nl.verhalenbank.45823

Veurloop.
Ik wait mie te herinnern, dat olle lu scheepn voarn zain hebben over t land, woor nou t neiknoal (= Ruiten-A-kanaal) is.
Op Troapelknoal was al n wieke. Door lagn scheepn in. Soms zagn mensn in de mastn van dei scheepn lichies brannen. Den zeden ze: “Hier komp nog n keer wat te stoan.”
Is uutkomen. Het eerappelmeelfebriek stait er nou.
Nait wied van ons of wonen n man en n vrouw, dei veur n poar joar wat zagn. Ze komen op n oavend in huus en vuiln aan de mure, dat dei waarm is. “Mis”, zeg de man. “Dat wordt brand.”
“Doe hest wat”, zee zien vrouw. Moar t huus is inderdoad opbrand. Zai hebben t ook n keer mitmoakt, dat ze onderweg licht zagn in n huus. Nait laank laoter was door n staarfgeval. t Was gain echt licht netuurlijk. Weer n veurloop-gezicht.