Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
There are no Dutch Keywords that match this search
German Keywords
Show Only Popular German Keywords
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Min oll vadder (het vertellt. hebben schippen sik dörch’t) lewermeer dörch(arbeitt). weck stunden güng dat lewerwater, weck stunden stünn dat still säd he. dor sünd se ok na dor stigen se baben na de mast rin, dat se öwerkiken känen. de ihrst klappt (mit de händ un springt) röwer. de 2. ok. de 3. (runkümmt, kann he) nich spräken.
[1373] Storch: große Mauer, Läversee
Schippers hebben aebor erfolgen wullt. sünt vört lebermeer kamen. (dor) hebben sik wörmer un tiere ansett (an dat schipp, dat se) nich wider(kamen sullen. öwer se hebben) so väl anangelt, dat se dörch (kamen sünt. kamen) vör grote muer. en het öwerkeken. klappt mit händen un fäuten. het sprak verluren. 2. hoch. – item (dasselbe). – (se führen trügg.) as...
[1372] Storch: große Mauer, Läversee
Min grv. (=grodvadder) säd‘: de adebor trok von hier nan läwerwater. dor is ken schippfohrt öwer. dat water is stief. dat is bi Asien hen.
[1371] Storch: große Mauer, Läversee
Schipp het rest, (kümmt vör ne) insel. (is n hog) muerwark rüm. as he rankamen, (denken se:) „dat möt dat paradies sin.“ – bringen (dor) geschirr an. – as en rup is, wutsch springt he röwer. – 2. dito. (den) 3. befestigen se mit taug (un) hollen (em) wiß, (de) kümmt trügg, het von nix wüßt, is tabstumm west. (sall kener wat von weten.)
[1370] Storch: große Mauer, Läversee
Het n schipp – treckt in lebersee rin. lewerpohl segt de matros. is n kleinen strang water west, wo dat schipp so twischen lang gahn is. swemmt ümmer wider. verwirrt verbiestert. kamen vör n grotes muerwark ran. is lustige musik hinner. schicken enen jung rup, sall öwerkiken. springt röwer. weiten noch nich. kocksjung ok (2 jungens hebben se jo ümmer) –...
[1368] Storch: große Mauer, Läversee
Hebben schippers führt – de kamen bi de grot muer – stigen se up de mastböm – kiken öwer muer rö(wer). gahn se por bi por spazieren, is n hübschen garten – paradies sall in China sin. Noah ok in China dal gahn.
[1366] Storch: große Mauer, Läversee
(n entdeckungs-) schäp is verirrt. kamen (vör ne grote) muer. dor röppt wat. „sall nich entdeckt warden.“ se känen sik nich anners hollen (up de see,) leggen an (an de muer. dat) röppt noch mal: „...“ – (äwer se leggen) wedder ran. (en stigt rup; as baben) „huch“ (segt he un) springt (röwer. weg is he. de 2. ebenso. de drüdden binde se mit reip fast – as...
[1365] Storch: große Mauer, Läversee
En schipp het fohrt, dat kümmt an ne grot klipp. dor sitt n adebor up un klappert. don möt en rupklattern na de steinklipp. de kümmt nich wedder. den tweiten dohn se enen n ends an (tau), dat se em wedder röwertrecken känen. de kann nich spräken. dat hebben se so utleggt: as wenn dat de paradiesgoren wol wier.
[1364] Storch: große Mauer, Läversee
14 schiffer (sünd) scheitert (un an de) Arabier (as sklaven verköfft. 6 von ehr sünd) utknäpen (ut de gefangenschafft. kamen in n) wald, (dor sehn se ne grote) muer. (en sticht rup,) klatscht (in de hänn‘ und springt röwer.) de 2. ok so. (den 3. hebben se ne) lien inbunnen, (de is) stumm (wäst).
[1363] Storch: große Mauer, Läversee
En is reist (mit n poor anner.) süht grote hoge muer – will öwerkiken. (as he baben is) fangt he antolachen, (bredt de) arm utn anner as son adebor (un flüggt röwer. dor) is he ok weg.
[1362] Storch: große Mauer, Läversee
Adebor sall n verwunschten offizier sin, in dat Morgenland sall he wahnen. weil dee (offizier) so nobel gahn hett, (hett) een prinzessin em heuraten wullt. (he hett ne anner hatt.) – (dor hett de prinzessin seggt, wenn he ehr nich hebben wull, dat) wir sin schad, den sull he wandeln von een land (int anner).
[1359] Storch varia
Dat hebben wi uns ok vertellen laten: heff ik mi stief inbillt, (dat he as minsch leben ded int anner land) – is n schipper henkamen – is as in de wildnis wäst – fröcht an, ob he läbensmittel krigen kön(en) – ja. bringen em n hümpel slangen un poggen hen – de sünd all kakt un suer inmakt – se willen’t nich äten, öwer de mann (=storch) secht, dat kunnen se...
[1357] Storch / Menschen: Frösche essen
En adebor (hett) up dack... Fritz Schröder (hett em eenen) been intwei (schaten) – F.S. kümmt up reisen in (ne) anner oort land – (kümmt in) gasthuus – (se) kamen up’t gespräk – (F.S. fragt den wirt,) wovun he lahm (wir), - je du lümmel, (weest du gornich mihr, dat du mi lahm schaten hest,) as ik up dinen vadder (sinen dack seet).
[1356] Storch geschossen - hinterher verletzter Mensch
En adebor hett sik uppe reis up’n schipp dallaten. de schipper hett sien metz nahmen un smitt em dormit. dat metz blifft stäken. as he öwer’t water röwer is, kihrt he bi n gastwirt in, dor licht sien metz up n disch. de wirt fröcht em, ob he dat kennt; ja dat wir jo sien. ja dor harr he em mit smeten, nu süll he man ens to höchten kiken, dor hett n...
[1351] Storch geschossen - hinterher verletzter Mensch
Voß hett ne kron gräpen. de: se wull em dat flegen lihren, denn künn he sik jo goot wat gripen. ja de saak geföllt em. se nimmt em uppe flüchten… ümmer höger. toletzt secht de k. „so hier is de luft all so sw er, nu möt’k di fallen laten.“ … schrader… ach wenn ik man ihrst grad dal wier. föllt sich doot.
[1338] Fuchs und Kranich
Krohn het up’t kurn gahn voß sitt in graben un belurt ehr. sall em man leben laten. will em ok n god kunst lihren. ik verstah 99 künst. se will em 100 lihren. nah am end krigt he dor lust to. möt sik up ehr setten. as hoch nog, so nu möt flegen känen. schreg segt de oll krohn. ja wenn ik man ihrst grad dal…
[1336] Fuchs und Kranich
Dat hett de kron dahn. kron un voß sünd in holt spazieren gahn. de kron verspreckt alles, se will ok den voß dat fleegen lihren. he sall sik up em setten – he will ropen wan tiet wier. – vadermann, spring af. de voß springt af. vaddermann schreg‘ weg, röppt de kron.
[1334] Fuchs und Kranich
Adebor hett n foß mit na’t dack rup krägen. – dat settent wir n bäten rucksig wäst, het em in knaken dröhnt.
[1332] Fuchs und Storch
