meertens
http://www.verhalenbank.nl/items/show/70199
Sage  
Keywords:
keyword_achtervolgen_$
achtervolgen
keyword_achtervolgen_@lang
nl
keyword_branden_$
branden
keyword_branden_@lang
nl
keyword_duivel_$
duivel
keyword_duivel_@lang
nl
keyword_heide_$
heide
keyword_heide_@lang
nl
keyword_kracht_$
kracht
keyword_kracht_@lang
nl
keyword_lantaarn_$
lantaarn
keyword_lantaarn_@lang
nl
keyword_licht_$
licht
keyword_licht_@lang
nl
keyword_mist_$
mist
keyword_mist_@lang
nl
keyword_monster_$
monster
keyword_monster_@lang
nl
keyword_nevel_$
nevel
keyword_nevel_@lang
nl
keyword_opheffen_$
opheffen
keyword_opheffen_@lang
nl
keyword_pad_$
pad
keyword_pad_@lang
nl
keyword_poel_$
poel
keyword_poel_@lang
nl
keyword_sparrenbos_$
sparrenbos
keyword_sparrenbos_@lang
nl
keyword_veenpoel_$
veenpoel
keyword_veenpoel_@lang
nl
keyword_verdwalen_$
verdwalen
keyword_verdwalen_@lang
nl
keyword_verliezen_$
verliezen
keyword_verliezen_@lang
nl
keyword_vluchten_$
vluchten
keyword_vluchten_@lang
nl
keyword_wilde_$
wilde
keyword_wilde_@lang
nl
keyword_zweven_$
zweven
keyword_zweven_@lang
nl
Persons:
person_narrator
Jager
person_narrator_gender
male
Narrator
Jager (male)
Narration date
1976-01-01  
Tale type
SINSAG 0478: Andere Erlebnisse; unbeschreibbare Spukerscheinungen. 
Places:
place_narration
No name
Narration Place
No name 

