Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Mijn opao dus een broer van jouw opao, die werkte bij De Kôôl en dat was potte en panne had tie en koppies en bakkies en rotzooi maor hij had ok an de Kromme Weg had tie wat land en daer liepe wat koeje. Dus mijn opao Kees die mos dan mit d'n hondenkar daer gaon melluke en toen komp tie trug en toen rijd tie hier an de Muizekao want taer weunde Keechie...
nl.verhalenbank.47033
Wolter Veenstra wenne by Hústerheide. Der wie by him gauris tsjoenderije. Dan woarde Piter Poes fan Sumarreheide helle. Dy kom op 'e hounekarre.
Op in kear wie der ek wer ien bitsjoend. Piter Poes hie de kessens neisjoen. Der siet in krânse yn.
Piter sei: "De earste dy't hjir oer de drompel komt, hat it dien. Dy mat in ammerfol wetter oer de hûd ha."
Doe...
nl.verhalenbank.32447
Klaes van der Veen wenne yn Mouneein. Syn frou wie siik. By de gewoane húsdokter founen se gjin baet. Doe gongen se foar har nei de duvelbanner ta. Dat wie Piter Poes, dy wenne op Sumarreheide.
Piter Poes joech medesinen mei. Hy sei, hja moesten earst in gat ûnder 'e drompel fan 'e doar grave. Dêr moesten de medesinen earst twa wiken yn lizze en dàn pas...
nl.verhalenbank.30044
2.
Toen wie op Weiteveen wonen veur t eerst, harn wie n huuske aan de grenze. In dat huuske har n hekse woond. Et deugde er niet.
De hoender zatn smaanks dood op et nust.
En de hond gung ons ook zo maar dood.
Ik naar de pestoor, maar die vroeg: “Waar woont u?”
Ik zeg: “Aan de grenze.”
“Dan kan k net zo goed naar Afrika gaan”, zee ie en hai bleef vot.
En...
nl.verhalenbank.46298
Yn Feanwâldsterwâl wie ek ris ien bitsjoend. Dat wie in boerefrou. En de beesten op 'e stâl wienen ek allegear bitsjoend. Dy stienen alle moarnen los op 'e stâl. Doe binne se nei Piter Poes ta gong fan Sumarreheide. Dy wie duvelbander. Hy kom yn 'e hounekarre en wipte der út op it hiem. Hy kom mei yn 'e hûs.
Hwat er mei it fé dien hat, wyt ik net, mar it...
nl.verhalenbank.24151
Ik hie in jonkje, in lytse Gerrit, dy wie troch Alle Tet bitsjoend. It bern wie doe fiif jier âld. Wy wennen yn dy tiid op 'e Bulten, by Tet yn 'e buert. Elke dei kom se by ús. Dan nom se it bern út it bedtsje en dan sei se: "Hwat bistû in leaf jonkje." Sy sloech net in dei oer of sy kom. Dan roan se der samar yn. Sa dryst wie se, en dan it bern mar op 'e...
nl.verhalenbank.23429
Op 'e Houtigehage wennen in mem en in dochter, dy koenen beide tsjoene. De mem hiet fan Jeltsje en de dochter Lutske. Net ien fan uzes dy't dêr hwat opite doarst, bihalve ús Boardzer.
Mem warskôge him wit hoe faek, mar dêr steurde er him net oan.
Ritske en Aeltsje wienen tige earme lju, mar Lutske en har man koenen it skoan rêdde.
Doe liende Aeltsje...
nl.verhalenbank.20097
Waatsen Nicolai op 'e Tike, dy syn wiif wie altyd siik. Dokter koe der neat oan dwaen. Dat doe gongen se nei Wopke ta. It wiif wie bitsjoend, sei Wopke.
Mar sy woarden net gewaer hwa't de tsjoenster wie. Dat woed er net sizze.
Op in kear hie se in apel krigen fan âlde Tryn.
Dy lei se yn 'e sûkerpot yn 'e kast. It lid kom der op. In pear dagen letter sei...
nl.verhalenbank.12233
Der wie in frommes, dy wenne by de Skieding, dy sei: "Myt hat myn man bitsjoend. Hy hat it bistoarn."
"k Ha dêr sels in kear west," fortelde se, "doe seach ik by har ta 't glês yn. Ik hie noch in frommes by my. Wy seagen alles hwat der gebeurde. Hja hie allegear soldaetsjes foar har, dy marsjearden mar op 'e tafel om. En Myt lake mar!"
Doe ha wy sein: "De...
nl.verhalenbank.25407
De tsjoenster dy't tichte by ús wenne, wie troud. Har man wist wol dat hja tsjoene koe.
Op in kear kaem der in famke by dy lju en doe sei dy tsjoenster tsjin dat famke: "Sjoch leave, hjir hast in moaije apel fan my."
Mar doe sei de âld man tsjin har: "Dû jowst dat bern net in apel."
