Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Yn 'e Houtigehage wennen minsken, dy wienen tige fûl. Sy koenen it net litte op snein to arbeidzjen. Dan stie de man op it lân to hakjen. Dat foel by de buorlju bot op, dy seagen der altyd nei.
Op in snein stied er wer op it lân to hakjen. Doe kom der in hiele grouwe, swarte houn oan. Dy gong deun tsjin 'e lodde oan stean. Doe koe de man net in spit mear...
nl.verhalenbank.17745
Albert Alma, de heit fan dikke Fokke en Taeke en Wibe, wie in maet fan 'e duvel. Dat wist elkenien wol. Op in nacht kom er dronken thús. De doar stie foar him iepen. Dat hie de duvel dien. Der stie in miel iten foar him op 'e tafel. Hy wie bot ûnrêstich en seach hyltyd mar bang om him hinne. Doe wied er nei 't achterhûs ta gong. Dêr hied er syn keal...
nl.verhalenbank.19346
To Surhuzum is in âlde sânreed mei in fytspaedtsje der njonken: de Rysloane. Dat paed giet nei de Stroboskerfeart ta. Sahwat in heale kilometer fan Surhuzum ôf roan op dy sânreed midden yn 'e nacht altyd in dikke swarte houn. Dy spoeke dêr om.
Ûnderskate minsken ha him dêr sjoen. De lju wienen bang foar dy houn en stapten ôf as er op it fytspaed wie....
nl.verhalenbank.17752
Twa mannen wienen to murdejeijen. Mar sy fangden dy nachts neat. Doe seach de iene hwat.
"Duvel Jan," sei er, "hwat is dat in moai murdtsje." Mar hwer wienen de hounen? Hja fluiten, mar de hounen kamen net. De hounen wienen binaud. Doe sei Jan: "It komt, sa't it komt, mar as de hounen dat bist net oandoarre, dan rêd ik der mei."
En doe rekke er mei dat...
nl.verhalenbank.17639
't Gebeurde froeger faek dat bern bitsjoend wienen.
Dat koenen se witte oan 't kessen dêr't it bern mei de holle op lei. Sieten dêr krânsen yn, dan wie 't sa.
Meastal wie de tsjoenster in âld minske. By nacht wie 't in swarte kat. Dy kat koenen se noait deameitsje. 't Gebeurde wol dat se mei in stik ark nei sa'n kat smieten. Dan hie 't âld-minske de oare...
nl.verhalenbank.37771
Minse Griper en Tryn Snipel wennen oan 'e Spekloane. Tryn wie kaertlizter en Minse wie duvelbander.
Wy hienen dêr lân. Om dêr to kommen moesten wy achter har hûs lâns. Heit hie ús bang makke foar Minse.
Wy wienen trouwens altyd bang, fral jouns as it tsjuster wie.
Doe't ik âlder wie siet ik us op in kear by Minse.
Minse sei: "Soenen jim wol in buorrel...
nl.verhalenbank.25214
Us mem fortelde, dat har mem plichtte alle jounen yn 'e bibel to lêzen. Mar op in kear, doe't se der wèr yn lêsde, doe kom der in hiele greate swarte finger oan en dy sloech de blêdside tobek, dy't sy krekt lêzen hie. Dat gebeurde oan trije kear ta. Doe woarde ús beppe sa binaud, doe doarst se net fierder to lêzen. Sa bang wie se foar dy greate, swarte...
nl.verhalenbank.28336
Ik soe us op in joun nei Houtigehage nei de faem ta. 't Wie ljochtmoannewaer. Underweis hearde ik ien oankommen. 'k Seach om my hinne, mar der wie neat. Wy hienen doe ûnderbroeken oan mei bannen ûnder 'e knibbels fêst en mei in bûse der yn. Yn 'e bûse hie 'k in mes, dat hie 'k yn Dútslân kocht fan in Italiaen. Dêr siet forgif oan. Dy't dêr in sneer mei...
nl.verhalenbank.24445
Ik wie ek us op 'e Lytse Wei op in moarntiid bitiid, doe soe 'k nei de boer ta to Koatstertille. Ik hie in houn by my, dy wie sa kwea, dy stie in keardel.
Mar op in stuit woarde dy houn sa binaud, dat hy krûpte my tusken 'e poaten. Ik koe him der net wei krije. Ik sei tsjin him: "Toemar, krij him mar." Mar hy gong my net tusken 'e poaten wei.
Doe't wy in...
nl.verhalenbank.20223
Us beppe wie froeger tsjinstfaem. Op in kear roan se mei noch in oar famke even nei hûs ta. 't Wie op in joun. Dat famke praette nochal lûd. Doe sei beppe tsjin har: "Wy matte net sa lûd prate, hwant ús Hindrik wyt alles as ik thús kom, hwat wy tsjin elkoar sizze."
