Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
144 datasets found
Dutch Keywords: bed sterven
Janne Heabel har mem wie ek in tsjoenster. Op in nacht woarde har man wekker, doe lei der in pânse njonken him op bêd. Hy tocht: Hoe kin dit en hwer mei myn wiif wêze? Hja wie der op út to tsjoenen. Doe ha se har ûntmaskere. Hja hat in bern deatsjoend. Dêr hie hja dy nachts west. De man stuts de pânse mei in mes dwarstroch. 't Wie allegear wetter. Doe't...
nl.verhalenbank.28664
Alde Liuwe Kûper wie in fremd persoan. Dy hie hwat fan 'e kweade oer him. Op in kear lei er op bêd, doe wie 't krekt in lyk. Hy wenne yn in arbeidershûs, dêr hienen se froeger groppegatten yn. Doe wie der in stik fjûr troch dat groppegat gong. Dat wie op âlde Liuwe yngong en doe waerd er wer libben. Alde Liuwe Kûper wenne op Burgumerheide. Guon woenen him...
nl.verhalenbank.19644
Spookdieren Als men vroeger 's avonds laat na het werk nog het paard naar de weide ging brengen, gebeurde het meermalen, dat er een kat op een hekkepaal zat, die dan zei "je kunt mij er toch niet afslaan". Dikwijls sloeg je door haar heen als door een geest. Mij moeder verhaalde zeer dikwijls het volgende, hetgeen ze vernam uit de mond van een blinde...
nl.verhalenbank.13433
Tiense Boomsma sawol as syn mem dy seagen altyd lykstaesjes fan tofoaren. Dan moesten se der ôf. Sy gongen dan yn 'e nacht foar 't glês stean. Dan telden se de minsken dy't der achteroan roannen en sy seagen nei 't hûs dêr't se weikamen. Doe't it âld minske al bot siik wie en op bêd bliuwe moest, gong se der nòch ôf en dan bleau se hiele skoften foar 't...
nl.verhalenbank.24670
Dy't mei de helm geboaren is sjocht bigraffenissen foarút. Sokken matte út bêd wei om se to sjen. Likele Kuipers wie ek sa'n man. Dy wist fan tofoaren as der ien stoar, seinen se. Hy wenne to Grinzer Pein oan 'e Skieding.
nl.verhalenbank.27351
As bern op bêd pisje, mat men hinnegean en set in fleske mei 't wetter fan dat bern in nachtlang by in lyk yn 'e kiste. Mei myn skoansuster fan de Pein ha se dat ek dien. Dy pisse as bern altyd op bêd. Doe rekke har pake wei. Se setten it wetter fan 't bern by him yn 'e kiste en sûnt hat se noait wer op bêd pisse.
nl.verhalenbank.12473
Alde Knjillis Ael kocht us in bêd by in boer yn 'e Ham, dy hienen in bern hawn, dat wie deatsjoend. Yn dat bêd sieten de krânsen noch. Dy krânsen koe men foar in dûbeltsje by Knjillis Ael sjen.
nl.verhalenbank.19527
Knjillis Veenstra wenne yn 'e Westerein by 't spoar. Hy wie mei de helm geboaren en moest faek yn 'e nacht út bêd wei om hwat to sjen. Hy hat him der wol hiel bot tsjin forset, dan wòed er lizzen bliuwe, mar 't joech neat, der wie in macht dy't him dreau. Hy hat fan tofoaren sjoen, dat syn eigen dochter fordronk. Hy doarst it net tsjin 't âld-minske to...
nl.verhalenbank.21286
Der wie in boerefeint, dy lei yn 'e nacht op bêd. 't Wie yn 'e simmer. Hy sliepte yn in bêdsté yn 't leech bûthús. Doe seach er dat se in kiste yn 't bûthús delsetten. Hy gong der ôf om to sjen hwa 't dêr yn lei. Doe seach er him sels yn 'e kiste lizzen. Hy woarde tige kjel. Hy gong by de boer wei. Hy tocht sa it needlot to ûntrinnen. Nei jierren kom er...
nl.verhalenbank.27973
't Wie yn 't bigjin fan ús trouwen. Ik droomde, ik wie stoarn en sy brochten my nei 't tsjerkhôf. Ik seach àlles wol. Ik seach dat se myn lichem oan 'e ierde tabitrouden. Mar myn siele gong nei de himel. Op 't lêst wie ik yn 'e ûneinige rûmte en ik mar rinne en rinne. Doe kom ik ynienen foar in hiele greate skoudoar to stean. Dêr stie op: Hemel. Der kom...
