Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
No. 110. Jan Hurkmans van Bergeik die beter als de dokter het vee wist te genezen, en daarom dag en nacht op pad was, is nog nooit zoo geschrokken, als dien avond van het jaar 1840, toen hij om negen uur van de Broekstraat naar het Hof terugkeerde.
In de Hoolstraat hoorde hij een zonderling hijgen en steunen, voor hem op het pad. Daarom sneed hij van de...
nl.verhalenbank.46798
Der roan in paed oer 't tsjerkhôf hinne. Der wie in dokter dy moest dêr jouns altyd sahwat om deselde tiid lâns, as er fan 'e pasjinten werom kom. Doe wienen dêr in pear biisfeinten, dy woenen de dokter ris to grazen nimme.
Der lei in bartsje oer de droege sleat hinne en dêr gongen dy beiden ûnder lizzen. Sy soenen beare dat se liken wienen.
Doe't de...
nl.verhalenbank.33108
Dokter Wiegersma wie de earste dokter op 't Surhústerfean. (Hy wie de heit fan Hendrik Wiegersma to Deurne, dy't as dokter Tsjerk van Taeke biskreaun wurdt yn 'Dorp aan de rivier' fan Antoon Coolen A.A.J.)
Dokter Wiegersma hie altyd in roetswarte, grouwe houn by him. As er dy kant nei 't keatling ta út wie, moesten de klanten him wer nei 't Fean ta...
nl.verhalenbank.17520
Heit wie us op 'e Piter Teijeskamp om wâllen út to snijen foar ús skiep. 't Wie sahwat dêr't nou de winkel fan Van Dellen stiet. Dêr sjocht er ynienen hwat, dat is brún fan kleur. It like in dikke houn en dy draeide en gisele al mar yn 'e rounte. Heit woarde sa binaud, dat hy sette mei it sekje gjers, dat mar heal fol wie, op hûs ta.
"Hwat nou?" sei mem....
nl.verhalenbank.17521
Spookdieren
Als men vroeger 's avonds laat na het werk nog het paard naar de weide ging brengen, gebeurde het meermalen, dat er een kat op een hekkepaal zat, die dan zei "je kunt mij er toch niet afslaan". Dikwijls sloeg je door haar heen als door een geest. Mij moeder verhaalde zeer dikwijls het volgende, hetgeen ze vernam uit de mond van een blinde...
nl.verhalenbank.13433
Kaspar
Pierre Heijboer
De kleine Jo was vijftien geworden en dat betekende dat hij ‘onderin ging’. En geloof maar dat hij daar trots op was. Hij was nu geen jochie meer; hij was een mijnwerker. Eentje van de Emma, de mijn van Hoensbroek. In het portiershuisje aan de Akerstraat hing nu zijn penning, zijn heel eigen penning.
Er was maar één ding dat Jokes...
nl.verhalenbank.41067
