[3857] Teufelssee

Düwelssee.
In Teterow, as 1863 de Isenbahn bugt würd von Güstrow na Bramborg (Neubrandenburg), heff ik dat hüürt. -- Ik heff mit 2 Lüd roh up[?] in Quartier lägen, dee bi de Güstrow Gegend herwiren, ut een Buerdörp. Den Buern, Meier hett he heeten, hett dat so arm gahn. Dor is 'n Knecht kamen, hett sik bi em vermeeden wullt, he wull sik up 7 Johr vermeiden. Ja, weckern Lohn he denn hebben wull. Oh, wider nix, as wat in sinen Hus' verborgen wier. (De Buer hett narrnich afwüsst = nescit, dass Schwert verborgen), de Knecht hett Hans heiten, Meiershans hebben se ümmer to em secht.
De Buer hett 2 Schimmels hatt, dee sünd süss ganz leeg wäst, nu hebben se sik bätert. De Knecht hett sik dat utbedungen hatt, de Buer süll nie de Pier fodern, dat fodern ded he, un he führ ok. He hett sik üm de Wirtschaft nich kümmern brukt. Dat hett he (de Buer) ok dahn. He snitt keen Hackels, he deit gor nix. De Buer denkt, de Pier fräten ümmer to, sasst doch mal tosehn, wat Hans ehr up de röp stäken hett. De Pier gnuschen so, as he tokickt, is dat Bessenries' (Barken), un dorbi sünd Pier dick wäst as'n Backaben. De Buer hett jo nu ik Hansen henschickt un stets is de Arbeit farig wäst. Por Dag hett he Mess führt, se hebben all een Stück toführt hatt. -- Dor secht de Buer: Na willn wi man bigahn un schürren den Mess intwei. Ja, Vadder, dat koenen wi jo dohn.
As se up dat Stück sünd, secht Hans: Ik ward so möd, wi willn man ihrst eens liggen un slapen. Hans lecht sik jo ok hen un snorkt ümmer düller. Den Buern ward toletzt de Tiet lang, öwer he denkt, laat em man, he hett dat jo ümmer farig krägen, denn mag jo dit ok trecht kamen. -- Hans slöppt ümmer to. As dat so wiet is, dat de Sünn' bald ünnergahn will, dor kamen allerlei Vagels an, dee drägen den Mess von een un maken dat all so fien, as wenn he schürrt is. As se dat all von ein hebben, wöckt Hans up. Oh, Vader, de Mess is jo all intwei. Ja, dor sünd Vagels kamen, dee hebben dat vonein dragen. Na, denn bruken wi em jo nich mihr to schürren, denn koenen wi jo na Huus gahn. Wo se henführt hebben, wenn dat Dörpfauhren (Spanndienste etc.) wäst sünd, un Meiershans is nich dor wäst, denn hett keener ut'n Dörp führen künnt. Hans hett ümmer Vorführern mußt. As de Tiet nu üm is, dat de 7 Johr weg sünd, denkt de Buer dor gor nich an. Oewer Hans secht: Je, büer, -- nu is mien Tiet üm, na möt ik minen Lohn hebben, kumm mit mi na'n Boen rup. Se sünd de ihrst Ledder na de Hill rupstägen, dor hett Hans de Ledder natreckt. Dor hett he de Ledder an'n hogen Boen hensett. Dor süht se wedder rupstägen un Hans hett de Ledder wedder nahaalt. Toletzt hett he se an't Hahnholt sett't un de drüdden Spör na vöör hen an't Huus. Dor secht he to em: So, Buer, nu stiech du vörup (vör mi), un denn lang hen achter de 3. Latt von baben, dor steckt 'n Swiert, dat treck mi rut. Dor ward de Buer bang' un secht: Oh, Hans, dat treck di man sülm rut. Ne, secht Hans, dorüm heff ik di jo 7 Johr deent. Wenn ik dat sülm ruttrecken künn, denn hadd ik hier jo keen 7 Johr deent. -- Dor is de Buer rupstägen un hett dat Swert ruthaalt un em dahn. Nahst sünd se wedder daalstägen na de Däl. As se up'pe Däl sünd, secht Hans: So, Buer, eenen Gefallen mööst mi nu noch dohn. Nu fäuhr mi dörch dat Holt na'n Swarten See. Se führen weg. As se henführen, secht Hans: Wenn du nu trüggführst, wat denn in'n Weg licht, dat nimm di mit na Huus. As se bi den Swarten See kamen un mihrst ran sünd, secht Hans: so nu holl still! Dor is Hans afstägen un secht to den Buern: Nu gah ik rin. Weest du nu wer dat ik bün? -- Ne. -- Ik bünde Düwel. Hier sünt 7 Düwels in den See, (dorvon heet he noch Düwelssee), dor möt ik nu mit kämpfen, dorüm heff ik di 7 Johr deent, dat du mi dat Swert ruterhalen dedst. Du kannst nu hier behollen bliben. Wenn dat Water swart utsehn ward, denn holl di nich up, denn jag all wat du kannst, dat du na Hus kümmst, denn sünd de 7 Düwels mi oewer worden. Wenn dat root utsehn ward, kannst du ganz äben na Huus führen, denn bün ik Herr.
Dat Water is root utsehn worden. Dor is de Buer na Huus führt. Unnerwägens dröppt he 'n dodig Pierd. Dat is aftreckt wäst, as wenn 'n Schinner 'n Veh aftreckt, un licht in'n Weg. He denkt so bi sik: Hans hett secht, du sasst dat mitnähmen, wat sasst mit dat dodig Pierd. (Dat hett grad' in'n Weg lägen), öwer he is bikamen, un hett sik 'n Stück von de Küül afsnäden, dat smitt he na'n Wagen rup, dat anner lett he liggen. As he noch 'n Enn' führt is, licht dor 'n groten Hümpel Pierschiet. He denkt, wat sasst dor all mit, öwer he ladt sik ok wat von up up'n Wagen.
Toletzt dröppt he 'n Paul Bloot. He secht so wedder in sik, wat saßt mit dat Bloot, öwer wat sasst di doch ok von mitnähmen. He hett sik de Stäwel vullfüllt, un lecht dee up'n Wagen un geit up Socken sitten. As he in'n Huus' kümmt, secht sin Fru to em: Wat, vadder, du kümmst jo up Söcken. Je, Mudder, weest du ok, wer Hans wäst is? -- Ne, -- Dat is de Düwel wäst. un vertellt ehr, dat he üm dat Swert deent hett, wat verborgen wäst is in'n Hus'. Nu hebben wi glück, dorüm hebben wi ümmer keen Glück hatt, wiel dat swert in'n Hus' wäst is. He hett mi secht, ik süll dat mitnähmen...... As he dat Blaut utschürren will, is dat luter Koppergeld un dat Pierschiet is Dahlers, un de Pierküül is Gold. Hett mi goot belohnt. -- Dor is he wedder trügggahn un hett dat anner ok halen wullt. (He hett de Städen genau wüsst, wo dat lägen hett), öwer he findt nix. -- As he toletzt kümmt, wo dat Pierd lägen hett, secht he so in sik, nu is dat ok weg. Dor röppt dat, as wenn een baben in'n Holt sitt: -- Di hett de Hund wat schäten, ik heff di jo secht, du süsst dat mitnähmen, wat du finnen dedst.