nl.verhalenbank.45717

Veurloopn.
Dei bestoan. Het is zulfs zo, dat er bieveurbeeld van ain dode altied n veurloop is. As ik, zeg moar, mörn oet tied kom, dan is door zo’n veurloop van west. Het misschien n woagn bie mie veur t hoes stoan of dr binnen mensn weg komen.
Nou is t in de maiste gevaln zo, dat gain mens dat zain het; doorom is dr nait over proat. As dr touvallig ain bie ons hoes langs komen was, den har dei dat opmaarkt. Moar neem van mie aan: van alles is er ain veurloop. Kiek, dr waarken goude en slechte krachten in de wereld; ik ken ook zegn: is n god en is n duvel; baide loatn zok gelden. Vrouger wur door meer op let den teegnswoordig. Zodounde zaggen de mensn toun ook meer den nou.
Mien voader zat es n moal in hoes tou t roam oet te kiekn en door zaggen ze de bakker aankomen mit de karre. Inains nempt t peerd n roam en springt mit karre en aal in de sloot. Mien oal lu stoeven dr gauw op of om te helpn. Moar as ze bie de sloot komen, is door niks te vinden; was nooit n bakker west. Toch harn ze hom zain.
Ain poar weekn loater komp de werkelekhaid; den ridt dei bakker mit de woagn in t sloot en komp dr nog bieom ook.
Ik zulf zag laank leden in t veld ain lichie branden en heurde op dat stee ook geklop. Net of er timmerd wur. Op n dag bin k dr es hen goan om te kiekn; hou dichter ik er bie kwam, hou ondudeleker et wur. Op t stee was niks te zain of te heurn. Moar et hoes is er wel komen. Zain ie; dat binnen dudelijke veurbeeln van veuroet zain, dat noaderhand gebeurt. In de maiste gevaln is t nait zo kloar.
Ie kennen, zeg moar, woor loopn en den vuiln ie wat langs joe hen striekn; over t gezicht of over de handen. Dan binnen ie ook woor teegn aan loopn; moar t is nait te zain en ie waitn ook nait, wat et weezn ken. Misschien loopn ie er wel dwars deur hen. Moar door is wat west; voak is et de hand van de duvel.
Waitn ie, wanneer ie veul last van de oale knecht hebben?
As ie n slecht leevn laiden of woor mit zitn; den komp dat dr altied bie. En as t allaind bist; a-je mit joen baidend of meer binnen, he-je gain last van duvel. Ik zulf heb dat wel mit moakt.
Ik har indertied verkeern mit n wichie, woor mien voader teegn was. Moar ja, ik mog t wicht wel en sjouwde er hen. Netuurlijk altied roezie; in hoes woorden dr over en bie t wicht ook al. Kiek, den vuiln ie joe nait slim lekker. En den komt hai.
Op n oavend ree ik noar hoes. Op de weg zag ik hier opp de Vledder ain klain vlammegie op en doale beweegn. Ik mos dr bie langs en toun ik dr stomp bie was, wur dat vlammegie ain groot rad. Zo leek et; wel n meter in deursnee, zo’n bolle. Achter dei bolle kwam n tweide en mit heur baidend rolden ze veur mie aan en bleven n end wieder op de weg stoan. Et wur mie wel anders tou, moar ik mos ja wieder. Toun k den weer bie dei ronde dingen was, rolden ze opnei verder en bleevn stoan bie de loane, woor ik ofdraaien mos. Ik gung dr veurzichtig om hen, keek dr nog n keer noar en toun wazzen ze ook inains vot.
Wat het dat nou west? Ik ken et nait verkloarn; moar et het wat te moakn mit de duvel en ik was ja mieterg in de hoede. En reekn dr op. Den begunt et gesodemieter.