17 results
Dutch Keywords: arm
To Easterlittens wenne in skuonmakker mei syn wiif. Sy hienen it o sa krap togearre. Der kom alle jounen ien by 't glês fan 'e skuonmakker. Dan sei er tsjin him, dat hy soe syn gelok yn Amsterdam fine. Hy moest nei de Papebrêge ta gean. Doe sei er dat tsjin syn wiif. Mar dy sei dat it praetsjes wienen allegear. Sy hâldde him foar net wiis, dat hy dêr oan...
nl.verhalenbank.12243
De verzonken schat Het moet gebeurd zijn in grijze, grijze tijden in het Noordbrabantsche Kempenland. In een ver verleden, toen het rumoer verstilde op de dorpen, toen de Kempen nog geheel-en-al het land was van hei en bosschen, toen de onmetelijke, bruine heide als een oneindigheid heenstrekte naar den bosch einderm waar sombere ruischende mastbosschen...
nl.verhalenbank.46011
Het paaltje van Oosterlittens In Oosterlittens woonde een schoenmaker die het niet breed had. Hij werkte hard, zijn vrouw was zuinig, maar het groeiende kindertal dwong hen de tering naar de nering te zetten. Voor de schoenmaker stond echter vast, dat beter tijden zouden aanbreken. Op een morgen zei hij tegen zijn vrouw: "Ik heb vanacht gedroomd dat ik...
nl.verhalenbank.9504
Het paaltje van Oosterlittens. Bij het kienspel en ook wel bij andere gelegenheden noemt men in Friesland het nommer 1«het paaltje van Oosterlittens.» Vanwaar deze benaming? Laat ik u dit eens vertellen. Er woonde in den ouden tijd te Oosterlittens een schoenmaker die geen ruim bestaan had. Hij was vlijtig en oppassend, zijne vrouw was zuinig en bekwaam...
nl.verhalenbank.57781
Yn Easterlittens wenne in skuonmakker. Hy en syn wyfke hienen it tige krap. Mar hy sei tsjin har: "Ik ha altyd noch in hope." De frou sei: "Lit dy hope mar farre. Wy sitte yn 'e earmoed en wy bliuwe yn 'e earmoed." Mar de skuonmakker joech de hoop net forlern. Op in nacht droomde hy. Doe sei er de oare moarns tsjin syn frou: Ik droomde, der kom in frou...
nl.verhalenbank.27071
Twa modderskippers, Hindrik de Boer en Piet Cnossen, hellen de modder fan de terp by Wiûwerd. Se moasten sels de modder ôfgrave. Nei 't min seit, ha se by dat ôfgraven in skat foun. Piet Cnossen hat in koumelkersspul kocht. Mei Hindrik de Boer roun it al hiel oars. Dy hâldde syn diel yn 't skipke. Hy wie twa kear troud west. Ut it earste houlik wiene de...
nl.verhalenbank.50516
De Rijke Poltergeest Een poltergeest is een geest die poltert. Hoe zullen we u nou de hoofdpersoon voorstellen, dat is het lastige van de hele geschiedenis. Een geest is een geest en gaat ge daarover schrijven dan begint de pen krullen te trekken om de geest vorm te geven, wat natuurlijk zot is, of ge begint uw hoofd te pijnigen om het onzichtbare met...
nl.verhalenbank.69707
Oan 'e wei by 't spoar wenne in boer. Dy boer wie mei in jonge op it lân oan 't ploegjen, mei twa hynders foar de ploech. 't Wie yn 'e hjerst en krekt Hallumer merke. De jonge woe sa graech nei de merke ta, mar dat koe 't net lije, de boer hie 't neat to rûm en koe 't him net permittearje de jonge gean to litten. Sadwaende roun de boer achter de ploech...
