Dataset extent
nl.verhalenbank.36245
Ek in kear doe wie Ruerd yn Grinslân. Doe wienen se dêr oan 't útstekken mei in bats. Hwa't it measte útstekke koe op 'e bats. De earm woarde dêrby rjocht foarút hâlden. Dy't it measte op 'e bats hâlde koe hie 't woun. Ruerd die net mei.
Mar doe seinen se tsjin him: "Nou dû."
"Ik wol net," sei Ruerd, "ik bin net sa sterk."
Mar hja hâldden oan. Doe sette Ruerd syn lege klompen der noch by op 'e bats, by dat hwat der al op lei, dat de sterkste tille koe. Mei ien hân stuts er de bats rjocht foar him út.