Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik heb wel es heure vertelle, da vroeger ’n gruupke hekse, soms wel zeuven, acht, bé’j mekoar kwame um aandere minse te ploage. Ze zetten dan de poppen op ’n ré’jtje en gave ze de naam van degenen, ien ’t dörp, die ze woue peste. Ze nuumden dan bijvoorbeeld een naam: Hanneke Jansen, zullen we mar zeggen, en dan stoake ze de pop med’n nold of speld. Die...
nl.verhalenbank.50481
Tsjoensters matte elke sawn jier op syn minst ien deatsjoene, oars geane se der sels oan.
nl.verhalenbank.24842
Parochiegeestelijken kunnen heksen en spoken verbannen, maar doen dat niet om zich niet bloot te stellen aan de wraak der heksen die vaak met de dood straffen. De parochiegeestelijken laten dit riskante werk dus over aan de paters van Weert en Helmond.
nl.verhalenbank.45270
Tsjoensters matte alle sawn jier op syn minst ien deatsjoene. Dogge se dat net, dan gean se der sels oan.
nl.verhalenbank.25433
Heks doodt ratten in een beek
Ze vertellen van de heksen allerlei kwaad, maar de mensen vergeten dat ze soms toch ook veel goed gedaan hebben. Zo zat de beek bij ons achter de tuin vol ratten en het stonk verschrikkelijk. Bij ons kwam er een vrouw die men overal de heks noemde en toen ik haar over de beek sprak, zei ze dat het spoedig over zou gaan. En...
nl.verhalenbank.35805
Mien moeder heddet duk verteld. ’t Geet over ’n djen en ’n jong, die verkering hadde. Die djen kos hekse. De jong wol graag trouwe mette djen. Mar die wol da nog nie. Ze was nie gerus, of ’t wel goed zou goan. Want ze kos hekse. Ze kos doar nie afkomme, al wol ze ’t nog zo graag. Mar ze wol da nie tege de jong zegge. Da zou toch wel motte gebeure, want de...
nl.verhalenbank.50482
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden.
Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Tsjoensters matte om 'e sawn jier ien deatsjoene.
nl.verhalenbank.25190
Da was unne heks uit Brakel, die kwam in Woerekorn. Ze moest hekse, ze moest iets doen. Toen kon ze 't op de mense niet doen, toen ging ze naar de Wal. Daar is een hele plek gras dood geworre. Ze ware d'r ontzettend huiverig van.
nl.verhalenbank.72905
Noast ons op de Hörsten woonde vrouger oal Haarm S.
Hai wur nooit anders nuimd as Haarm-fiet-pestoor; woorom wai k nait. Haarm-fiet-pestoor kon heksn; mien oln woarschouwden ons veur hom. Wie moggen den ook nait groag noar hom tou goan.
Mien ol lu zaggen hom nait geern in huus; ha idee kwoad.
Haarm kwam zo mit n gloepstreek achter op dele en luip bie de...
nl.verhalenbank.43927
Oan 'e Swemmer wenne in âld minske, dat wie in echte tsjoenster. Dy hat wolris ien deatsjoend wurdt der biweard. Jy koenen der ek net hwat opite. Der hat ris in man hwat by har opiten. Doe't hy der wei kom wied er bitsjoend.
nl.verhalenbank.36359
De heksen van Balsvoort
Gienderwijd op Balsvoort hadde 'n boer - hoe hiet ie eigeluk ok wir - hij wonde daor, 't was 'n bruur van tegeneuver 't posthuis, die daor gewond hee, van oorschotje, Trui de Roest heet d'r ok nog gezete. Daor op Balsvort hadde drie boerderije staon, in onder Haore, in onder Osterwèk en in onder Bokstul. De leste heet d'r ok nog...
nl.verhalenbank.41700
Mijn tipgever over het heksen is een zekere Klaas Dijkstra, geboren in het naburige Peasen-Moddergat. Zijn zusje was vroeger als klein kind behekst, en hij heeft mij het van a tot z verteld.
In het kort, ging het zoo ongeveer. Zijn zusje was behekst, ze wou namelijk niet groeien, z'n grootmoeder (oaremem) kwam op een morgen in een bergplaats, waar ze...
nl.verhalenbank.13325
Tsjoensters binne yn 'e nacht warber. Ienkear yn 'e sawn jier matte se ien deatsjoene. Op syn minst. Kinne se it net mei minsken rêdde, dan bitsjoene se dieren. Dêrom seach men froeger faek skiep en geiten mei in stikje duveldrek ûnder 'e hals.
nl.verhalenbank.24428
De beppe fan ús mem wie in tsjoenster, mar dat hat mei dit teltsje neat út to stean. It wol allinne mar sizze, dat it net likefolle is hwat men seit.
Har buorlju, dat wienen dy beide âldfeinten Auke en Minse. Dêr hie se faek rûzje mei. Op in kear doe krige se rûzje, doe stie se by harren yn 't winkeltsje foar de toanbank. Doe fortelde se hwat, dat wie net...
nl.verhalenbank.34607
Fokje Slager, dy't mei de helm geboaren wie, moest om de safolle tiid ien sjen, oars gong se sels dea.
Mei tsjoensters wie dat ek sa.
nl.verhalenbank.29497
Zo was er ook een boer en die had een knecht en een meid. In dat huus was ook een old wief en die zol heksn kunnen. Op een zundagmiddag waarn de boer en de vrouw uut en de meid was met de knecht in huus met dat olle mense. Za lag achterover in een grode stoel en zuchtten maar: gggggggg-gggggggggg-gggggggggggg. Doar lag ze te snurkn. Toen zeg de knecht:...
nl.verhalenbank.43698
Yn 'e Sumarreheide wenne in âld minske, dat wie in tsjoenster. Har man wie in Dykstra, syn bynamme wie Murd. Hja wenne yn 'e helte fan in dûbele wente achter de woaningstifting. Dwarsoer wienen 't allegear heidedunen. 't Wie yn 'e winter en der lei in dikke laech snie. Doe kom dat âlde minske (dy tsjoenster) to forstjerren. Hja leinen it lyk op in...
nl.verhalenbank.30312
Myn iegen foader leeft niet meer. Al myn susters en broers bin beteuverd weest. De katten sprongen bij ons by 't huus op. Dat woaren allemoal teuverheksen, die hadden sich veranderd in katten.
Werd der bij ons een sikelik, dan was die beteuverd. Dan gingen se noar 't Swartfeen. Doar woonde de overste van de heksen. Doar gingen se heen veur dat kind dat...
nl.verhalenbank.37288
By Albert Dykstra oan 'e feart rekke in bern siik. It wie bitsjoend en gong dea. De tsjoenster wenne flak njonken har; 't wie âlde Hiltsje.
Twa jier letter rekke der wer in bern siik by Albert Dykstra. Dat bern wie èk bitsjoend. Mar nou namen se maetregels. It bêd waerd iepensnien. Der kamen twa krânsen út. Doe gongen se nei de duvelbander ta.
Dy wenne yn...
nl.verhalenbank.36425