nl.verhalenbank.30136
Jan Zonder Angst. Een Spookgeschiedenis In Duitschland stond voor vele jaren geleden, tusschen de stad L... en het dorp B... een onbewoond, bouwvallig kasteel, hetwelk op den top van een hoogen berg gelegen was, omringd van struikgewas en aan welker voet zich een uitgestrekt bosch bevond. Algemeen geloofde men op het dorp, dat het daar spookte; niet...
nl.verhalenbank.12946
HET VROUWTJE VAN STAVOREN Vroeger was Stavoren een rijke stad, in vele landen bekend. De kooplieden dreven er handel tot ver over de zee en verdienden er schatten mee. Ze woonden in huizen groot en schoon. Er wordt gezegd, dat velen hun huisdeuren met goud hadden beslagen en dat hun erven met zilveren kettingen waren afgezet. Rijkdom maakt vaak trots, en...
nl.verhalenbank.45472
Aant. 1946, fol. 38a, bijlage I. De „notities” van de heer Jan ter Horst zijn onduidelijk door het ontbreken van „het verhaal”. Dit „verhaal” komt van de wed. Sarah Halberstadt, zie F2. Ik heb getracht er enig verband in te brengen.- JHWE. De ouders van „Roosie” (Roosje Porcelein), van Nederlandse nationaliteit, hebben zich omstreeks 1920 in Duitsland...
nl.verhalenbank.48589
De Strooppot De zee nam niet alleen. Nee, hij wist ook te geven. Luister maar. Eens is het gebeurd, op een donkere stormachtige nacht dat een schip op het strand liep. Wist de kapitein de weg niet? Was hij op een verkeerd licht afgevaren? Wie zal het zeggen! Wie weet hoe het gekomen is. Genoeg. De golven donderden over het schip en de wind gierde door het...
nl.verhalenbank.128145
Der wie in skatrike widdou, dy wenne yn Stavoren. Sy hie allegear skippen op sé dy't nei fiere lannen farden om dêr handel to driuwen. Op in kear sei se tsjin ien fan 'e skippers: "Nou mast foar my it allermoaiste meinimme hwat der mar to krijen is." Nei in lange reis komt dy skipper werom. Hy hat it skip fol rogge. Dûm wie de widdou fan lilkens. Sy sei...
nl.verhalenbank.26971
DE WITTE JUFFER VAN MONTFELAND De Witte Juffer kon ook goed zun, aj eur niks ien de wèèg har geleid en aj belèèf en vriendelijk tegen eur wazze. Dat ondervon op een kier een arme keal den as driever met deej bi'j een graove driefjach. Een drif was afgelope. Onze keal har 't kwaod gehad ien 't dichte holt. Zien kleer harren 't duchtig motte könne. Den...
nl.verhalenbank.22526
Welkom bij: HET LAATSTE LEENGERICHT OP DE KOPPELBERG Een klare, transparante meinacht welft zich over het kleine leen der Koppelen, dat vredig ingeslapen ligt in een oude, vergeten dalkom van de Maas. Stil gedoken liggen de armelijke gedoetjes en woninkjes rond het armzalige kerkje - alles ademt vrede en rust. Over de zompige weiden langs de Middelsgraaf...
nl.verhalenbank.44381
Mijn vader as as landarbeider, as boereknecht, zal ik maar zeggen, heb die es in Schinnen gewerkt. En toen was ie nog jong kerel en dus toen was ie nog maar een heel jong broekie en die is in achttien zoveel 1878 geboren. Nou eh, het was nog maar een broekie toen dus het was nog in het jaar achttienhonderd geweest nog. En toen werkte die op een heule...
nl.verhalenbank.69745
HET SPOOK IN DE PAN. Iemand uit Maastricht was op zekeren dag op bezoek geweest bij een familielid in de omstreken van Gulpen of Wijlré. Om zich den weg te verkorten, had hij op den terugweg een smal paadje genomen door een groot bosch en was daarin verdwaald. Het werd al donker en donkerder en hij vond maar geen uitweg. Na héél lang te hebben geloopen...
nl.verhalenbank.42978
18