nl.verhalenbank.28467
Der wie in man, dy wie o sa min. Hy lei al hast op 't stjerren en der moest alle nachten by him wekke wurde. Dy man dy wie oan 'e duvel forkocht. As de lju der sieten to wekjen, dan forskynde de duvel dêr sa mar en dan naeiden se hurd út. Mar doe wienen der twa, dy seinen: "Wy doarre dêr wol to bliuwen." "Wy wolle fan 'e duvel neat wite", seinen se. "De...
nl.verhalenbank.21696
Mijn vader was niet gelovig, hij moest niets hebben van de kerk. Mijn jongste zusje kwam te overlijden. Vader zat bij het bedstee te waken. Toen was opeens het hele bedstee helder verlicht. Dit was een mirakel, want in de kamer was het verder schemerig. Daar brandde alleen maar een klein lampje. Door dat geval is mijn vader bekeerd.
nl.verhalenbank.23081
Der wie us in doomny, dy moest gauris nei in oar plak ta to preekjen. Dan hâldde er meastal deselde preek. Sa hied er al trije kear preke oer de skoanmem fan Petrus, dy't mei koarts op bêd lei. Op in kear stie er yn 'e tún. Dêr hearde hy de klok lieden. "Wie mag daar gestorven zijn?" seit er. "Zeker niet een van mijn gemeente, dan had ik het wel geweten."...
nl.verhalenbank.23444
Wie hebt vrouger n oale taande in hoes had. t Mens har oopn bainen en lag veul op berre. Op n keer zeg ze:“Ik zai aal man n vogel zitn op de voldeure, t is n katoele.” t Olske muik zich zörgn en wie dochden ook: non gait oal taande. Man och, zai sukkelde wol wat wieder, man veul minder wur ze ook nie. Dou kwam de winter en mus dr n zwien slacht worn. De...
nl.verhalenbank.43373
It gebeurde yn 'e moblisaesje fan 14 op 18. Op in joun kaem ik thús fan 'e tsjinst. Moeke fortelde, hja hie hwat sjoen yn 'e nacht. Der hie in man yn in hûs west en moeke hie oan 't hollenein fan in deaden sitten. Sy hie net sjen kind hwa't dy deade wie en dy fremde man hie se ek net kend. Doe hie dy man tsjin moeke sein: "Jo matte dêr even wei gean, ik...
nl.verhalenbank.29381
Ik wie in jonkje fan fiif jier. Myn âldste suster stie dea op ierde. Hja wie mei in stok op 'e holle deaslein ûnder 't boartsjen. Doe rekke ik útfanhûs nei de Lege Mieden ta tusken Jistrum en Skûlenburch. It wie in âld hûske. Ik lei dêr op bêd, doe kom der in greate houn by my op bêd. Ik waerd sa benaud, dat ik woe nei hûs ta. Sy brochten my der hinne....
nl.verhalenbank.23121
Hjir op 'e Klontsjebuorren (nou Boskwei) hat in man wenne, dy wist altyd as der in deaden kom. It wie Douwe Stavasius. Nachts moest er der ôf. Dan koed er net langer op bêd wêze. Dan roan er op 'e wei om. Sy seinen, Douwe wie mei de helm geboaren. 't Kom altyd nei hwat er fortelde. Mar hy wist noait hwa't der stjerre soe. Hy sei 't wol dagen fan tofoaren...
nl.verhalenbank.23135
Ik kaem wol to naeijen by in sekere Grytsje. Har man skuonmakke wol. Hja hienen twillinkjes hawn en dy wienen stoarn. Mar doe hie se dy twillinkjes wer bigeard. Op in nacht kommen se beide by har bêd. Mar doe woarde se sa aeklich, dat sy sei: "O God, dit bigear ik noait wer. Dit kin 'k noait wer sjen."
nl.verhalenbank.19450
Yn Moddergat wenne in frou, dy wie mei de helm geboaren. Dy wist altyd hwa't der stjerre soe. Nachts gong se fan bêd ôf om de lykstaesjes to sjen.
nl.verhalenbank.28114
Frearke Fogel yn 'e Harkema wie in tsjoenster. Us mem hat har mei ôflein. Doe lei der allinne mar in pânse op bêd, alles wie fuort. Mem sei: "Sa haw ik it noch noait earder mei bilibbe!" Fogel hie ûnderweis west. Hja wie der op út to tsjoenen. Underweis wie se formoarde woarn. De pânse bleau op bêd lizzen. Dat wie it lyk.
nl.verhalenbank.19468
35