.verhalenbank.21669
Tichte by Warffum stie in greate boereplaets, in bouplaets mei greate skuorren. Yn dy skuorren slepten de minsken dy't simmerdeis by him arbeiden. Dat wienen ek minsken út 'e Westerein en út oare plakken lyk as Harkema ensa. In hiel protte hienen har nammen dêr yn 'e sketten kerfd mei in mes. Miskien binne dy dêr nòch wol. De boer fan dy plaets hiet fan...
nl.verhalenbank.32213
Yn 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema wie in frou stoarn. Dy hie in bierkleed omkrige yn 'e kiste, dat hie to lang west. Doe koe dat minske de rêst net fine. En doe kom se elke joun by de famylje en dan rôp se: "To lang! To lang!" Doe ha dy lju doomny ophelle en dy hat har oansprutsen. Doe sei se, har bierkleed wie to lang, dêr moest in stik ôf. Doe is dêr in...
nl.verhalenbank.22968
Doe't ús mem net mear op har sels wêze koe kom se by Schoppert op Wilhelmina-hoeve yn in keammerke ûnder Grinzer Pein. Dêr wie in minske yn dat keammerke forstoarn. Op in kear fortelde mem my: "Dat minske dat hjir yn dit keammerke forstoarn is, hat by my west. Ik seach har stean en ik hâldde it gesicht op har. Hja hie sokke moaije klean oan." "Wie mem net...
nl.verhalenbank.32825
Weerkomen Dat wur hier verteld van sommige personen; ze waarn al lang dood en op n goeie dag zaggen de familieleden ze weer loopn. Ze zuln iedere dag n hanetree dichter bie huus komen. Net zo lange, tot ze weer op stee waarn en dan gungen ze achter de kachel liggen.
nl.verhalenbank.46154
Auwert-omme wie nei in houtforkeaping en lânforhiering op Nijtap. Froeger roannen se altyd en dat die Auwert-omme ek (fan Rottefalle). Hy woe in perseel hout ha. Doe't de houtforkeaping ôfroun wie, roan er allinne fan Nijtap de achterwei del. Dat wie doe noch in sânreed. Nou seit men der tsjin Leidyksloane. Doe't er in pear hondert meter roun hie, seach...
nl.verhalenbank.29578
As der ien stoarn is, en dy ha jo hwat biloofd, dan mat men dy bilofte neikomme, oars komt dyselde letter to spûkjen.
nl.verhalenbank.17121
As ien dy't stoarn wie, in to lyts bierkleed oankrige, koe er de rêst net krije. Dan dwaelde er yn 'e nacht om en koe men him rounom tsjinkomme. As er jin de hân tastuts moest men dy fral net oannimme, net beet krije. Hwant dan rekke men jins hân kwyt. Men koe him wol hwat tarikke, in bûsdoek of sa. Dit fortelden lju fan 'e Westerein elkoar as se op...
nl.verhalenbank.29959
Der wie in koopman, dat wie in joad. Dy handele yn linnen. Hy sei tsjin syn neibisteanden: "As ik kom to forstjerren, dan wol ik in bihoarlike rolle linnen mei yn 'e kiste ha." Der woed er mei bigroeven wurde. Doe't er dan stoar tocht de famylje, it wie eins bigreatlik, sa'n greate rolle linnen mei yn 'e kiste. Dat sy dienen it net, hy rekke sûnder linnen...
nl.verhalenbank.18158
To Suwâld by 't Krúswetter lei in tichtsetman mei syn aekje. It gebeurde him wit hoe faek, dat, as er oan 'e súdkant lei fan it tichtset, dat him dan de kettings op 'e aek smiten woarden om in ûre of tsien sahwat yn 'e joun. Lei er oan 'e noardkant, dan wie der neat to rêdden. It wienen twa neakene berntsjes dy't it dienen. De tichtsetman is nei de dûmny...
nl.verhalenbank.16161
Yn Burgum wenne in widdoufrou, dy hie twa famkes. It âldste wie fjirtsjin jier. Hja hie ek twa famkes forlern. Hja wennen yn in arbeidershûs en dêr hienen se froeger wol stilen yn. Deis wie de widdou by de boer op it lân en de beide famkes moesten de húshâlding dwaen. As hja thúskaem stie it iten al op 'e tafel. Mar op in kear kaem se thús, doe wie der...
nl.verhalenbank.19723
Op 'e Sumarreheide wenne Beint Boonstra. Dy wie o sa wreed tsjin syn bern. Der wienen ek al in pear bern stoarn. Guon seagen dêr jouns bern om 'e doar hinne. Doe hat de plysje der hinne west. Dy sei: "Jo matte de bern nachts net bûtendoar ha." Doe woarde Beint hiel bot kjel en sei: "Ik ha nachts gjin bern bûtendoar." It wienen de deade berntsjes, dy't dêr...
nl.verhalenbank.17120
241. Een vrouw die vreej met een metselder. Zi'j mozze is same nao de Pas toe. Zi'j kwamme bi'j het hekke van Embden. Die man was al jaore dood. Zi'j deien't hekke los, en de heur gongen eur te bargen op de kop staon. Den olden Emb stong der heel zwat. En die had nèven eur gelope, tot ze van zien grond af wazze gewes. De vrouw had een heiligdom en dat het...
nl.verhalenbank.22602
Ik haw ris fortellen heard dat der ris ien dy't stoarn wie, yn 'e kiste in regenkleed oan krigen hie dat to lang wie. Letter kom er foar de glêzen fan syn sibben to spûkjen en dan sei er mei in raer lûd: To lang... to lang... Itselde haw ik ek ris heard oer ien dy't in to koart regenkleed meikrige hie. Dy kaem ek wer en sei: To koart... to koart...
nl.verhalenbank.38114
Linse Houwink wenne yn Suwâld. Dy buorke dêr mei syn broer dy't by him yn wenne. De beide bruorren hongen bot oan elkoar. Myn swager wenne dêr as feint. De broer fan Linse kom to forstjerren, dêr hie Linse tige mei to dwaen. Linse wie in tige gelovich man mei in bêst karakter. Op in kear sei er tsjin myn swager: "Ik bid en ik hoop dat ik myn broer noch...
nl.verhalenbank.28893
35