[1296] Eulenspiegel als Arzt

Uhlenspeigel kümmt tau ein verwussen Buerfru un fragt,
worüm sei nicks gegen ehr Leiden deit. "Ach, seggt sei,
ick bün all bi alle Professors weß, äwe helpen känen sei mi
nich." "Wat, seggt Uhlenspiegel, nich helpen? Dat's ja ne
Kleinigkeit." Sei kickt em an un fröggt wer hei denn is.
"Ick bün ok Professor un heit Sowat", seggt hei. "Bring
mi man'n beten tau eten, denn finnt sick dat all." Sei
dreggt up, un hei seggt: "Nu mak man din Jack apen, Bodder
is jo hier." Dat deit sei un hei smert ehr düchtig in un
seggt donn:"So, nu kumm mit", stiggt mit ehr in't Fack rup
un bindt sei up dat Fautbrett fast an. "So", seggt hei, as
sei stähnt," nu ligg still, ick will'n bäten äten, denn
kam ick un mak di los, un denn saß mal seihn, wo du
grad büst." Sei liggt, äwe hei kümmt nich wedder,
un as sei endlich einen gahn hürt, röppt sei:"Vadder, büst
du dat?" "Ja, seggt dei Buer un kickt sick dei Sak be-
dächtig an, wat makst du doa?" "Ach, Vadder, hest du Sowat
nich seihn?" "Ne, Mudder, sowat het ja dei Düwel nich
seihn." "Kumm doch mal rup". seggt dei Ollsch. Hei kladdert
nu ok rup un schüddkoppt un kratzt sick hinner dei Uhren.
"Ach, Vadder, hest du denn Sowat nich seihn?" "Ne, Mudder,
sowat het jo dei Düwel nich seihn." Hei het sei denn am Rnn
losbun'n, äwe grad is dei Ollsch noch nich west.