Dataset extent
nl.verhalenbank.36258
Der wie in âld man - 't sil yn 'e buert fan Drachten west ha, tink ik - dy hie fé op 'e stâl stean, mar dat fé wie allegear bitsjoend. De kij woenen gjin drinken en gjin fretten ha en 't wienen allegear skarminkels, sa meger wienen se. By dyselde man gong alle dagen in drip bloed troch de souder hinne en dy foel altyd yn 't kopke dat op 'e tafel stie en dêr't dy man út dronk. 't Koe neat skele hwer't dat kopke op 'e tafel stie, dy drip bloed foel der altyd yn.
Doe woarden de geiten èk noch siik, dy stienen to razen op 'e stâl.
Doe sei dy âld-man tsjin syn buorman: Wolle jo sa lang mei de kij en 't oare fé rêdde wylst ik nei de duvelbander ta gean? Hwant sa kin 't net langer.
Dat gong oan. De âld-man reizge nei de duvelbander ta.
Wylst hy dêr by dy duvelbander siet, koe de buorman syn kij sa hurd gjin iten jaen of de bisten frieten it op en se dronken har sêd.