Wy mochten noait hwat fan har oannimme, hwant dan woarden wy bitsjoend....
nl.verhalenbank.30380
Us buorfrou, dat wie Ritske Aeltsje. Sy wenne op 'e Houtigehage. Dêr hie in berntsje bitsjoend west by harren. Doe gongen se nei 't boerke yn Eastemar. It boerke joech in drankje mei foar 't bern. Hy sei, de earste dy't foar de glêzen komme soe, wie de tsjoenster. Mar sy mocht it drankje net sjen.
Doe't er thús kom hienen se de glêzen bihong en doe it...
nl.verhalenbank.25600
Frânse Hinke fan 'e Rottefalle kom altyd by myn beppe Antsje Snipel. It wie mem har mem. Mem wie in suster fan Thomas Clare. Frânse Hinke wie in tsjoenster.
As Hinke kom, sei heit tsjin mem: "Ik wol Frânse Hinke hjir net wer binnen doarren ha. Hja strykt de baerch oer de bealch hinne en dan giet er wer dea." Hwant hja hie by ús beppe ek al in baerch...
nl.verhalenbank.25172
Der wie ien bitsjoend, dy wenne tusken Twizelerheide en de Westerein yn. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta, de duvelbander. Dy joech dy lju in drankje mei en sei:
"As der jim nou aenst ien tomjitte komt, tink der dan om, dat dyselde net by de flesse komme kin. Hwant hy docht trije kear in raem op 'e flesse. Dy wol er kapot ha."
Doe kaem der in kat,...
nl.verhalenbank.10687
Nolle Koaning (Nolle fan Bouke Syts) koe tsjoene. Bouke Syts sels wie ek in tsjoenster, Nolle hie 't net fan fremd. Hja hâldde der popkes op nei, dêr't se mei nuddels yn stuts.
Nolle kaem by in buorman, dy hie bargen yn 't hok. Doe smiet er syn prûmke dêr yn 't hok. De oare moarns leinen de bargen allegear rjocht op 'e rêch. Se wienen deasiik.
Doe gong dy...
nl.verhalenbank.29760
Dat waif van Willem Oostveen kon ook kolle. Het maissie dat ze had, gong al achteroit, dus ze dochte dat ze bekold was. Ze keek er kusse nee, en deer was een kip in. Ze kreeg te raad om dat kusse te koke. Dat deze snachts stiekem. Toe ze pas bezig was, kwam de vrouw an en vroeg of ze dat leete wou.
"Nei," zei ze, "dat doen ik niet. Jai docht main te...
nl.verhalenbank.9037
S: Mar vroeger op Slaghaarn die heksn, dat he'k vaak heurd en die kinder woln niet gruuin en at die kinder niet gruuin wilt, dat was ook bie Posthoorn. En toen hadn dee Roomsn ezegd, he zol es nen rooznkraans onder de mat legn. At ze derin kwam en toen har ze der veur stoan en der nich over kunt. Niet over kunt.
E: Nen heksenkraans van veern.
S: Oh joa,...
nl.verhalenbank.128653
“It sil sa njonkenlytsen wol in hûndert jier forlyn wêze,” sei pake, “dat dizze skiednis gâns opskuor joun hat yn Boalsert. Mâl, hoe 't jaloerskens en vergunst in minske op 'e doele hinge kinne. Der wennen hjir op it Heech in pear fikse jonge minsken, man en frou, mei in flink tal bern. Fikse bern, goed út 'e kluten woeksen en soun as in fisk. Allinne it...
nl.verhalenbank.50544
Kl.H.: D’r was es nen keerl en den was dreeneegntig joar, dreeneegntig, ik zeg: hes doe d’r nooit was van heurd. Ja, zeg he, ik heb t wa es heurd. Den har vrower venground van ouns en dee zoln d’r aajt moal hen op de visite, mer ouns Hanna, den löap zoa hard nog nich, met gungn d’r toch moal hen en doe kwamn wie dan doar en doe hadn ze doar koffie kregn,...
nl.verhalenbank.128496
Der wienen minsken, dy hienen in bern, dat tsjirme. Sy tochten: Hoe moat dat dochs komme?
Njonken har wennen minsken sûnder bern.
De heit fan it sike berntsje sei: It buorwiif kin ús bern wol ris bitsjoend ha. Dat sei er ek tsjin 'e buorman.
Kin it wêze, sei er, dat dyn wiif ús bern bitsjoend hat?
De buorman woe dêr neat fan wite. Hy sei: Myn wiif is sa...
nl.verhalenbank.11557
It gebeurde ris dat der in bern van my bitsjoend rekke. Doe wenne ik hjir al. Doe ik nei Wopke ta to Kûkherne. Wopke joech my in fleske mei guod. 'k Moest der goed op passe dat it fleske net stikken rekke, sei er, hwant dat koe gebeure. As it iene of oare my tsjin 'e jas oan stompte dan gong 't fleske stikken.
Healwei de Swâdde yn Twizelerheide moest ik...
nl.verhalenbank.24711