Doe hie se sein: "As wy wer prate, mast ris achter ús sjen, hwant dat is ús Hindrik, dy't...
nl.verhalenbank.23528
In de Sterenbörg luip vrouger n klein wiefkng mit nhoudng op over n diekje. Menskng wuzzen dat wal en wazzen dr benauwd veur, tot dr n onverschillige vent was dai zee: “Ik woag mie dr aan; ik wil dat old mens t houdng van de kop ofgriepn.”
Op n oavend zol t weezn. Hai noar de diek en zien kammeroaden dr zachies achteraan. Um te kiekn hou of dat ofluip. t...
nl.verhalenbank.45053
Ien fan 'e Houtigehage hat my us forteld:
Wy sieten thús yn 'e keet en wienen oan 't kaertspyljen. As wy oan 't kaertspyljen wienen wie 't altyd lûdroftich. Der woarden dikke wurden by brûkt en de hollen woarden hyt.
Heit hie der in hekel oan dat wy kaertspilen.
Op in kear wienen wy wer oan 'e gong. 't Wie op in joun. 't Gong der heil en seil oan wei en...
nl.verhalenbank.24934
Dêr't nou it swimbad is fan 'e Westerein, dêr wenne froeger in âld minske yn in lyts hûske. Dat minske wie in tsjoenster.
As jonge fan acht jier moest ik it melken leare by de boer, dy wenne dêr net fier ôf.
By de boer wienen se deabinaud foar dat âldminske. Hja hienen in greate klobbe duveldrek yn 't waeifet, dêr't de keallen út dronken, en se woenen har...
nl.verhalenbank.38299
Ik wie sahwat sechstjin jier en ik wenne by myn beppe. Dêr bin ik greatbrocht. Ik wie nochal hwat mounich en ik hie in nuvere gewoante: ik flokte yn dy tiid bot. Letter haw ik my dat ôfwend; ik docht it nou net mear.
Op in kear kom ik by myn kammeraetske wei. Ik wie dêr fiersto lang bleaun, dat wie net goed, dat wist ik wol. Beppe wie dêr ek min oer to...
nl.verhalenbank.29769
150.
Bi'j een paar samenwonende gezusters ien 's Herembarg spoeken 't altied hèvig op de zölder. De dames ware veur dat akelige lawaai veschrikkelijk bang. Daorurn hale ze op een kier een paoter de bi'j. Dén zègende 't huus en bèje net zo lang tot hi'j den duvel machtig was. De duvel verandere toe ien een bok. De paoter deej den bok een ketting aan en...
nl.verhalenbank.22510
Ien fan sawn op elkoar folgjende dochters is in nachtmerje.
Myn âld man en Ielke Kooistra hienen in skip. Sy klaeimodderfarden. Sy leinen achter Dokkum by in terp. Tichte by har lei in skip mei in âld wyfke.
Doe hie Ielke tsjin myn man sein: "Hja sizze dan fan in nachtmerje. Mar dat âld-wiif koe wol us in nachtmerje wêze."
Myn man sei: "Hwat praetstou fan...
nl.verhalenbank.25288
Heksenkat
Aon 't kasteel spokte 'tok, zeije ze. D'n urste kir ben ik 'r ok van geschrokke, daor stong 'k zo stijl as 'n paol, hè. Ik ha den hond wel bij me. Ik kom er aon gewandeld; ik wis goed da d'r eende zate, mar as die opfladdere dan schrikte. 'n Kir ha'k 'r 'n paor bij me, die waore van gin hel of duvel bang. Wij aon 't wandele. Gademee langs 't...
nl.verhalenbank.41530
Het spook van de Nemerlaer
Jao, ik heb d'r wel ooit van heure zegge, sja ooit, datter hier op 't kestil 'n spook moet zèn. Nooit nie zo veul, mar da ze over 't laontje ginge um twaolf ure, en da ze rondzweefde. Mar ik heb 't zelluf nooit migemaokt. Nou was m'n vaoder ok van gin hel of duvel bang; die zee altij: as ze 't spook hoorde lache, waore ze bang...
nl.verhalenbank.41678
Alde Bontsje Knjillis (Veenstra?) moest ek alles sjen. Tije Sjoeke hat fjouwer berntsjes forlern: trije berntsjes tagelyk en ien in wike letter. Dy stoaren oan 'e blauwe mûzels. Knjillis hie 't allegear fan tofoaren al sjoen.
Heit bargeslachte by 't hjerst by him.
Op in nacht, doe moest er wer hwat sjen. Mar doe tocht er "Ik bliuw lizzen." Hwant hy seach...
nl.verhalenbank.20912
Op 'e Haule wenne in boer, dy hie in arbeider. As dy arbeider moarns kaem, siet der in swart hountsje op it houtsje, dêr't er oer hinne moast. Dat hountsje liet de tosken sjen, as dy arbeider der oan kaem, dat hy wie der eins mar hwat bang foar. Dan moast de boer earst komme, hwant it hountsje gong net in striebreed út 'e wei. As de boer kaem, gong 't...
nl.verhalenbank.20708
