Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
There are no Dutch Keywords that match this search
German Keywords
Show More German Keywords
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
is kinnelbier – racken n lock ünner de sahl dörch – voß het sik in de wil as oll fru verkledt mitn strohhot – up tun sett – lacht den wulf ornlich gäl wat ut – voß fröggt em wot em gahn wir – süss is noch all god gahn, öwer dor set ne oll fru up n tun un lacht em wat ut – het mi am dullsten argert.
Voß un wulf kamen to hop. Willen beid nah hochtid gahn. – kratzen ümmer sahl dörch na spiskamer rin – freten sik liw vull – voß süht nu to, ob he noch rut kamen kann – voß rut – gosbraden int mul – wulf haugen se dull – kümt fri – voß lacht em ut upn knick – de voß: de krank de dregt n gesunden – wulf o vadder ik ras man – sinnen oll pird – fischwagen –...
Hochtid – voß un wulf harmonieren tosam – dörch’t gatlock... haugt sik’t ledder vull... voß enen wutsch rut ut’t gatlock... släg krigen – ach nu ik, segt de voß, ik kann nich gahn – möst mi drägen... de krank de dregt de gesunnen. – ach bröding, ik ras man (=phantasier), ik bün jo so krank.
Voß un wulf. inn dörp is hochtiet, willn sehn, ob wi n goden happen afkrigen könen. de voß süht ümmer to, wat he noch ruter kamen. makt buten mallur... hett de wulf regelmäßig läst inn kalenner.
En fischkierl hett führt. – fuhrsmann. – dodigen voß – angelt – afgäben. – is recht bitterlich kolt. – nückert so n bäten – ne, du möst still hollen. – ward dat wohr – kann nich trecken – dat ies glatt. – ik will hülp hahlen. hahlt de burhunn. ritt sik swanz ut.
...angeln. voß sleiht larm inn dörp, dat he de hunn hinner sik krigt. zu wolf: „vaddermann slah klaben, de buerhund kamen.“ – „ja, nu slah klaben...“.
Voß un wulf. gahn man angeln. de voß is doch so klook... maken n lock int ies... wulf: es beißt mächtig an. voß: halt nur bisschen still, es sind wohl krebse. de v. ritt ut. de w. ritt end von swanz af.
Voß bin boren... fisch angeln... wo... in buerdörp dik – swanz rinhollen... den boren leiwt jo dat... as fast sitt... in’t buerdörp – hunn tohop. öwer boren kamen... biten em tonicht.
Voß un wulf. – de voß hett schäten... wulf fröggt. dee heff ik fischt. lock in iw n swanz rinstäken. de wulf wippt all ümmer hoch. ne, du möst still hollen. ... sitt ganze nacht still... – treck man an...
Dirn is to stadt gahn un hett semmel hahlt. de voß kümmt an. makt wat vör, as wenn he lahm wir. dor löppt de dirn achter am an. wilt kümt de has bi un hahlt sik n semmel rut up. dor will voß wat afhebben. has: „ se künn sik jo fisch angeln mit sinen langen swanz.“ holt sw(anz) nan water. früsst fast.
De voß – wulf – hollänner in keller tunn bodder. gahn to holl n an – bereden sik. – voß besorgt sik god. – böten uns fuer an. ward wol hinnen rutkamen. breden spohn – klacken bodder. nu’s to sehn.
[1424] Butter war gefressen
Voß (geit inn holt). has begegent (em): „wo kümst du her?“ (fuchs): „ik kam ut n dörp. ik hef na min gös sehn, de wirn mi noch to mager.“ (het ken kregen.)
Krähe im baum käse essend. fuchs – wat hest du vör n schönen klang. singt – voß stillt sik dod; krähe herunter. büst dod, bick ik di de ogen ut. voß vertehrt’tt em.
[1419] Fuchs schmeichelt der Krähe
Voß hätt inn brunn säten. hett weimert – kann nich rutkamen. en zickbuck geit vörbi. voß: he sull daalkamen, dat wir so sötes water. de z. stigt run. de voß springt up grote hurn von den z. springt rut – de z. blifft in.
Herr, het n ollen schimmel – jöggt em weg – dweetert ümher (sall em n löw schaffen, den sall he’t goot hebben.) – kümmt de voß – cur (warum) – to verhelpen – lech di in graben – löw – mit swanz tohop – uppe sid‘ kloppen – löppst na’n hof. – voß bi löw – goot abendbrot – kamen hen – „schimmel zieh“ – denn hett he he’t goot hatt bi herrn.
Vaddermann sett di – sett di unn de deuwel ik krieg alle half stun‘ n been uppe ier.
[1412] Pferd zieht Wolf
Bur het oll pird. will nich winter behollen. so bedröwt. voß: „wat em schadt.“ sall em n lebennigen wulf inbringen. – vertellt – v. dat willn wi wol kriegen. klarrt dat pird in snei. so lang liggen. bet he segt: slah klaben. geiht nan wulf, weit n goden braden, willn tohop vertehren. hen – bindt wulf sinen swanz an pird. slah klaben – pird löppt weg – w....
Buer geht trurig ümher. sall n lebendigen wulf schaffen, süß verliert he de wett. voß: wull rath schaffen. wenn he (voß) rümkümmt nan – kopp un will schuben (wulf sall trecken), ward inspannt. den sall he dat pird upspringen. – v. slah hacken. hier kann de däuwel h. slahn. krigt alle halw stunn n bein in de ird.
En oll bur hett oll pird – hebben ne klock int dörp – all de an tau faten – klingt dor an – möten hen. buer bringst mir n löwen to hus. voß kümmt bi’t pird: quomodo? (=wie) de voß binnt löwen un pird an swanz – brüllt dat’t holt schallt – bur möt pird noch n johr behollen.
Voß mit katteker. (dor kümmt de) jäger her, (voß will utriten. oh secht de k(atteker)): wi kennen jo uns‘ kunst. de k. nan bom rin. (den voß schütt de jäger) doot. (treckt em dat) fell af. (un hängt dat in bom. nu) wiest he jo de tähnen so, (dor secht de k.) broder, du lachst noch, öwer brennen deit’t doch wol liker utverschamt. (is jo all lang‘ doot wäst.)