Dataset extent

Map data © OpenStreetMap contributors

nl.verhalenbank.70199

nl

Ties kon mooi vertellen. Het was eens weer op un avond en toen kwam bij ons te avondpraoten. Vrouwlui die kriegen dan uh een meerstel brandewien met rozienen, he. En de manluuten die kregen dan een kloate. Maer als Ties als die ene hat hadden dan was hij nog niet los. Maar als hij tweede had hadden dan word ie al wat proater. Maer het was toen ook al een hele oude man van dikke tachtig jaer. En altied als hij wat moois vertelde dan was ‘t uut zien jonge tied, dat was vremd, he. Ja hij zegt: toen was de wereld nog mooi, hij zegt: en toen bestond er ook meer, als nou. Hij zegt: dat is nu allemaal vort jonge. Hij zegt: en daar weet je niks van. Het was bij [kopermark] west, en daer had hij een maachie op scharrel. En dan saemen dansen. Hij zegt: en die moest ik naar de buuter boer brengen naar buten Marke. Daar diende ze bij een boer die daar helemaal op eenzaamheid woonde. Oh hij zegt: en dat was nog wel mooi kuiertie. Enuh fietsen uh bestond toen nog niet. Dus hij zegt: we konden niets anders dan lopen, he. Hij zegt: en toen mot je weten dat hier in Nijeberkoop hij zegt allemaal grote sparrenbossen waren. Hij zegt: en haast geen wegen een zandpad, he. Hij zegt: maar er waren een heleboel binnenpaddies en daar nam ik dan de kortste van, zegt die he.
Maer als ik dan buuten Nijeberkoop was dan, zegt hij, dan kreeg je machtig groot heideveld, onmetelijk. Hij zegt: en in dat heideveld daar was een grote poele, een veenenpoel. Maer dan zeiden ze altied dan moet je niet langs goan want daar is nog een wilde lanteern. En als je daer mee in aanraking kom’n dan is dat nie zo best. maar nou moet je weten, hij zegt, dat ik eigenlijk niet zo bange was. Toen in die tied, toen ik jong en stark was. Hij zegt: maer ik ginge toch altied omme toe. En toen was eens in de zomer en daer hadde we een hete dag had. En ‘t was zundagavond. Datte ik zet haer weer af en wilde weer naer mn maechie toe. En ik enuh, hij zegt, toen onderweg was toen word het van dat vremde weer. Overal waer je leupen kommen die warmte nog onder die bossen. En ook het heideveld op en hij voelt nergens geen verkoeling. En hij zegt: en ik kwam midden die dag bij die boer aen, waer mien maechie diende. Maar hij zegt: die boer, dat was een praterige kerel en die wol nooit zo vroeg op bedde. Tenminne als ik er was, hij zegt, want dan kon hij mooi proaten. En er kwamen ook niet zo veule mensen, he. En toen was het soms wel elf uur, veurdat we weg vlogen. En toen kon ik met mien maechie een paer uurties in het vuurhokkie zitten, he. Ja en wij wollen graag wat aan onze zondagavond hebben. Maer toen, hij zegt, toen wa ik wel doch in gat knepen. Want de lucht begon te dreigen en t had zo heette west, dat dan kun je onweer kriegen. En toen zegt mijn maechie nou tegen mij: “Ties, ie mosten eigenlijk opstappen jochie. Al u met spied want het wordt haest van ‘t men were”. Nou, zegt die, dan hoefde zie me niet te zeggen want dat zag ik ook wel. Wolke wordt minder en het begon in de veerte al wat te rommelen. Dat is ik kon toen niet laete op omme weer op het pad. Hij zegt: maer tot overmaat van ramp wordt het ook nog mistig. Dat ik ben daer in de heide, hij zegt, en in een ontdek ik dat ik van het pad af ben. Oeh heere, ik dachte, nou is niet zo best. En veur dat ik het wust, zegt die, ben ik bij de veenenpoel. En ik most al oppassen, zegt die, om niet nat te worden om er niet in te stappen. Hij zegt: en toen was ik daer en toen begon de wind in een meer aan te haren. En de mistflard’n die steuven van ‘’t water, die vlak voor mien beide benen langs over de heide. En ik veulde dat er wat gebeurde zol. Hij zegt: dat veulde ik an. Hoe dat was, hij zegt, dat weet ik niet. Hij zegt: maer dat veulde ik aan. En opeens, hij zegt, heolde ik een goeldere geluud en ik keek achteromme. Hij zegt: ik keek over het water over de plasse. En daer duuk een logt op. Hij zegt: en niet een kleine log. Maar zo’n groot als een beeske. En soms, zegt ie, leek het wel een wild monster he en soms had het ook een meesterlijke gedaante. Stomverbaasd, zegt die, stond ik daer naer te kieken. Maer hij zegt: ik had niet lange tied want het monster kwam op mij af. En met een duuvelse vaert. Ik was toen in mien tieden vlemd vroege. En als ik ook niet een grote stied sprong maak hadde dan was het mien aanvleugen, he. Dat ik maekte nog een sprong, zegt hie, en het vleug mij voorbij. Hij zegt: en toen zette ik het op een lop’n en ik dachte als ik de sparrebos nou maer hael, he en ik had wel eens heurd, zegt ie, van de boer ook wel, dat ai maer in de sparrebos waren dan had dat ding zijn kracht verleuren. En het borre een wilde jacht door de heide en soms, zegt ie, veul hij mij van achteren aan en dan worde het zo heette. Hij zette hakken veul afstondelijk in de brand, en dan had ik mien handen, hij zegt, om het heufd. En ik veulde het wat dat alles mij onder de patte weg brandde, al het haer. Dat ik leup, zegt ie, als een duuveltje uit ene deusie op de sparrrebos af. Als ik daer maar was en opeens, zegt die, gelukkig loop ik op weide vort. Deur dat er meer wiend kwam. En mettertied, zegt ie, ik had een sparreboom te pakken. Maer ik was zo dodelijk vermeuid dat ik veul hen. Ik kon niks meer. Maer ik zag zo deur de bomen en, hij zegt, de wilde lanteern dat monster dan, dat zag daer ook. En hij zegt: en ik zag daer in de verte boom en boom. Zag ik hem nog omme zweven. Hij zegt: en mettertied deuk hij weer in het water weg, ja. Hij zegt: en toen nam ik de benen toen was ik ook weer even bijkommen. Want ik kon eigenlijk niks meer. Zo op wa ‘k, he. Maer hij zegt: toen nam ik de benen weer en ik merkte dat ik [Bekoop] kwam bij de boer en toen ik de bedstee lag hij zegt: toen trilde ik nog. Ik heb ook niet slaopen. Ik kon niet me oegen dicht doen. Want dat was krek of ik stond van alle kanten in de brand.


Created
December 15, 2020, 09:10 (UTC)
Last updated
March 15, 2023, 23:34 (UTC)