Dataset extent
nl.verhalenbank.37384
Achter Kollum kamen ris op in joun twa rovers, dy't der op út wienen om âlde minsken to formoardzjen en to biroven. Hja kamen by in âlde boer en fregen of se dêr ûnderdak krije koenen.
De âlde boer sei: "Jimme kinne hjir wol bliuwe fannacht."
Even letter kamen der twa dragonders op hynders. Dy woenen ek graech ûnderdak ha. Dat koe ek gebeure, de âld boer liet net gau in minske yn forlegenheit.
Doe't se in skoftsje by elkoar sitten hienen frege de boer of se wol in apel ha woenen. Sy woenen allegear wol ien ha. Doe smiet er se elk in apel ta.
De dragonders knypten de knibbels nei elkoar ta, mar de beide rovers dienen se fan elkoar. Dat fornaem dy âlde boer net, mar de twa dragonders hienen 't wol sjoen.
Dy wisten dus dat it forkeard folk wie en dat it froulju wienen yn manljusklean.
Doe frege de boer it selskip, hoe't se wend wienen to sliepen.
De dragonders seinen: "Wy sliepe by de hynders." Doe wisten dus de beide rovers hwer't de dragonders slepten.
Hja gongen sels yn 't hea.
Mar de beide dragonders namen elk in bosk strie, dêr leinen se de jassen op en de helmen en doe like it krekt as leinen dêr in pear soldaten. Mar hja gongen sels by de leider op en gongen lizzen op 'e souder dêr boppe mei 't gewear klear.
Doe't dy beide froulju tochten: nou is alles yn 'e rêst, doe krigen se de moardpriem en stutsen dêrmei yn 'e striepoppen foar de hynders, yn 'e forbeelding dat dat de dragonders wienen.
"Dat is ien," seinen se, "en dat is twa."
Doe seinen de dragonders ek: "Dat is ien en dat is twa" en dat wie poef-paf en hja skeaten de beide froulju dea.
Doe blykte it dat dy froulju allegear moardtúch by har hienen,
De plaets dêr't it gebeurde, stiet der noch.
De boer hat de beide dragonders bileanne mei riders.